“ป้าอิ่ม คุณลุงคุณป้าไม่อยู่เหรอคะ” เพราะมองหาทั่วบ้านแล้วไม่เจอ ฉันเลยเดินไปถามป้าอิ่มแม่บ้านที่อาวุโสที่สุดในบ้านหลังนี้แทน
“อ้อ คุณท่านทั้งสองไปธุระข้างนอกกว่าจะกลับคงจะเย็นค่ะ แต่คุณท่านสั่งไว้ให้คุณหนูยีนส์รอพวกท่านกลับมาก่อน พวกคุณๆ ท่านโทรบอกที่บ้านคุณหนูยีนส์ให้แล้วน่ะค่ะ” ป้าอิ่มร่ายยาวพร้อมกับตบท้ายด้วยรอยยิ้มใจดี
ฉันยิ้มรับ เดินออกมาจากห้องครัว ตรงไปยังสนามหน้าบ้านที่มีสวนดอกไม้เล็กๆ ปลูกอยู่แถวๆ ริมรั้วยาวประมาณสี่ห้าเมตรได้
“เฮ้อ! คิดถึงนุ้งยีนส์จัง” จะว่าฉันเป็นคนติดเพื่อนก็ไม่ผิด
ฉันกับยีนส์ไปไหนมาไหนแทบจะตัวติดกัน ยิ่งตั้งแต่ย้ายมาอยู่คอนโดของพวกซาดีนส์หลังจากย้ายมหาลัยรอบล่าสุดนี่ก็ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์ได้แล้ว นั่นยิ่งทำให้ฉันติดเธอเข้าไปใหญ่ ก็ยีนส์มักเป็นหมอนข้างให้ฉันกอดยังไงล่ะ
พูดถึงยีนส์ ฉันยังไม่รู้ถึงสาเหตุที่เธอไม่มาเรียนตั้งเกือบอาทิตย์เลยนะ ฉันล่ะเป็นห่วงตะ
