Mariin ang pagkakakapit ni Rosana sa braso ko. Ramdam ko ang takot niya habang naglalakad kami sa maluwag na hallway ng Hospital. Patungo kami sa kwarto na kinalalagyan ng kayang ama..
Marahan kong tinapik ang nanginginig niyang kamay.
"Okey lang yan, Mahal ko. Narito lang ako sa tabi mo," masuyo kong bulong sa tainga niya.
Ng mapatapat na kami sa room number na sinabi ng nurse sa front desk ay bumitaw na si Rosana sa akin at saka bumuntong-hininga. Pinahid niya ang luha sa kanyang mga mata saka kumatok.
Ng walang sumagot ay kusa niya na iyong binuksan at dere-deretsong pumasok sa loob. Kaagad akong sumunod sa kanya.
Inabutan namin si Nanay Rosing na nakayukyok sa gilid ng higaan ni Tatay Tonyo. Puno ng aparato ang dibdib niya at kanang kamay, naka-oxygen din siya marahil. Gaya kahapo
