ไฟล้อมน้ำ

EP 50

“หนึ่ง! เมื่อวานพอหนึ่งกลับบ้านแล้ว ลูกค้าก็โทรมาบอก ว่างานคืนนี้ขอให้หนึ่งขึ้นรำด้วยได้หรือเปล่า เห็นบอกว่าได้ยินคนที่มาเรียนกับหนึ่งไปโม้ ว่าหนึ่งรำสวยมาก เจ้านายก็เลยอยากจะดูบ้าง แต่เรายังไม่รับปากหรอกนะ กลัวหนึ่งจะไปไม่ได้ เลยบอกว่าจะให้หนึ่งโทรไปหาวันนี้แทน”

ดาริกานั่งตัวงอ กุมท้องหน้านิ่วอยู่เก้าอี้ประจำ รีบรายงานหลังปราณปริยาวดีกลับจากไปถอนเงินมา มือบางวางกระเป๋าสะพาย แล้วนั่งเก้าอี้ประจำพร้อมกับครุ่นคิดนิดหนึ่ง

ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความชอบใจ ที่จะได้ทำอะไรนอกลู่นอกทางบ้าง

“ก็ไม่เห็นมีปัญหาอะไรนี่ ในเมื่อดาก็ท้องเสีย เราก็ยังหาคนไม่ได้ หนึ่งขึ้นรำแทนใครจะมาว่าอะไรล่ะ”

“เอ้ย!!! จะดีเหรอ เดี๋ยวพ่อครูด่าเอา เรายังไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอกแค่ท้องเสีย สบายมา...”

ดาริกายังพูดไม่จบ ก็ต้องรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำอีกรอบแล้ว นานหลายนาที กว่าจะออกมาได้ ปราณปริยาวดีรีบเคลื่อนตัวพร้อมเก้าอี้ไปลูบหลังให้เพื่อนที่ทั้งอ๊วกทั้งอึ เมื่อเจออาหารเป็นพิษมาตั้งแต่เช้าแล้ว

ไวทินเองก็อดอาการไม่ได้ จึงคอยชงน้ำเกลือแร่มาให้เป็นแก้วที่สองแล้ว

“ว่าไงล่ะคนเก่ง ยังจะบอกว่าไหวอีกหรือเปล่า บอกแล้วว่าเราไปแทนก็ได้”

“เฮ้อ!!! เหนื่อยก็อีตอนอ้วกนี่ล่ะ แล้วถ้าหนึ่งไปแทนเรา ทางบ้านสามีจะไม่ว่าเหรอ พ่อครูแม่ครูด้วย”

“ไม่ว่าหรอก ก็เขาบอกป้าสุตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้ว ว่าคืนนี้จะควงแม่กับแม่คู่ขาปลาท่องโก๋นั่นไปงานเลี้ยง คงกลับดึกน่ะ ยังไงเราก็คงจะเสร็จงานและกลับถึงบ้านก่อนอยู่แล้ว แต่ถึงเราจะกลับช้า หรือเขาเกิดรู้เข้าเราก็ไม่เห็นจะต้องแคร์เลยนี่ ในเมื่อเราไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิดเดียว เราไปทำงานแทนเพื่อน คุณตากับคุณยายก็ไปด้วย ไม่เห็นมีอะไรเสียหายตรงไหน แล้วทีเขาล่ะ หอบผู้หญิงมานอนกกนอนกอดเรายังไม่ได้ว่าอะไรสักคำ ดาไม่ต้องห่วงหรอก ดาทำงานแทนเราตั้งหลายวัน แค่นี้เราเอาอยู่ ดากลับไปนอนเถอะ หรือไม่ก็นั่งคอยดูเราเตรียมของก็แล้วกัน แต่ตอนนี้เราขอเอาน้ำหญ้าปักกิ่ง ที่ทำไว้ไปให้คุณแม่ก่อนละกัน จะได้แล้วก็จะกินมื้อเที่ยงด้วย ชดเชยที่จะยกเลิกนัดกินมื้อเย็นไง ระหว่างรอเรา ดาก็ขึ้นไปนอนพักบนห้องก็ได้อย่าห่วงมากเลยเดี๋ยวเราจะรีบกลับ”

เมื่อดาริการู้ตัวเองดี ว่าคงจะไปไม่ไหว จึงยอมทำตามคำเพื่อน

บ่ายนิดๆ ปราณปริยาวดีก็นั่งปิ๊กอัพไวที่ไวทินขับพากลับมา ดาริกาก็ลุกขึ้นมาคอยบอกว่าอะไรอยู่ตรงไหน จนทุกคนพร้อมไปทำงานแล้ว ก็เปลี่ยนใจในนาทีสุดท้าย ขึ้นรถตู้ที่เหมาไว้ไปด้วยกัน

ถึงแม้จะรำไม่ได้ อย่างน้อยๆ ก็คอยช่วยทำผมให้เด็กๆ ก็ยังดี เพราะการแสดงมีถึงห้าชุด จึงกลัวจะรับมือไม่ได้ ปราณปริยาวดียิ้มให้เพื่อนด้วยความขอบคุณและซาบซึ้งใจที่ไม่ทิ้งงาน

ชั่วโมงกว่าๆ ที่หมดไปกับการมาจากนครปฐมถึงบริเวณจัดงานลูกค้าที่อยู่แถวบางนา ซึ่งเป็นโครงการปลูกบ้านเรือนไทยขาย สำหรับลูกค้ากระเป๋าหนัก

และส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ เพราะราคาเริ่มต้นก็ยี่สิบล้านขึ้นทั้งนั้น โปรเจคที่พลาธิปกับเพื่อนๆ ซึ่งกำลังจะเริ่มที่เขาใหญ่ก็คล้ายๆ กับงานนี้

เขากับเพื่อนๆ รวมทั้งผู้แม่ จึงต้องมาดูงานเปิดตัวโครงการตามคำเชิญชวนของรัตติกาล แถมกำลังใช้มือคล้องแขนเขาเดินไปทั่วงาน ประหนึ่งอยากประกาศให้คนรู้ว่า ผู้ชายของข้าใครห้ามแตะ

ไม่มีใครสนใจจะมองวงปี่พาทย์เครื่องหก กำลังเล่นเพลงชำนาญ มีคุณตาเปล่งเป็นเจ้าของวง นั่งตีระนาดทุ้มอยู่ด้วย ไม่ห่างกันก็มีไวทินเล่นระนาดเอกอยู่

“หนึ่งคะเพื่อนมิ้นท์ส่งซิกมา ว่าใกล้จะถึงเวลาเปิดบ้านตัวอย่างแล้ว เราไปหาที่เหมาะๆ รอดูดีกว่านะคะ”

“ผมว่าดูอยู่ห่างๆ ดีกว่านะมิ้นท์ ปล่อยให้ลูกค้าเจ้าของงานเข้าไปดูใกล้ๆ เถอะ”

พลาธิปไม่ยอมทำตาม เพื่อนๆ ที่ถือจานอาหารในมือไปกินไป ก็ต่างพยักหน้าเห็นด้วย ไม่เว้นแม้แต่ปิยธิดาเอง ก็ไม่ค่อยชอบเข้าไปเบียดกับใครสักเท่าไหร่

แถมไม่ชอบเอามากๆ ที่แม่สาวมิ้นท์ควงแขนแฟนเก่าตัวเอง เดินเชิดทั่วงาน ในใจก็อดสงสัยไม่ได้ ว่าแม่เมียบ้านน้อยไปไหนเสีย ทำไมวันนี้ไม่ถูกสามีหิ้วมาทำสวีตเย้ยตัวเองเหมือนครั้งก่อนๆ

หรือจะทะเลาะกัน เบื่อกันไปแล้ว ยิ้มอย่างสะใจในความคิดเกิดขึ้นกับใบหน้าสวยแทบจะทันที

“แม่ก็ไม่อยากไปเบียดคนอื่น ยืนดูอยู่ห่างๆ นี่ล่ะดีแล้ว นี่ถ้าไม่อยากดูตัวอย่างบ้านที่หนึ่งโม้ว่าสวยกว่าบ้านเรา แม่คงไม่มาหรอกงานกลางแจ้งอย่างนี้ร้อนจะตาย สู้งานในห้องแอร์โรงแรมหรูๆ ก็ไม่ได้ ต่อให้มีพัดลมไอน้ำมาช่วยไว้ก็เหอะ”

 พิไลพรรณเองก็ชอบในใจคำบอกของลูกเช่นกัน สาวมั่นจึงจำต้องยอมแพ้ แม้อยากจะให้คู่ขาได้เห็นอะไรดีๆ ใกล้ๆ สักแค่ไหน แต่เมื่อทำได้แค่นี้ก็จำต้องยืนอยู่ข้างกายเขาเท่านั้นเอง

เสียงฮือฮาและเสียงปรบมือดังเกรียวขึ้น เมื่อเจ้าของโปรเจคขึ้นไปบนเวที ตามคำเชิญของพิธีกรในงานกล่าวถ้อยคำเล็กน้อย แต่ได้ใจความแล้ววงโยธวาทิตก็เล่นเพลงไฟนอลเคาน์ดาวน์ขึ้น

สปอร์ตไลท์เปิดพรึบขึ้น ส่องให้แขกได้ยลโฉมนักดนตรีทั้งวง ม่านสีดำผืนใหญ่ยักษ์ ที่บดบังบ้านตัวอย่างเอาไว้มาตั้งแต่งานเริ่มแล้ว ก็ค่อยๆ เปิดออก สปอร์ตไลท์สว่างไสว สาดส่องไปยังบ้านทรงไทย ปลูกจากไม้สักล้วนๆ ยกสูงจากพื้นแค่เมตรเดียว ระเบียงกว้างขวางรอบบ้าน