~ Chapter 7~ แฟน?

2287 Words

ก่อนหน้านี้... ตามทางเดินไปยังห้องน้ำมีเพียงแสงไฟสลัวนำทางหญิงสาวร่างบาง เธอยกมือขึ้นกุมหน้าอกข้างซ้ายเมื่อจู่ ๆ มันก็เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง อาจจะเป็นเพราะไม่เคยแนบชิดอิงกายกับชายใดมาก่อน มันก็เลยทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมา เพียงฝันเดินไปเข้าห้องน้ำ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของหญิงสาวกลุ่มหนึ่ง กลุ่มหญิงสาวหน้าตาสะสวยเพ่งเล็งมายังเธอตั้งแต่ที่เพียงฝันย่างกรายเข้ามาผับแห่งนี้กับชายหนุ่มคนนั้น “มึง มึงจะยอมเหรอวะ ทิ้งไปตอนบ่ายตอนเย็นมากับผู้หญิงอีกคน กูว่าแอบคบกับอีนี่ตั้งแต่ควงมึง” แพนเค้กเชิดหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อนเธอ “พอตเตอร์ก็เป็นแบบนี้แหละ กูเคยเตือนมึงละ” “อีนี่มันอ่อยแน่ ๆ” แพนเค้กพูดขึ้น เธอรู้ดี มันจะไม่เป็นแบบนี้หรอกเพราะพอตเตอร์ไม่เคยเข้าหาใครก่อน ยกเว้นเสียว่าผู้หญิงคนนี้เป็นฝ่ายมาอ่อยเขาก่อน ปึก!! เธอกระแทกแก้วเหล้าลงโต๊ะ ก่อนจะพูดขึ้น “ออกกำลังกายหน่อยไหมพวกมึง” หญิงสาวยกยิ้มมุมปากส่งซิกให้เพื่อนของเธออีกสองคน ขณะที่เพื่อนของเธอก็เข้าใจดีว่าอีกฝ่ายนั้นต้องการอะไร “กูดูทางนะงั้น” เพื่อนคนหนึ่งของเธอพูดขึ้น ก่อนเธอจะตอบกลับทันควัน “ตลอดนะมึง” ว่าแล้วแพนเค้กก็เดินนำเพื่อนของเธออีกสองคนไปยังห้องน้ำหญิงที่อยู่หลังผับ ขณะที่เพียงฝันเธอยังคงไม่สามารถทำใจให้สงบได้เพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับเขาคนนั้น สำหรับเธอแล้วพอตเตอร์นั้นเกินต้าน เขามีเสน่ห์แพรวพราวเกินจะหักห้ามใจไม่ให้หวั่นไหวได้ ห้องน้ำหลายห้องมีเพียงแค่ห้องเดียวที่ยังปิดสนิทอยู่ ทำให้แพนเค้กกับเพื่อนของเธอคิดว่าผู้หญิงคนใหม่ของพอตเตอร์อยู่ในห้องนี้ และมันก็เป็นอย่างที่เธอคิด เมื่อประตูห้องน้ำบานนี้เปิดออก แกร็ก! แอ๊ดด.... “อ๊ะ!” “หึ นี่เหรอผู้หญิงคนใหม่ของพอตเตอร์ จืดชะมัด” เพียงฝันขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย ผู้หญิงสองคนนี้เป็นใครกันเธอไม่รู้จัก แล้วใครชื่อพอตเตอร์ เธอก็ไม่รู้จักเช่นกัน “ขอทางหน่อยนะคะ” เธอเอ่ยปากออกมา ก่อนจะเดินเลี่ยงผู้หญิงสองคนนี้ไป แต่กลับถูกแพนเค้กเดินมาขวางทางเสียก่อน “หน็อย ทำเป็นไม่รู้เรื่อง” “คะ?” “มึง ตบเรียกสติมันหน่อยไหม” เพื่อนของเธอพูดขึ้น มันยิ่งทำให้เพียงฝันมึนงง “หึ! กล้าดียังไงมายุ่งกับแฟนกู” “แฟน?” “คนที่มึงมาด้วยเขาเป็นแฟนกู! อีโง่” แพนเค้กกระแทกเสียงคำว่าโง่ออกมาใส่หน้าของเพียงฝันจนเธอผงะถอยหลัง “เอ่อ ฉันว่าต้องเป็นเรื่อง....” เพี้ยะ!! ใบหน้าเล็กของเพียงฝันสะบัดไปตามแรงตบทันที ก่อนที่เธอจะหันกลับมาด้วยความรวดเร็ว สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันเริ่มทำให้เธอปะติปะต่อเรื่องราวได้ “หึ เลือดออกเลยว่ะ” เพียงฝันใช้ปลายลิ้นตวัดเลียลิ่มเลือดที่มุมปาก การกระทำของเธอทำให้แพนเค้กแปลกใจ ยัยนี่ไม่รู้สึกเจ็บหรือยังไงกัน “จับมันให้กู กูจะตบมันให้จำไปจนตายว่าอย่ามาอ่อยคนของกู!” สิ้นสุดเสียงของแพนเค้กเพื่อนของเธอก็เอื้อมมือออกไปหมายจะกระชากแขนของเพียงฝัน แต่เธอกลับเคลื่อนตัวหนีอย่างรวดเร็ว เพียงฝันมองหญิงสาวสองคนนี้ด้วยดวงตาแข็งกร้าว เธอไม่ได้อ่อนหัดในเรื่องการป้องกันตัวเลยสักนิด บิดาของเธอให้เธอฝึกตั้งแต่เด็กด้วยเหตุผลทางธุรกิจของพ่อเธอ “ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร และต้องการอะไร แต่ฉันบอกไว้เลยว่าอย่ามายุ่งกับฉันจะดีกว่า” “หึ ดูมันพูดสิมึง ทำไมเหรอจ้ะ... มึงจะบอกว่าพ่อมึงเป็นนายกหรือไง” “พ่อฉันยิ่งกว่านั้นอีก” เพียงฝันพูดแค่นั้นก่อนที่เธอจะหมุนตัวหนี แต่กลับถูกฝ่ามือของแพนเค้กเอื้อมมาจิกผมของเธออย่างแรง จนใบหน้านวลแหงนขึ้น “คิดจะออกไปง่าย ๆ หรือไง ห๊า!!” เพียงฝันเอื้อมฝ่ามือขึ้นไปจับฝ่ามือของแพนเค้น ก่อนที่เธอจะตวัดเรียวขาข้างหนึ่งไปข้างหลังเพื่อเกี่ยวเอาขาของแพนเค้ก ทำให้เธอเสียงหลักล้มลงอย่างแรง ตุบ!! “กรี๊ดดดด!!” “อีแพน!” สิ่งที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วเกินกว่าที่เพื่อนของแพนเค้กจะช่วยไว้ได้ทัน ก่อนที่หล่อนจะเดินไปพยุงเพื่อนของเธอขึ้น เนื่องด้วยแรงเหวี่ยงที่เกิดขึ้นทำให้ศีรษะของแพนเค้กกระแทกพื้นอย่างจัง ขณะเดียวกันที่เพื่อนของแพนเค้กอีกคนที่เฝ้าประตูอยู่จะวิ่งเข้ามาเพราะได้ยินเสียงกรีดร้องของเพื่อนเธอเอง “อีแพน มึง” แพนเค้กยกมือขึ้นกุมศีรษะก่อนจะพบว่าตัวเองได้เลือด “กรี๊ดดดด เลือด กรี๊ดดด~” “ไปโรงพยาบาลก่อนไหมมึง!” เพียงฝันเธอยืนลูบผมของเธอให้เข้าทรง ในตอนนี้เธอไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นยังไง สิ่งที่เธอสนใจคือคำพูดของหล่อนที่พูดก่อนหน้านี้ แฟน? พอตเตอร์? ผู้ชายที่เธอมาด้วย มีแค่เขาคนนั้นคนเดียว เขามีแฟนแล้วอย่างนั้นเหรอ หญิงสาวคิดไม่ตกก่อนที่เธอจะหมุนตัวเดินออกจากห้องน้ำไป เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มรอบกายเหมือนจะไม่ได้เข้ามาในโสตประสาทของเธอ คำพูดของผู้หญิงคนนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่ดี ความรู้สึกหวิว ๆ ในใจนี้มันหมายความว่ายังไงกัน ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเจอกันไม่คิดเลยว่าการที่รู้ว่าเขามีแฟนแล้วนั้นจะทำให้รู้สึกเจ็บปวดได้มากถึงเพียงนี้ “ฮึก...” อยู่ ๆ น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาเสียดื้อ ๆ เธอนั้นคิดไปไกลจนกู่ไม่กลับเสียแล้ว เพียงฝันรู้สึกใจห่อเหี่ยวขึ้นมาทันตาเห็น ก็เธอนึกว่าเขาน่ะชอบเธอไปแล้วน่ะสิ และขณะนั้นเอง หมับ! “จะไปไหน?” หญิงสาวหมุนตัวหันหน้ามาหาเจ้าของฝ่ามือหนาตามแรงกระชากของเขา เพียงฝันก้มหน้างุดเมื่อเห็นว่าเจ้าของการกระทำนี้เป็นใคร เธอไม่ได้กลัวว่าเขาจะเห็นแผลที่มุมปาก แต่เธอกลัวว่าเขาจะเห็นน้ำตาของเธอต่างหากล่ะ ขณะที่คิ้วหนาของพอตเตอร์ก็ได้ขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ปนขุ่นเคืองอย่างไร้เหตุผล เพราะหน้าของเพียงฝันนั้น... “ใครทำอะไรเธอ” “ฮึก..’ ” “เพียงฝัน...ใครทำวะ” “มีคนบอก ฮึก...ว่าเป็นแฟนพี่” เพียงฝันหลุดปากบอกสิ่งที่ค้างคาใจเธอ เขาจะมีแฟนหรือไม่มีมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับเธอ เขาไม่ได้จีบเธออยู่เสียหน่อย แต่ว่าถ้อยคำของเธอนั้นทำให้พอตเตอร์นึกคิดขึ้นได้ว่าการกระทำแบบนี้น่าจะมาจากใคร “เดี๋ยวฉันมา” พอตเตอร์กำลังจะหมุนตัวเดินไปทางที่เพียงฝันเพิ่งเดินกลับมา ทว่า หมับ! “ฮึก พี่...มีแฟนแล้วเหรอคะ” เพียงฝันกลับยื่นมือมาจับข้อมือหนาของเขาเสียก่อน ชายหนุ่มชะงักให้กับคำพูดของเธอ เหมือนว่าเธอนั้นจะไม่ได้สนใจว่าตัวเองเจ็บตัวหรือไม่ เพราะสิ่งที่เธอสนใจมีแค่... “เปล่า พี่ยังไม่มี” เธอสนใจแค่ว่าจริง ๆแล้ว เขามีแฟนแล้วหรือยัง “แต่ทำไม...” “ไม่มี” เขาเน้นย้ำประโยคก่อนหน้านี้ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นอีกครั้ง “เดี๋ยวพี่มา” “ไม่ต้องไปค่ะ” “หือ” “ไม่มีอะไรแล้วล่ะค่ะ” “ไม่ได้หรอก เดี๋ยวเธอจะโดนหาเรื่องอีก” พอตเตอร์นั้นรู้ดี เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก เขารู้ เขารู้ดีเพราะว่าเขานั่นแหละเป็นต้นเหตุในทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ “ฝันอยากกลับแล้วค่ะ” เพียงฝันพูดน้ำเสียงอ่อน ๆ ซึ่งคำพูดของเธอนั้นทำให้คิ้วหนากระตุก หมดกันแผนกินกวางน้อยของเขา “แล้วจะกลับในสภาพนี้หรือไง” หญิงสาวก้มหน้าลงเมื่อไม่รู้จะตอบว่ายังไงดี ถึงเธอจะไม่เป็นอะไรมาก แต่มุมปากที่แตกก็อาจจะทำให้คนที่ทำร้ายเธอโดนพ่อเธอจัดการได้ถ้าเขารู้เรื่อง ซึ่งมันไม่ใช่แค่ทำร้ายหรอก เธอรู้ดี “ไปนอนที่ห้องพี่ก่อนไหม” “ห้อง? บ้านพักพี่วิลล์น่ะเหรอ พี่วิลล์ก็รู้น่ะสิ” “เปล่า พี่มีคอนโดอยู่” ชายหนุ่มยกยิ้มขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอเงียบไป มีแค่คนโง่เท่านั้นแหละที่ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร ถ้าเธอตอบตกลงก็เท่ากับว่าเปิดทางให้เขาแล้ว “ก็...ได้ค่ะ” คำตอบของเธอทำให้เขายกมือขึ้นมาลูบผมของเธอให้เข้าทรง และการกระทำของเขานั้นทำให้เธอห่อไหล่ขึ้นทันที แม้ว่าเธอจะสามารถเอาตัวรอดต่อสิ่งที่เป็นอันตรายได้ แต่นกน้อยที่ไม่เคยออกมาสู่โลกภายนอกอย่างเธอนั้น เธอจะทันใครได้ พอตเตอร์เดินจูงมือคนตัวเล็กออกจากผับไป โดยที่เธอก็เดินตามเขาอย่างว่าง่าย เพียงฝันก้มหน้าลงมองฝ่ามือหนาที่กุมมือของเธออยู่ด้วยความรู้สึกพิเศษ ความรู้สึกพิเศษที่ทำให้หัวใจของเธอนั้นเต้นผิดจังหวะ ไม่นานมากนักรถพอร์ชสีน้ำเงินครามก็แล่นมาจอดในโรงจอดรถของคอนโดหรู แน่น่นอนว่าคอนโดนี้ก็เอาไว้ทำเรื่องอย่างว่า เพียงฝันก็ไม่ได้ต่างจากผู้หญิงคนอื่นของเขาเลยสักนิด แวะเวียนเข้ามาและก็ออกไป อยู่ที่ว่าเขาจะพึงพอใจหรือไม่เท่านั้น “แล้ว...ไม่โทรหาที่บ้านหรือไง” ชายหนุ่มเอ่ยถามคนตัวเล็กเมื่อเขาพาเธอขึ้นมายังลิฟต์แล้ว “อ้อ ไม่มีคนอยู่บ้านเลยค่ะ ถ้ามีอะไรคงโทรมาแล้ว” อีกอย่างเธอก็รู้ว่าพ่อของเธอดูอยู่ เพราะเหตุนี้อาของเธอจึงไม่ได้ตั้งใจดูเธอเท่าที่ควร เพราะทุกคนในบ้านก็รู้ว่าบิดาของเธอไม่ให้เธอคาดสายตาอยู่แล้ว แต่แปลกอยู่เหมือนกันที่เธอไม่ได้รับสายอะไรจากพ่อ หรือว่าพ่อกับแม่ของเธอจะปล่อยเธอแล้วจริง ๆ แค่คิดใบหน้านวลก็มีรอยยิ้มผุดขึ้น “ยิ้มอะไร ไม่เจ็บหรือไง” พอตเตอร์จับไหล่บางให้หันมาหาเขา ก่อนที่เขาจะยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นแตะเบา ๆ ที่มุมปากของเธอ เพียงฝันนิ่งไปชั่วขณะดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาเหมือนกับถูกต้องมนต์ “ไม่ค่ะ ไม่เจ็บ” จะว่ายังไงดีล่ะ ในหนึ่งวันบนคฤหาสน์หลังใหญ่ที่อิตาลี เธอมีหน้าที่แค่เรียนหนังสือ และฝึกศิลปะป้องกันตัวทุกชนิดเพียงแค่นั้น โดนตบแค่นี้เธอทนได้อยู่แล้ว “เหรอ” พอตเตอร์แปลกใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้อยากถามอะไรเธอมากนัก เพราะเธอไม่ได้สำคัญอะไรจนต้องอยากรู้ “เธอชื่อแพน เธอบอกว่าเป็นแฟนพี่...พอตเตอร์” ชายหนุ่มค่อย ๆ หันหน้ามาหาเธออีกครั้ง เขาชื่อพอตเตอร์จริง ๆ สินะ หญิงสาวรำพึงในใจ “หึ แพนเค้ก ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ ไม่ได้เป็นแฟน” “แล้วเป็น...” ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนลิฟต์ดังขึ้นขัดจังหวะที่เธอจะถามเขาว่าเธอคนนั้นเป็นใคร ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้อยากตอบอะไรเธอพอดี เขาก็เลยก้าวขาออกจากลิฟต์เดินนำหน้าเธอเข้าห้องของเขาไป “จะว่าไปเรายังไม่ได้ดื่มอะไรกันเลยนะ” เพียงฝันหันหน้ากลับมาหาเขาหลังจากที่ได้ไล่สายตาสำรวจห้องชุดขนาดใหญ่นี้แล้ว “พี่ยังอยากดื่มเหรอคะ” “ก็เหล้ามันจะทำให้เรารู้จักกันเพิ่มมากขึ้นไงล่ะ” เพียงฝันเม้มริมฝีปากเข้าหากันก่อนที่เธอจะก้มหน้าลง เขากำลังหมายความว่าเขาอยากรู้จักเธอเพิ่มมากขึ้นสินะ “พี่มีไวน์...ไวน์แดง” เธอพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาตัวยาว ขณะที่ชายหนุ่มเขาก็เดินไปยังห้องอีกห้องหนึ่ง ก่อนจะกลับมาพร้อมกับขวดไวน์และแก้วไวน์สองใบ พอตเตอร์เอื้อมฝ่ามือไปคว้ารีโมทเพื่อเปิดทีวีดูภาพยนตร์หลังจากที่เขาได้รินไวน์ใส่แก้วให้เธอเสร็จสรรพ เพียงฝันเธอใจเต้นตึกตักเพราะไม่คิดว่าจะได้มาจิบไวน์ดูหนังกับผู้ชายสองต่อสองเช่นนี้ แต่ชายข้างกายนั้นเขากลับไม่ได้คิดเช่นเดียวกันกับเธอ สิ่งที่เขาทำมันไม่ต่างจากมุกเดิม ๆ ที่เขาเคยทำกับหญิงอื่น และมันก็จะจบแบบเดิม ๆ เช่นกัน...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more