EP 53
1171 Words
“ไม่เดือดร้อนเหรอ คุณลืมไปแล้วเหรอ ว่าตอนนี้คุณอยู่ในฐานะเมียของผม ใช้นามสกุลผมอยู่ รู้ถึงไหนคงจะอายเขาไปถึงนั่น ที่เมียไอ้พลาธิป พงษ์พันธุ์สถาพร มีอาชีพเต้นกินรำกิน แต่งตัวเปิดหน้า เปิดหลั งให้คนเอาสายตาเปลื้องผ้าอยู่หน้าเวที หรือว่าหลังเวที คุณก็เปลื้องผ้าให้ใครต่อใครเอามาแล้ว แม่คุณถึงได้เอามาย้อมแมวขายให้ผมไง”
“ฉันบอกให้หยุดไง กรุณาอย่ามาดูถูกฉัน ดูถูแม่ฉันและดูถูอาชีพของพวกเรา ถ้าคุณเห็นว่าต่ำต้อยหรือมันจะทำให้คุณเสียหาย เสียเกียรติ เสียหน้าคุณนัก คุณก็หย่ากับฉันซะสิ เรื่องมันจะได้จบๆ”
“จบ! ง่ายๆ อย่างนี้น่ะเหรอ มันจะไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ ค่าสินสอดที่ผมทุ่มให้แม่หน้าเงินของคุณหลายสิบล้าน ผมยังไม่ได้อะไรกลับมาเลย คุณกล้ามาท้าให้ผมหย่าเหรอ หรือว่านี่คือแทคติคการหาเงินใส่กระเป๋าของคุณกับแม่ แล้วรายต่อไปมันจะเป็นใครล่ะ”
“ถ้าคุณเสียดายมันมาก ฉันจะคืนให้ทุกบาททุกสตางค์ ปล่อย!!! ฉันจะกลับไปนอนบ้าน คุณพร้อมเมื่อไหร่ นัดวันหย่ามาได้เลย ฉันพร้อมเสมอ”
“คิดเหรอว่าผมจะอยากได้เงินคืน แล้วคิดเหรอ ว่าผมจะปล่อยคุณให้ไปออเซาะไอ้มือระนาดนั่นได้ง่ายๆ แล้วคิดเหรอ ว่าคืนนี้ผมจะปล่อยให้คุณก้าวออกจากห้องนี้ได้ง่ายๆ โดยที่ผมไม่ได้ทำหน้าที่ผัวให้สมบูรณ์ก่อน มานี่!!! อยากหย่านักใช่มั้ย”
ร่างสูงเพรียวปลิวไปหาเตียงด้วยแรงเหวี่ยงของเขา จนชุดนอนเปิดไปถึงไหนๆ มือบางต้องรีบดึงชายชุดลง และพยายามจะพาตัวเองหนีให้รอดพ้นเขา แต่มีหรือคนโกรธจัดจะยอมให้ทำอย่างนั้นได้ง่ายๆ
“จะไปไหน!!! คืนนี้คุณต้องเป็นเมียผมสักที หลังจากที่ผมปล่อยให้คุณไปอ่อยใครต่อใครๆ หรืออาจจะไปเอากับใครๆ มาหลายเดือนแล้ว หรืออาจจะนานหลายปีแล้วก็ได้ ใครจะไปรู้”
“อย่านะ!!! ออกไป!!! อื้มมมมมมม”
สองแขนเล็กเรียว ถูกตึงไว้กับที่นอน เมื่อร่างสูงกระโดดไปขึ้นคร่อมไว้ ใบหน้าสวยก็สะบัดหลบใบหน้าคม ที่ก้มลงไปหาอย่างเร่งรีบ
“อย่า....”
ปากบางก็ร้องห้าม ขาขาวเรียวก็ถีบไปทั่ว แต่ก็ไม่อาจจะทัดทานแรงมหาศาลของอีกคนได้
“ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยคุณไว้อีกแล้ว ต่อให้ผมเกลียดและขยะแขยงลูกเมียน้อยอย่างคุณมากแค่ไหน ผมก็จะไม่มีทางเก็บคุณไว้จนถึงวันที่เราจะหย่ากัน โดยไม่คิดจะทำอะไรแน่ และคนที่จะเอ่ยปากเรื่องหย่าได้ จะต้องเป็นผมเท่านั้นไม่ใช่คุณ จำเอาไว้”
ริมฝีปากที่กำลังเผยอขึ้นไปต่อว่าเขา ถูกอีกปากบดเบียดลงไปหา แม้ใบหน้าจะสบัดซ้ายขวาสักแค่ไหน แต่เขาก็ช้อนมือขวาลงไปใต้ท้ายทอยแล้วล็อกไว้ เพื่อให้ได้ก้มไปครอบครองสะดวกขึ้น
อีกมือมือก็ออกแรงกดสองแขนลงบนที่นอนอีก เมื่อรับรู้ว่ากำลังจะยกขึ้นมาขัดขืน ช่วงขายาวและหนักอึ้ง ก็ยกไปทับสองขาที่ถีบเตียงไปมา จนไม่ให้ขยับเขยื้อนไปไหนได้อีก
นานหลายนาที กว่าเขาจะสยบคนอยู่เบื้องล่างให้สงบลงด้วยแรงจุมพิต จนมั่นใจว่าแขนเรียวจะไม่ยกขึ้นมาฟาดฟันเขาอีก ถึงได้ปล่อยให้เป็นอิสระ แล้วเลื่อนมาหาอกตั้งตรงแล้วบีบเค้นอย่างหนักหน่วง
ปลายนิ้วชำนาญการสะบัดหยอกเย้าไปมาตรงปลายยอด เพื่อหมายให้อีกฝ่ายยินยอมพร้อมใจไปกับบทรักที่กำลังจะเริ่มต้น
มือบางที่ว่างเว้นจากการรัดตรึง รีบยกขึ้นมาปัดป้อง แม้จะหวั่นไหวกับการกระทำของเขาสักแค่ไหนก็ตาม แต่เขาไม่สนใจจะหยุดยั้ง แถมยังยกขึ้นไปดึงสายเดี่ยวออกจากไหล่ ลากไล่ลงไปจนเลยอกสวย
แล้วถลกบราผ้าเนื้อนุ่มขึ้นทันที ตามด้วยบีบขยี้ตรงปลายให้ตื่นตระหนกอย่างรวดเร็ว ปากก็ยังคงลิ้มลองของหวานบนเรียวปากไม่ยอมห่าง
“อย่าค่ะคุณหนึ่ง ปล่อยฉันนะ”
ปากบางได้อิสระ เมื่อเขาละลงมาหาอกอิ่ม
“ไม่มีทาง คุณต้องทำหน้าที่เมียให้ผมสักที หลังจากที่คนอื่นทำงานแทนคุณมานานแล้ว”
นั่นคือคำยืนยันของเขา ก่อนจะก้มลงไปลิ้มลองยอดอกนุ่ม แล้วสอดมือไปใต้แผ่นหลังนุ่ม ปลดตะขอบราเซียร์ดึงออกจากร่างอรชร ตามด้วยการดึงชุดนอนหวานแว๋ว ลงไปกรอมอยู่ปลายเท้า ลูบไล้เรียวขานุ่มขึ้นมาเรื่อยๆ
กระทั่งถึงแพนตี้สีหวาน ปกปิดสิ่งหวงแหนเอาไว้ เขาวนฝ่ามืออุ่นไปมา หยอกเย้ากลีกกุหลาบ จนเจ้าของสะดุ้งสุดตัว เมื่อก้อนความสุขแล่นเข้าไปเล่นงานอย่างไม่เคยมีมาก่อน
และไม่รู้ว่าเพราะอานุภาพปากอุ่น ที่กำลังดื่มกินอกอวบ หรือเพราะขอบเขตอันหวงแหนถูกรุกรานกันแน่ รู้แต่ว่าตอนนี้สองขาเรียวที่หนีบเข้าหากันนั้น มันคอยแต่จะเปิดพื้นที่ให้เขาอยู่เรื่อย
หากไม่คอยเตือนสติตัวเองบ่อยครั้ง มือที่เป็นอิสระจากเขาแล้ว ก็ไม่มีแรงมากพอที่จะยกขึ้นมาปกปักษ์รักษาของหวงได้อีกเลย
มิหนำซ้ำ กายยังแอ่นขึ้นไปหาอุ้งปากอุ่น ให้เขาดูดดื่มอกอวบได้สะดวกยิ่งขึ้นด้วย และแม้กำลังรับรู้ว่ามืออีกข้างของเขากำลังสอดไปใต้แพนตี้เพื่อสำรวจร่องนุ่มชุ่มชื้นแล้ว
ทว่าก็ไม่อาจจะสั่งมือให้หยุดเขาไว้ได้อีกเช่นกัน จึงได้แต่ปล่อยให้เขาดึงมันลงไปรวมกับชุดนอน ก่อนเขาจะสลัดทั้งสองอย่างออกจากปลายเท้าอย่างง่ายดายเท่านั้น
แล้วความยุ่งยากก็มาเยี่ยมเยือนหญิงสาว เมื่อเขาใช้เข่าแทรกไปตรงช่องสองเรียวขานุ่ม นิ้วเรียวก็แทรกไปหาแก่นกลาง พร้อมกับว่ายวนอยู่ตรงนั้นนับสิบๆ รอบ
จนผู้เป็นเจ้าของสะดุ้งเฮือกๆ ติดๆ กันหลายรอบ ร่างสูงใหญ่ถึงได้ยุติไว้ แล้วยันตัวขึ้นนั่ง เพื่อปลดเปลื้องชุดนอนออกจากกายอย่างรวดเร็ว
ไม่กี่วินาที ก็ประคองกายหมายจะเยี่ยมไปในดินแดนสนธยา ที่เขาไม่เคยก้าวล้ำไปเลยสักนิด และแน่นอนว่าย่อมต้องมีอุปสรรคขวากหนามตามมา จนมือบางทั้งสองข้างยกขึ้นมาเกาะแขนเขาไว้แน่น
- Writer
