ปะป๊าขาหนูไม่สก๊อย

เกริ่น

ในคืนที่ณภัทรปวดหัวจากงานข้างนอกเขาต้องมาเจอสภาพคนเมาในบ้านมองหาชะนีเด็กที่เขาต้องรับผิดชอบดูแลตามคำสั่งของคุณแม่และแม่นมแต่ก็ไร้วี่แวว โทรหาก็ไม่รับสาย เห็นครั้งสุดท้ายตอนกระโดดเด้าท้องฟ้ากลิ้งไปเด้าต้นมะละกอ

"น้าเสกครับพะแพงไปไหนครับ"

"เธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตอนสิบสี่~ ตอนที่ฉันมีแฟนคนแรก~"

"น้าเสกครับพะแพงไปไหนครับ" เขาถามอีกครั้งเพราะคนเมาทำเหมือนกวนประสาทเขาทุกครั้งที่เจอกัน

"เธอยังอยู่ตรงนั้น~ เธอยังอยากอยู่กับฉัน~"

"นั่นเพลงของมนัสวีร์ครับไม่ใช่พี่เสกโลโซ -_-" ให้ตายเถอะอะไรวะเนี่ย "ผมถามว่าพะแพงไปไหนถ้าไม่รู้ก็แค่บอกว่าไม่รู้ผมจะได้ไปนอน"

"ไม่รู้"

เออก็แค่เนี้ย!

"ไปกินเลี้ยงบ้านผู้ใหญ่" คนเมากลับคำพูดอีกครั้ง

"ครับ -_-"

กลางดึกคืนนั้นณภัทรต้องข่มตานอนเพราะความเหนื่อยล้ารถแลมโบกินี่คู่ใจเกิดเสียโดยไม่ทราบสาเหตุเขาจึงต้องจำใจขี่ฟีโน่สีแดงเข้าไปในเมืองระยะทางกว่า30กิโล

"โอ้ว่าสาว แม่ฮ้างนางมีด้าม มีดีอีหลีเด้อ สบผะการนานปี คือสิ่งที่พี่ต้องการพ้อ เคยถูกเจาะ ถูกเจ๊าะๆๆๆ~"

เสียงโหยหวนดังมาจากนอกมุ้ง ณภัทรถอนหายใจครั้นจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่องไฟยังไม่มีแรง ใครจะไปคิดว่าเจ้าของเสียงจะมุดเข้ามาในมุ้งของเขา

"เจ๊าะๆๆ~" พะแพงคลำหาที่นอนแต่มือเจ้ากรรมดันไปจับเข้าที่กล่องดวงใจของณภัทร เขากัดฟันกรอดอยากจะด่าให้เสียคน

"ถ้ายังไม่หยุดคลำฉันจะเอาให้เสียศูนย์เลย!"

"หืมมม อันเท่าหนอนแบบนี้หนูนอนติ้วหอยสนุกกว่าฮะๆ"

"มันยังไม่แข็งต่างหากล่ะ จะบอกอะไรให้จู๋ฉันใหญ่กว่าสากบ้านเธออีก ถ้าเข้ารูร่านของเธอรับรองว่าฉีกจนเลือดสาดแน่ยัยชะนีเด็ก!!"

"ฮ่าาาา ป๊าาาา มันใหญ่ขนาดนั้นเลยหรือ"

"งั้นก็จับไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันจะใหญ่ขึ้นอีก"

พะแพงขมวดคิ้วเพ่งมองสิ่งตรงหน้านอกจากขนาดมันจะใหญ่ขึ้นจนกำไม่มิดแล้วมันยังกระตุกสู้มือเธออีก

"อันใหญ่เท่าแขนเลยเหรอ"

"จับออกมาดูสิจะได้เห็นว่าใหญ่จริงหรือเปล่า"

พะแพงดึงกางเกงของณภัทรลงเธอมองลำยาวขนาดเท่าแขนแล้วกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ ใหญ่จริงไม่เถียงแถมยังมีน้ำวาววับอยู่ตรงหัวบานด้วย

"ลองจับรูดขึ้นรูดลงสิ อืม~ แบบนั้นแหละ"

"ทำไมหนูต้องมาทำแบบนี้ด้วยอ่าา"

"เป็นการรีดพิษไข้ไงล่ะ วิธีนี้ฉันชอบใช้เวลาอยู่เมืองนอก"

"เหรอ" คนถามทำหน้าตาสงสัย "แล้วต้องทำนานไหมหนูเมื่อยแล้วนะ"

"อีกนิด เร่งขึ้นอีกนิดแล้วก้มหัวลงมา อ่าา~ แบบนั้นเลยอ้าปากด้วย ซี๊ดด~ อ๊ะ~ อ้าปาก!!"

"แค่กๆๆ แหวะ! อะไรเนี่ยไอ้ป๊า!!!"

"อ่าา~ สะใจจริงโว้ยยยย ฮะๆๆ"

กรี๊ดดดดด!!!!

_______________

ณภัทรไม่ใช่คนดีแต่ก็พอคบได้ นิยายเรื่องนี้ไม่ต้องกลัวดราม่าน้ำตาแตกเต็มที่แค่ซึมๆเท่านั้น พะแพงค่อนข้างแข็งแกร่งมีภูมิต้านทานไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ

กดหัวใจ เพิ่มเข้าชั้น คอมเมนต์ เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์บ้างนะคะ