เหยื่อสวาท ทาสปรารถนา

      “พี่วินต้องเข้าใจจันทร์นะ จันทร์ต้องเลือกความอยู่รอดของครอบครัวก่อนความสุขของตัวเอง จันทร์รักพ่อ รักแม่และก็รักน้องของจันทร์มาก ดังนั้นจันทร์จึงไม่สามารถใช้ชีวิตกัดก้อนเกลือกับพี่วินได้จ้ะ จันทร์ขอโทษนะพี่วินจันทร์ขอโทษ ที่ต้องเสียสละความรักของตัวเองเพื่อครอบครัว...”          เมื่อห้าปีก่อน ประโยคนี้มันดังก้องออกมาจากปากของผู้หญิงที่เขารักจนหมดหัวใจ มันดังซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ในหูของช่างซ่อมบำรุงจนๆ คนหนึ่งไม่ยอมหยุด...          จนกระทั่งเขาเกือบหมดอนาคตและหมดลมหายใจจากโลกใบนี้ไป          แต่นรกคงยังอยากเห็นเขาโลดแล่นอยู่บนโลกใบนี้ต่อล่ะมั้ง จึงมอบชีวิตที่สองให้กับเขา และก็บันดาลให้เขาได้เจอะเจอกับบิดา ที่เคยทอดทิ้งเขาไปตั้งแต่แบเบาะอีกครั้ง          หลังจากรอดชีวิตจากสายน้ำมาแล้ว ชีวิตของวิธวินท์ ก็เหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง โดยที่ทุกอย่างรอบกายไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว...          พ่อบังเกิดเกล้าที่เคยใจร้ายทอดทิ้งเขาไป ตอนนี้ร่ำรวยมหาศาล และกำลังจะตายด้วยโรคร้ายมารับเขาไปอยู่ด้วย พร้อมกับมอบสมบัติทุกอย่างให้กับลูกชายอย่างเขา          วิธวินท์ได้ชุบตัวใหม่ในนิวยอร์กอยู่หลายปี จนกระทั่งตอนนี้หลายเป็นหนุ่มเนื้อหอม หล่อเหลา แสนร่ำรวย แถมยังทรงอิทธิพลในโลกของธุรกิจในระดับท็อปสิบของโลกเสียด้วย          ผู้หญิงมากหน้าหลายตาพอรู้ว่าเขาคือมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวย ก็พากันเดินนวยนาดเข้ามาหา พร้อมกับพลีกายปรนเปรอให้ฟรีๆ          แน่นอนว่าเขารับเซ็กซ์เร่าร้อนพวกนั้นเอาไว้อย่างไม่เกี่ยงงอน ก่อนจะใช้เงินที่มีอยู่มากมายในธนาคารฟาดหัวไปในเช้าวันต่อมา          ชีวิตของวิธวินท์ควรจะมีความสุข...          ใช่...          เขาควรจะมีความสุขมากกับสิ่งแวดล้อมรอบตัว และการมีเงินมากมายมหาศาล แต่หัวใจของเขายังมีเรื่องค้างคา          ความคั่งแค้นในอดีตที่ยังไม่ได้รับการสะสางทำให้เขานอนหลับไม่เต็มตา มีความสุขได้ไม่เต็มที่ จนในที่สุดเขาก็ต้องบินกลับมาเมืองไทย เพื่อชำระแค้น กับผู้หญิงที่เคยทำให้เขาเจ็บปวดเจียนตายอย่างจันทร์แรม!          จันทร์แรม อภิเชียรชัย          หญิงสาววัยยี่สิบแปดปีซึ่งตอนนี้กลายเป็นหม้าย เพราะผัวแก่ผู้ร่ำรวยได้ตายจากไปแล้วเกือบสองปี          เจ้าหล่อนใช้ชีวิตอยู่ในแวดวงสังคมไฮโซอย่างหรูหราฟุ่มเฟือย เปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า สนุกสนานกับชีวิตยามราตรีอย่างไม่รู้สึกผิด          หล่อนคงลืมไปแล้วสินะ...          จันทร์แรมคงลืมไปแล้ว ว่าหล่อนเคยทำร้ายหัวใจของผู้ชายคนหนึ่งเอาไว้ และทำให้ผู้ชายคนนั้นตายทั้งเป็น          วิธวินท์ที่ตอนนี้ได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น วิลเลียม เจมส์ โมสลีย์ โยนไอแพดในมือลงกับโซฟาข้างกาย ก่อนที่เรือนร่างสูงใหญ่เกือบสองร้อยเซ็นติเมตรจะเดินไปหยุดใกล้ๆ กับหน้าต่างกระจกใสบานใหญ่          ดวงตาคมเข้มที่ถูกความมืดดำของสีถ่านกลืนกิน ตอนนี้จ้องมองไปยังด้านล่างซึ่งเป็นวิวของ กรุงเทพฯ          กรามแกร่งที่มีตอหนวดขึ้นพองามขบกันแน่นจนสันเนื้อข้างแก้มกระตุกเป็นริ้ว ความคั่งแค้นภายในใจยังคงเป็นเพลิงผลาญเผาให้เขาทุรนทุรายแสนทรมานตลอดหลายปีที่ผ่านมา          “ผมจะทำให้คุณตายทั้งเป็น เจ็บปวดยิ่งกว่าผมร้อยเท่าพันเท่า จันทร์แรม!”          ขณะที่วิธวินท์กำลังจมดิ่งอยู่ในห้วงของความแค้นในอดีต เสียงเรียกข้าวของโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเสียก่อน มันช่วยดึง ช่วยกระชาก ให้เขาหลุดพ้นออกมาจากความเจ็บปวดร้ายกาจนั้นชั่วขณะ          มือใหญ่สะอาดสะอ้านล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสีดำเนื้อดี หยิบโทรศัพท์มือถือราคาแพงระยับขึ้นมาแนบหู          เขาไม่ได้พูดอะไรออกไป เพียงรอฟังคำพูดของคู่สนทนาอย่างตั้งใจแค่นั้น          “ผมส่งข้อมูลของคุณจันทร์แรม อภิเชียรชัยเข้าไปในอีเมลของคุณวิลหมดแล้วครับ”          “ขอบใจมาก ถ้าผมต้องการข้อมูลอะไรเพิ่มเติมจะติดต่อกลับไป”          คู่สนทนาตอบรับ ก่อนจะวางสายไป          วิธวินท์เดินกลับไปนั่งบนโซฟา ช่วงขายาวตวัดไขว้ทับกันเอาไว้ ขณะเปิดอ่านอีเมลล่าสุดที่บริษัทนักสืบเอกชนส่งมาให้          เขาไล่สายตาไปตามรายละเอียดพวกนั้น ดูทุกภาพ อ่านทุกตัวอักษร ก่อนจะมาสะดุดที่ข้อความบรรทัดหนึ่ง          ‘จุดอ่อนของคุณจันทร์แรม อภิเชียรชัย คือ น้องสาวสุดที่รักของเธอที่ชื่อ เดือนอ้าย อภิเชียรชัย’          “เดือนอ้าย อภิเชียรชัย...” วิธวินท์พึมพำชื่อน้องสาวของจันทร์แรมออกมา พร้อมกับพยายามนึกถึงเด็กหญิงคนนั้นเมื่อห้าปีก่อน เท่าที่เขาจำได้ จันทร์แรมมีน้องสาวต่างมารดาหนึ่งคน และก็อายุน้อยกว่าจันทร์แรมถึงแปดปีกว่า จันทร์แรมบอกกับเขาว่า หล่อนรักน้องสาวมาก และก็รักครอบครัวของตัวเองมากๆ เช่นกัน “รักน้องสาวมากอย่างนั้นหรือ” รอยยิ้มเลือดเย็นผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อลากดินของวิธวินท์มากมาย ดวงตาของเขาลุกโชนไปด้วยเพลิงร้าย “เดือนอ้าย ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เธอคือเหยื่อแค้นของฉัน” ชายหนุ่มพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะกดโทรศัพท์มือถือโทร. หานักสืบคนเดิมอีกครั้ง “ผมต้องการข้อมูลทุกอย่างของ เดือนอ้าย อภิเชียรชัย และต้องการภายในวันนี้” “ได้ครับ” วิธวินท์วางสายจากนักสืบก็เอาชื่อของเดือนอ้ายเข้ามาพิมพ์ในเวปกูเกิ้ล เพื่อหวังว่าจะได้รู้ข้อมูลเบื้องต้นคร่าวๆ ของหญิงสาวก่อน แต่เขากลับไม่พบข้อมูลอะไรของเดือนอ้ายในกูเกิ้ลเลย แม้แต่เฟซบุ๊คของหล่อนก็ไม่มี “คิดว่าลึกลับแล้วฉันจะจัดการกับเธอไม่ได้หรือ เดือนอ้าย...” ชายหนุ่มระบายยิ้มเย็นชา วางโทรศัพท์มือถือลงกับโซฟาข้างกาย ในหัวเริ่มวางแผนการณ์ที่จะล้างแค้นจันทร์แรมแล้ว