“เอาละ ๆ วันนี้พอแค่นี้ จากนี้ไปก็ให้มารดน้ำทุกวันเช้าเย็นนะเจ้าคะ และอย่าลืมไปปรับพื้นที่ที่อาหงบอกด้วยเล่า ต้องไม่ลืมเอามูลวัวที่แห้งแล้วไปโรยเด็ดขาดนะเจ้าคะ”
“ทราบแล้วขอรับ/เจ้าค่ะคุณหนู”
เว่ยซือหงจากมาหลังย้ำและกำชับบ่าวรับใช้จนพอใจแล้ว เจ้าตัวน้อยกำลังคิดว่าจะใช้วิธีใดท่านพ่อท่านแม่ และท่านปู่ท่านย่าจึงจะอนุญาตให้นางไปสำรวจป่า
เฮ้อ! ความหวังของนางดูริบหรี่ชอบกล?
เอาเถอะ ชีวิตต้องสู้ เช่นไรนางก็ต้องไปสำรวจป่าให้ได้!
ความมั่นใจและความปรารถนาอันแรงกล้าในการสำรวจป่า ตกเย็นหลังมื้ออาหาร นางก็แจ้งจุดประสงค์กับความครัวทันที
“ว่าอย่างไรนะ! เจ้าจะไปสำรวจป่า?” หกเสียงต่างวัยพูดขึ้นพร้อมกัน ก่อนบิดาจะพูดเป็นคนแรก
“หงเอ๋อร์พ่อว่าความคิดนี้ของลูกไม่ดีกระมัง”
“ดีเจ้าค่ะท่านพ่อ อาหงต้องการไปสำรวจป่า อาหงคิดว่าต้องหาของกินได้แน่!” เจ้าตัวพูดเสียงดังฟังชัดแววตามั่นคงเจือความดื้อรั้นจนเว่
