“มองอะไรฮะ”
“มองคนสวยใจดีครับ อยากโตไวๆ จัง อยากเรียนให้จบ หางานดีๆ ทำ”
“แล้วไงต่อ”
“จะได้จีบพี่ยุอย่างจริงจังน่ะสิ”
“โอย...เจ้าเด็กคนนี้ ขี้อ้อนเกินไปแล้วนะ ใจพี่ไหวยวบๆ เลย”
ยุริญดาตามน้ำไป แต่คำพูดคำจาของเจ้าขุนก็ชวนให้ใจอ่อนระทวยจริงๆ นะ สาวโสดผู้ไร้แฟนจะไปไหนรอดล่ะ เปย์ค่ะ งานนี้ต้องเปย์!
เจ้าขุนยิ้มอ่อนโยน เผลอเอื้อมมือแตะแก้มยุริญดา แก้มหล่อนนิ่มมากเลย นิ่มจนอยากหอมสักฟอดหนึ่ง ทว่าเมื่อรู้ตัวก็ต้องดึงมือคืนกลับมา
“ขอโทษครับ ผมลืมตัว”
ยุริญดาลูบหัวเขาอย่างทีเล่นทีจริง เธอยังยิ้มให้ในความเผลอเรอของเด็กน้อย
“พี่ไม่โกรธหรอกน่า พี่สวยไง เสน่ห์พี่เยอะ ขุนจะหลงก็ไม่แปลกหรอก”
“โอ...พี่ยุ ไม่ยอมลงให้ใครเลยจริงๆ”
ยุริญดาหัวเราะร่า เจ้าขุนเลยเลยเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป
“เชิญครับพี่สาว”
“ขอบใจจ้ะ อ้อ...วันนี้พี่คงนั่งจนร้านเลิก เราน่ะ...จะกินอะไรก็รีบสั่งไว้ก่อนครัวปิด เหล้าเบียร์อ
