EP 2/6 พี่แทนของน้อง
1093 Words
“แค่นี้ใช่ไหมครับ”
“แทน...แม่คิดถึงลูกนะ”
คำว่า ‘คิดถึง’ กระแทกที่หัวใจจนร่างของลูกชายมึนชา ความรักและคิดถึงของคนเป็นแม่อย่างนั้นหรือ ไม่มีใครรักเขาหรอก มีแต่ผู้ใหญ่สองคนที่รักแต่ตัวเอง
“จบ ป.ตรี ที่นี่แล้วไปเรียนต่อที่อังกฤษนะ มีที่เรียนให้ลูกเลือกเยอะเลย แม่ดูไว้ให้แล้ว แต่ถ้าลูกไม่ชอบละก็ เราค่อยไปดูด้วยกันอีกทีก็ได้”
“แม่...กลับเถอะ ผมมีเรียนเช้า”
เขาโป้ปดด้วยไม่อยากเห็นหน้ามารดา ไม่อยากเห็นท่าทีใส่ใจของท่านให้เจ็บปวด ก่อนหน้านี้ที่บ้านยังมีแม่นี่นา ยังมีอาหารอุ่นๆ ที่แม่ทำ มีเสียงนุ่มๆ ของท่านคอยถามไถ่ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว มีแต่เสียงอีหนูของพ่อที่ไม่เคยซ้ำหน้ากันในแต่ละเช้า ให้เขาได้ยิน
“แทน...ให้แม่มองลูกอีกหน่อยได้ไหม” คนเป็นแม่วอนขอ ฉวยเอาจังหวะที่ลูกเผลอ จับมือของลูกชายมากุมแน่น “แม่อยากให้ลูกเข้าใจ แม่ทนพ่อของลูกมานานมากแล้ว แม่รอจนลูกโตนะแทนถึงได้หย่ากับเขา”
“ถ้าคิดว่าจะหย่ากันแล้วแต่งงานกันทำไม! ให้ผมเกิดมาทำไมฮะ!”
เสียงอันดังของแทนไทเรียกสายตาผู้คนที่กำลังเดินขวักไขว่บริเวณนั้น แต่สองแม่ลูกกลับไม่สนผู้ใด พวกเขาสนแค่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ยุริญดาเฝ้ามองอยู่ห่างๆ เรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัวมันพูดยาก เธอไม่อยากยุ่งหรอกนะ แต่ก็อดไม่ได้
“พี่แทนล่ะ”
เชอรี่ที่ออกมาจากคาเฟ่ ถามหาแทนไท และพอเจอว่าเขากำลังยืนอยู่ไม่ไกลก็จะเดินไปหา
หมับ!
ท่อนแขนของเชอรี่ถูกจับแน่นด้วยมือของยุริญดา
“อะไร ปล่อย!”
“นั่นแม่ของพี่เขา เขาคุยกันอยู่ จะเข้าไปทำไมเชอรี่”
“ไปสวัสดีว่าที่แม่ผัวน่ะสิ ปล่อย!”
“ไม่ปล่อย เชอรี่ฟังพี่ก่อน เชอรี่ไม่เสนอหน้าสิคะ เขาคุยอยู่กับแม่นะ” ยุริญดาส่ายหัวให้ความเยอะของน้องปีหนึ่ง นี่มาเรียนหรือมาจับผู้ชายกันนะ
“เอ๊ะ! พี่นี่” เชอรี่สะบัดแขนแต่มันไม่หลุด แล้วทันใดนั้น แขนอีกข้างก็ถูกกระชากแรง แทนไทนั่นเอง ใบหน้าเขาไร้รอยยิ้ม ดวงตาเหมือนมีไฟกำลังลุกโชนอยู่ เขาดึงทีเดียว แขนอีกข้างของเธอก็หลุดจากมือของยุริญดา
“พี่แทน! จะไปไหน! ปล่อยเชอรี่ก่อน มันเจ็บ!”
“ไปโรงแรม จะไปไหม!”
เชอรี่ตาลุกวาว “ไปค่า!” ขานรับฉะฉานแล้วรีบก้าวตามพี่แทนให้ไว
ยุริญดามองท่าทีแทนไทแล้วชักห่วง เขาดูโกรธมาก แต่เอาเถอะ เขาคงรู้สึกดีขึ้น ตอนได้ปลดปล่อยกับน้องเชอรี่กระมัง
“เอ...ฉันเป็นอะไรไปนะ” ถามตัวเองแล้วเอามือถูแรงๆ ที่ตำแหน่งหัวใจ มันเจ็บจี๊ดๆ ขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ
มัทรีเดินมาหาคนที่เอ็นดูเหมือนลูกแท้ๆ แต่ตายังมองตามร่างของลูกชายที่ลากนักศึกษาสาวไปอีกทาง
“เขาเป็นแบบนั้นบ่อยไหม ไม่ใช่ว่าต้องเข้าเรียนหรือหนู”
“เอ่อ...คือ...เขา...เจ้าชู้มากเลยค่ะป้ามัท”
ยุริญดาตอบเลี่ยงๆ จะตอบว่าพี่เขาสำส่อนก็เกรงใจหัวอกคนเป็นแม่
“ป้าอยากพาเขาไปอยู่ด้วยกันที่โน่นจริงๆ ที่ผ่านมาป้าไม่เคยสบายใจเลยที่ทิ้งเขาไว้ที่นี่ แล้วพ่อของเขาล่ะ เป็นยังไงบ้างหนู”
“ก็...ปกติดีค่ะ ปาร์ตี้อาทิตย์ละครั้ง สาวๆ เต็มบ้าน เหล้ายาปลาปิ้งครบ”
“เฮ้อ...ช่างเขาเถอะ ป้าไม่อยากใส่ใจละ ป้าห่วงแค่ตาแทน เขาไม่ยอมคุยกับป้าเลย เขาไม่รับโทรศัพท์ป้า ไม่ยอมตอบข้อความที่ป้าส่งไป แต่ยังดีที่เขาเปิดอ่าน แม้ว่าจะนานๆ ทีก็เถอะ เขาคงโกรธมากที่ป้าทิ้งเขา”
“พี่แทนโตแล้วค่ะ สักวันต้องเข้าใจป้ามัทแน่ๆ ไม่ต้องกังวลนะคะ ยุจะช่วยป้ามัทเองค่า”
มือบางของมัทรีวางลงบนกระหม่อมของน้องยุ ลูกสาวคนเดียวของบ้านไกรวัลย์ยังน่ารักมิคลาย
“ช่างพูดจาเสียจริง ไปเรียนเถอะจ้ะ อีกวันสองวันป้าจะไปเยี่ยมนะ บอกพ่อแม่เราด้วย”
“ค่า...” ยุริญดารับคำป้ามัท เธอชอบป้ามัท ป้าหุ่นดีเหมือนนางแบบ ป้าชอบใส่เสื้อผ้าสวยๆ และตัวหอมเหมือนดอกไม้
เธอเดินจากมาเมื่อร่ำลาอีกฝ่ายเรียบร้อย สักวันจริงๆ นะ สักวันหนึ่งข้างหน้า เธอคิดว่าแทนไทต้องเข้าใจมารดาเขาอย่างแน่นอน
เสียงสูดปากซี้ดซ้าดยังดังอยู่เนืองๆ ในห้องหับที่มิได้หรูหรามากนัก แต่ยังตั้งอยู่ในโรงแรมระดับสามดาวแห่งหนึ่งกลางเมืองกรุงฯ ฝ่ายชายนั้นกางเกงค้างเติ่งอยู่ที่ต้นขา ในขณะที่ฝ่ายหญิงเสื้อผ้ายังอยู่ครบ แทนไทพิงบั้นท้ายกับขอบโต๊ะตัวหนึ่งที่มีในห้อง ในขณะที่เชอรี่นั่งอยู่ข้างล่าง และกำลังปรนเปรอเขาด้วยปากของหล่อน ความร้อนในกายที่พุ่งสูงจากความโกรธกำลังถูกบรรเทาให้เบาบาง ตัวตนแห่งชายที่กำลังตั้งลำแข็งขึง ถูกเลียไล้และโอบรัดด้วยริมฝีปากอุ่นๆ คราแล้วคราเล่า เกิดเสียงดังที่กังวานในห้องอันเงียบกริบ สร้างแรงกำหนัดให้ก่อเกิด กระทั่งในที่สุดก็บรรลุเป้าหมาย เชอรี่ดูดชิมหยาดรักของเขาเข้าสู่อุ้งปาก หล่อนกลืนกินมันราวกับวิตามินที่คู่ควรต่อการลิ้มรส
“อา...อ๊า...”
เสียงครางของคนที่กำลังขยุ้มขยำศีรษะกันอยู่ทำให้เชอรี่มีรอยยิ้ม เธอลุกขึ้นมาเมื่อแทนไทเสร็จสมอารมณ์รักไปแล้วรอบหนึ่ง เธอรู้ว่าเขายังสู้ไหว และสู้เก่งเสียด้วย
“ขออาบน้ำก่อนนะคะ แล้วเราค่อยมาสนุกกัน”
แม่คนช่างยั่วเสนอแนะก่อนจะเปลื้องผ้าออกแล้วตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำ แทนไทพ่นลมหายใจออกมาอย่างปลอดโปร่งโล่งกาย อุณหภูมิในกายเย็นลงเพียงเสี้ยวนาที การปลดปล่อยโดยไม่ต้องลงแรงนั้นมันวิเศษจริงๆ
- Writer
