เปลวนั่งเฝ้าบีเกลทำอาหารอยู่ในครัวไม่ยอมออกไปไหน เขากลัวจะมีปัญหาเข้ามาอีก บีเกลอ่อนแอเกินกว่าที่จะให้คนอื่นมารังแก คนเดียวที่ทำแบบนั้นได้ควรมีแค่เขา ถึงเขาไม่ดี แต่เขาไม่ได้ใจร้ายจนถึงขั้นให้คนอื่นมาดูถูกดูแคลนเธอด้วย
"เสร็จแล้วทำไมไม่เรียก?" เปลวถามเมื่อเห็นเธอกำลังจะยกถ้วยร้อน ๆ
"เกลแค่จะยกมาจัดแต่งจาน"
"คราวหน้าก็เรียก ยังไม่หายดีเกินพลาดมาจะทำยังไง?" เขาดุเธอนิดหน่อยและเป็นฝ่ายเข้าไปยกถ้วยนั่นแทน
"พี่เปลวอยากกินอะไรมั้ยคะ?" เปลวชะงักเมื่อเธอเรียกแบบนั้นก่อนจะยกยิ้มมุมปาก หญิงสาวแค่เรียกไปตามข้อตกลง ขืนเรียกคุณเปลวพนักงานคนแปลกใจอย่างแน่นอน
"อยากกินเธอได้มั้ย?" เปลวกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู บีเกลเบิกตากว้างพรางคิดถึงเรื่องเมื่อเช้าในห้องน้ำของโรงพยาบาล ก่อนแก้มของเธอจะเห่อร้อนและแดงระเรื่อขึ้น
"เอ่อ..." บีเกลจะเดินเบี่ยงออกไป แต่ชายหนุ่มกลับขวางเอาไว้
"เขินเหรอ หื้ม?" หญิงสาวถึงกับ
