2.ถูกใจ
1054 Words
"ฉันว่าเรารีบไปเถอะ" หนูเล็กชวนเพื่อน
"งั้นรีบไปเถอะฉันหิวข้าวมากเลยตั้งแต่เย็นเมื่อวานแล้วไม่ได้กินข้าว"ดาริกาบอกหนูเล็กทั้งคู่ก็เดินไปพอเปิดประตูดารืกาก็นึกออก
"เดียวซิหนูเล็กฉันลืมมือถือ"
"อ้อฉันวางไว้บนเตียง"
แล้วดาริกาก็เดินไปเอามือมาพอหยิบขึ้นมา
"โหหนูเล็กแก่ไม่ได้ปิดมืิถือหร่อเสียตังน่ะเนี้ย"
" ฉันปิดแล้วน่ะโว๊ยมือถือแก่น่ะซิไม่ดีเอง"
" อื่มคงใช่มั่งช่างมันเถอะไปกินข้่าวกัน" ฝั่งชายหนุ่มก็ฟังไปยิ้มไปในใจจนสบดคำในใจเฮอ... แค่ได้ยินเสียงก็รู้สึกถูกใจแล้วจนเสียงเคาะประตูเข้ามาในห้อง
"เข้ามา" เป็นลูกน้องคนสนิทนี้เอง
" ได้เวลาประชุมแล้วครับเจ้านาย.. ผมว่าวันนี้เจ้านายดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษน่ะครับ"ลูกน้องก็ช่างสังเกตุความผิดปกติของเจ้านาย
"พูดมากน่าไปประชุมได้แล้ว"ชายหนุ่มก็เดินเข้าไปห้องประชุมทันทีพนักงานทุกคนต่างลุกขึ้นทำความเคารพ
"สวัสดีครับ/ค่ะท่านประธาน" เสียงพนักงานพูดพร้อม
" เชิญนั่งตามสบายครับ"ชายหนุ่มก็เริ่มประชุมทันที ส่วนหญิงสาวก็พาเพื่อนรักมากินข้าวร้านประจำของตัวเอง
"สวัสดีค่ะ"
" สวัสดีจ๊ะหนูดาวันนี้รับอะไรดีจ๊ะ"ป้าเจ้าของร้านถาม
"ของหนูเอาเหมือนเดิมน่ะค่ะป่าเพิ่มเติม.ซุปเครื่องในด้วยน่ะค่ะ"หญิงสาวหันไปถามเพื่อน
"แก่จะกินอะไร"
" แน่ใจน่ะน่ะว่าจะกินที่นี้" หนูเล็กถามแบบไม่กล้าเข้าไปนั่งกิน
"แน่ใจและคุณหนูอย่างแก่ก็ต้องเข้าไปกินกับฉันด้วยเดียววันนี้ฉันเลี้ยงเอง"
" เอ่อกินก็กินว๊ะ" ดาริกาเห็นหน้าเพื่อนแล้วก็ขำไปด้วย
" แล้วตกลงคุณหนูเล็กจะทานอะไรดีค่ะ"
"เอาเหมือนแก่ก็ได้"
" ป้าค่ะเอาแบบหนูอีกชุดหนึ่งค่ะ"
" ได้จ๊ะหนูดา" นั่งรอสักพักข้าวก็มาเสริฟ
" ข้าวได้แล้วจ๊ะเด็กๆ"
" ขอบคุณค่ะป้า"ดาริกามองหนูเล็กที่มองแบบงงๆทำหน้าแปลก
" กินซิเดียวข้าวก็เย็นหมดหรอก"
"ดามันคืออะไรหร่อฉันไม่เคยกิน"
" กระเพราไก่สับไข่เยียวม้าแล้วก็ซุปเครื่องใน.ของโปรดของฉันเลยน่ะลองกินซิ"
"ก็ได้"แล้วทั่งคู่ก็นั่งทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อยจนหนูเล็กทานหมดไปหนึ่งจาน
" ป้าจ้าเอาข้่าวแบบนี้อีกจานน่ะค่ะ"
"ได้จ้าแม่หนูคนสวย"ดาริกามองเพื่ิอนยิ้มๆ
" ยิ้มอะไร"
" ไม่มีอะไรกินกินไปเถอะเดียวจะได้ไปกัน"พอทั้งคู่กินข้าวเสร็จดาริกาก็เรียกป้ามาเก็บเงิน
" ป้าค่ะคิดเงินด้วยค่ะ"
"ทั้งหมด240บาทจ้า" ดาริกาหยิบเงินจ่ายให้ป้าส่วนหนูเล็กก็นั่งอึ่งกับราคาอาหาร
"อร่อยขนาดนี้ทำไหมราคาถูกจัง.ถูกมากด้วยข้าวที่ฉันกินทุกวันยังไม่ได้จานหนึ่งเลย
"อื่มนี่แหละร้านอาหารที่ฉันกินทุกวันเราไปกันเถอะ"
" ป้าค่ะพวกหนูไปก่อนน่ะค่ะวันหลังหนูจะมากินอีกน่ะค่ะ"
"ยินดีจ้าแม่หนู"แล้วหนูเล็กก็ลากเพื่ิอนไปที่รถทันที
" หนูเล็กจะพาเราไปไหนหร่อ"
"ยังไม่มีจุหมายปลายทางจ้าขับรถไปเรื่อยๆฉันเครียดฉันเบื่อน่ะ"
"จะไปไหนก็ไปแต่แค่วันนี้วันเดียวน่ะโว๊ย.จะเสียใจให้เขาทำไหมมากมายเราสวยเลือกได้หาใหม่ซิค่ะเพื่อนอย่าไปยึกติดกับอะไรที่ไม่ใช่ของเราจริงไหม"
"มันก็จริงอย่างที่เธอพูดนั่นแหละแต่ทำมันยาก"
" อ่าวน่ามันไม่ยากหรอกถ้าเราตั้งใจสักอย่างฉันอยู่ข้างๆแก่เสมอน่ะสู้.. สู้"
" ขอบใจน่ะฉันดีใจน่ะที่ยังมีเธอเป็นเพื่อนน่ะดา"ดาริกาพยักหน้าและจับมือเพื่อนให้กำลังใจ
" ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันก็จะเป็นเพื่อนเธอแบบนี้ตลอดไป"
" ดาเธอรู้ไหมว่าเธอคือเพื่อนคนแรกเลยน่ะที่ไม่เคยทิ้งฉันไม่ว่าฉันจะทำตัวแย่แค่ไหนเธอก็อยู่ข้างๆฉันเสมอ.ฉันรักแก่น่ะ"
" อิ่ม... ขอบใจน่ะที่เธอคบกับเพื่อนธรรมดาๆอย่างฉัน"
"ฉันซิต้องขอบใจแก่ที่อดทนกับไม่เคยโกรธกับเพื่อนนิสัยแย่ๆแบบเรา"
" พอเลยไม่ต้องมาดราม่าเลยจะไปไหนก็รีบไปเถอะ"
" เอ่อๆๆๆ"แล้วรถก็มาจอดที่ห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง
" เธอพาเรามาที่ทำงานทำไหม"
" เปล่าเราแค่จะมาเดินช็อปปิ้งเท่านั้นเองแก่ทำงานที่หร่อ"
" อื่ม"
" จริงดิฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแก่ทำงานที่นี่"
" เราทำงานที่นี่ตั่งแต่ปี1แล้วละ"
" โห2ปีกว่าแล้วหร่อ"
" ก็ประมาณนั้นแหละ"
" งั้นดีเลยแก่ก็เป็นไกด์พาเราเดินเที่ยวซิ"
" เราไม่ค่อยได้เดินเล่นหรอกไม่มีเวลาาถึงก็รีบเข้าทำงานเลย.เลิกงานก็รีบกลับบ้าน"ดาริกาทำหน้ามุ๋ยรู้สึกผิดที่แนะนำเพื่ิอนไม่ได้
" อย่าทำหน้าแบบนั้นซิงั้นเรารีบไปเดินดูเถอะว่าอะไรอยู่ตรงไหน" ทั้งคู่ก็เดินเข้าร้านโหน่งออกร้านนี้เป็นว่าเล่น
" เอ่อดาแล้วเธอทำงานแผนกไหนละ"
" เราเป็นแคชเชียร์โซนฟูดส์แลนด์ชั่นใต้ดินน่ะ"
" อยากเดินลงไปไหมละ"
"ไม่ต้องเลยหนูเล็กนี่ก็เย็นมากแล้วฉันว่าเรากลับบ้านกันเถอะ"
" ได้ไงยังไม่ได้กินอะไรเลยน่ะ"
" งั้นก๋ไปกินดิหิวแล้วตอนนี้" แล้วทั่งคู่ก็พากันไปหาร้านอาหารกินกันผ่านไปประมาณ1ชั่วโมง
" โอ้ยอิ่มจังตังอยู่ครบขอบใจน่ะเพื่อนรัก.ฉันว่าเรารีบกลับกันเถอะเย็นมากแล้ว" ทั้งคู่เดินออกไปแป็บเดียวชายหนุ่มก็เดินเข้ามา.ขลาดกันนิดเดียวเองเกือบเจอกันแล้วเชียว..
ึ
- Writer
