ยุริญดาบอกปัดพี่ชายแล้วชงเหล้าดื่มไปเงียบๆ บางจังหวะก็ลอบมองแทนไทกับเลขาของเขา เจ้าหล่อนดูจะเอาใจใส่บอสแทนมากทีเดียว ดูจากการที่คอยตักกับแกล้มใส่จาน ทั้งชงเหล้าเสิร์ฟให้เขาไม่ขาด ช่างเป็นเลขาที่เลอค่าจริงๆ
“ยุ...แอบมองพี่เหรอ” พอเขาท้วง หล่อนก็ถลึงตาใส่ ดวงตากลมโตที่แทบถลนนั่น ได้มองอีกทีมันอิ่มใจอย่างไรก็ไม่รู้
“เปล่า! ทำไมฉันต้องมองพี่ด้วย” ยุริญดาปฏิเสธ แต่พี่ชายตัวดีนี่สิ
“แกอย่าเผลอเชียวไอ้แทน ยุมันร้าย เจอคนหล่อไม่ได้ มันจีบดะ”
“รู้ดี!”
“ก็มันจริง” ภากรเถียง
“ก็ฉันโสดนี่ คนมีเจ้าของไม่เข้าใจหรอกน่า คนโสดหัวใจว้าเหว่ การเหล่ผู้ชายมันเป็นเรื่องธรรมชาติ”
“งั้นแกก็เลือกมาสักคนสิ แต่งงานไปซะ แม่จะได้เลิกบ่น”
“อา...พี่นี่พูดมากจริง ทำไมฉันต้องเอาชีวิตไปผูกติดกับผู้ชายแค่คนเดียวด้วย ไม่เอาหรอก ฉันอยู่แบบนี้ดีกว่า อยากไปไหนก็ได้ไป อยากทำอะไรก็ได้ทำ ไม่ต้องถูกใครบังคับด้วย”
แทนไทอมยิ
