ตุลย์ออกมาดื่มสังสรรค์กับเพื่อนกลุ่มเดิม ซึ่งเคยท้าทายเอาไว้เรื่องของปยุดา แต่ข่าวเรื่องการแต่งงานทำให้เรื่องของปยุดาตกไป ค่ำคืนนี้จึงเป็นการฉลองให้กับว่าที่เจ้าบ่าวที่ดูท่าทางมีความสุข ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าไม่มีทีท่าหรือการพูดเรื่องแต่งงานกับกรวิกามาก่อนเลย
“อะไรของมึง อยู่ๆ บอกจะแต่งงาน แฟนท้องหรือวะ” เพื่อนคนหนึ่งถามทำเอาทุกคนหัวเราะ
“ได้เวลากอบโกยแล้ว พวกคุณมึง” ตุลย์หัวเราะหึๆ
“จริง ยุตั้งนานให้รวบหัวรวบหางทำเป็นนิ่งเฉยเหมือนมั่นใจในความหล่อเหลาของตัวเอง ควงคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย สุดท้ายโดดลงถังข้าวสาร”
“พวกมึงคุยอะไรกันเนี่ยให้เกียรติ์ ผู้หญิงเขามั่งเถอะ ยอมแต่งด้วยก็บุญแล้ว” เพื่อนที่เคยทักทวงเรื่องของปยุดาเมื่อครั้งก่อนพูดปราม
“ต้องยอมสิมึง ตกลงมึงเป็นเพื่อนกูไหมเนี่ย ขัดตลอด” ตุลย์พูดดุเพื่อนที่ส่ายหน้ามองดูอยู่
“ระวังเถอะ คงได้มีเรื่องขายขี้หน้าถึงกับต้องเอาปี๊บคลุมหัวเดินละมึงเอ๊
