บทที่ 1

1038 Words

ดวงกมลบอกไม่ถูกว่าควรรู้สึกอะไรมากกว่ากัน ระหว่าง ‘ตกใจ’ กับ ‘เสียใจ’ ที่จู่ ๆ ก็ได้มาเห็นน้องสาวอยู่ในห้องนอนของคนรักในสภาพที่ต่อให้เธอไม่มีประสบการณ์ในด้านนั้นก็พอจะเดาได้ว่าเมื่อคืนคนทั้งคู่คงไม่ใช่แค่นอนกอดกัน สภาพของน้องสาวยิ่งเป็นคำตอบชัดเจนที่สุด “พะ…พี่ดวง” คณานางค์ครางเรียกผู้เป็นพี่สาวเสียงแผ่ว เรี่ยวแรงที่ก่อนหน้ายังเหลืออยู่เพียงน้อยนิดบัดนี้ได้หมดสิ้นไปแล้ว นับตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้สบเข้ากับสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังปนเสียใจของพี่สาว มันทำให้เธอตัดสินใจเดินเข้าไปหาหวังเพียงจะอธิบาย แต่กลับต้องชะงักเมื่ออีกฝ่ายก้าวถอยหนีราวกับไม่ต้องการให้เธอเข้าใกล้ “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน มีใครอยากอธิบายอะไรไหม” “ดวง ผมอธิบายได้ มันเป็นอุบัติเหตุ เมื่อคืนผมเมามาก ผมคิดว่าเป็นคุณ ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะดวง” จิณเป็นคนแรกที่เปิดปากพูด ไม่สนเลยสักนิดว่าคำบอกเล่าของเขานั้นมันจะทำให้ใครอีกคนดูไม่ดีแค่ไหน ในเมื่อเขาพูดความจริงเหตุใดจึงต้องสน หล่อนต่างหากที่ต้องตอบคำถามทุกคนว่าเข้ามาทำบ้าอะไรในห้องนอนของเขา “แกล่ะนาง ทำไมถึงมาอยู่ในห้องของแฟนพี่” ดวงกมลเลือกที่จะให้โอกาสคนทั้งคู่อธิบาย และคนที่เธออยากได้ยินคำตอบมากที่สุดก็คือน้องสาวของตัวเอง คนสุดท้ายในชีวิตที่เธอคิดว่าจะกล้าหักหลัง นี่มันเกิดอะไรขึ้น “นางไม่รู้ นาง...” แต่แล้วคำตอบที่ได้กลับยิ่งทำให้รู้สึกผิดหวังจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เดือดร้อนนลินเพื่อนสนิทที่ต้องออกหน้าแทน “ไม่รู้อะไร เห็น ๆ อยู่ว่าหล่อนมานอนให้ท่าแฟนของพี่สาวตัวเองถึงห้อง ทั้ง ๆ ที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเพื่อนฉันทำดีกับเธอมาตลอด คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะกล้าทำ” คนถูกกล่าวหาได้แต่เพียงส่ายหน้าทั้งน้ำตา เธอไม่รู้จริง ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ว่าทำไมถึงมาอยู่ในห้องนี้ได้ “คุณพูดเกินไปหรือเปล่าเปรม อย่างน้อยก็น่าจะให้โอกาสคุณนางได้อธิบายบ้าง” เป็นภวินทร์ หนึ่งในเพื่อนสนิทของจิณที่เอ่ยขึ้นมาบ้าง นั่นเพราะเขาไม่เชื่อว่าคนที่มีนิสัยเก็บตัวอย่างคณานางค์จะกล้าทำเรื่องแบบนี้ ให้ตายก็ทำใจให้เชื่อไม่ลง เขามีโอกาสได้รู้จักหญิงสาวในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ จึงทำให้รู้ว่านอกจากนิสัยเรียบร้อย พูดน้อยของอีกฝ่ายแล้วนั้น เธอยังรักพี่สาวของตัวเองมาก คนที่ยอมเป็นเบี้ยล่างให้ทุกคนในครอบครัวกดขี่ข่มเหงมาตลอดตั้งแต่จำความได้ไม่น่าจะใช่คนใจร้ายขนาดนั้น หรือถ้าเธอเป็นแบบนั้นจริง ๆ เขาเองก็คงจะรู้สึกผิดหวังไม่น้อยที่พลาดมองคนผิดไป “งั้นก็อธิบายมาสิว่าทำไมแกถึงเข้ามาอยู่ในห้องนี้ ทำไมนาง!” “นางไม่รู้จริง ๆ ค่ะพี่ดวง เมื่อคืนนางรับน้ำส้มมาจากผู้ชายคนหนึ่ง แล้วจู่ ๆ ก็รู้สึกแปลก ๆ นางเลยกลับห้อง แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงมาอยู่ในห้องของคุณจิณได้ พี่ดวงเชื่อนางนะคะ” คณานางค์อธิบาย แม้จะรู้ว่าคงไม่มีประโยชน์แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย บางทีผู้ชายคนนั้นอาจตอบได้ว่าเขาใส่อะไรลงไปในน้ำส้มแก้วนั้นถึงทำให้เธอไม่มีสติแบบนี้ “ผู้ชายที่ว่าคนไหน อยู่ในกลุ่มนี้หรือเปล่า” คำถามของนลินส่งผลให้ดวงตาคู่โศกตัดสินใจมองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะไปหยุดลงที่ใครคนหนึ่ง “คนนั้นค่ะ” เธอจำเขาได้ เพราะบ่อยครั้งที่ได้เห็นเขาส่งยิ้มให้ “เฮ้ย! จำผิดคนหรือเปล่าครับน้อง พี่เนี่ยนะจะทำอะไรแบบนั้น แฟนพี่ก็มี พี่จะทำแบบนั้นไปทำไม” โกวิทย์ปฏิเสธขึ้นทันที พร้อมทั้งขยับเข้าหาแฟนสาวราวกับจะหาที่พึ่ง ยอมรับว่าเมื่อคืนเขาแอบใส่ยานอนหลับผสมกับยาปลุกเซ็กซ์อ่อน ๆ ลงไปในน้ำส้มแก้วนั้นจริง แต่คลาดสายตาครู่เดียวหล่อนก็หายไปแล้ว ครั้นจะออกตามหาก็ปลีกตัวจากแฟนสาวไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายตามติดกันแจราวกับรู้แผนร้ายในหัว “ใช่ แกอย่ามาใส่ร้ายแฟนฉันแบบนี้นะ เมื่อคืนฉันยืนยันได้ว่าเต้อยู่กับฉันตลอด เขาไม่มีทางทำเรื่องบ้า ๆ แบบนั้น” เปรมสุดาเลือกที่จะเข้าข้างคนรัก แต่ก็ไม่วายตวัดตาไปมองอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง จบเรื่องตรงนี้เมื่อไรเธอกับเขามีเรื่องต้องคุยกันยาว “นางไม่ได้โกหกจริง ๆ นะคะ” “โกหก!” “พอได้แล้วทั้งคู่ หยุดพูดสักที!” เป็นดวงกมลที่ตวาดขึ้นก่อนจะหันไปมองคนรักด้วยสายตาผิดหวังจับใจ ผิดหวังกับเรื่องบ้า ๆ ที่เกิดขึ้น “คุณจะเอายังไงต่อคะจิณ” เธอเลือกที่จะถามคนรัก เพราะอยากจะรู้ว่าเขาจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง “ดวง ผมไม่ได้ตั้งใจ จะให้ผมไปสาบานที่ไหนก็ได้ ผมรักแค่คุณจริง ๆ” เขาจะไปมีอะไรกับใครเธอไม่ว่าเลย แต่นี่คือน้องสาวของเธอ แม้จะคนละแม่ แต่เธอรับเรื่องบ้า ๆ นี้ไม่ได้จริง ๆ มันเกินใจจะทน “ดวงไม่อยากเชื่ออะไรอีกแล้วตอนนี้ เอาเป็นว่าจนกว่าคุณจะคิดได้ว่าควรทำยังไงกับเรื่องนี้ ดวงว่าเราห่างกันสักพักเถอะค่ะจิณ” เมื่อตัดสินใจดีแล้วดวงกมลถึงเอ่ยขึ้นก่อนจะพาตัวเองเดินหนีออกไป ทิ้งไว้แต่เสียงร้องจากคนรักที่ดังขึ้นตามหลัง แต่เธอก็ไม่คิดจะหันกลับมา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more