ภาพของเลือดสด ๆ ที่ไหลรินอาบเรียวขาของคนที่กำลังได้รับความช่วยเหลืออยู่ในห้องนั้นยังคงติดตามาจนถึงนาทีนี้ มันทำให้เขาไม่มีสติ กระทั่งหมัดหนัก ๆ ของใครบางคนชกเข้าที่ใบหน้าอย่างแรง
“สาใจแกหรือยัง ถ้าเกิดว่าหนูนางกับหลานของฉันเป็นอะไรขึ้นมา แกอย่าหวังเลยว่าจะมีความสุข ไอ้ลูกเลว! แกทำได้ยังไงกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ไม่มีทางสู้ ที่กำลังอุ้มท้องลูกของแกอยู่ ทำได้ยังไง!” เพราะสภาพของลูกสะใภ้ที่ได้เห็นยามลูกชายอุ้มเธอวิ่งไปร้องขอความช่วยเหลือถึงหน้าบ้านนั้นมันบอกเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลย มันทำให้เขาโกรธตัวเองถึงที่สุดที่เลี้ยงลูกไม่ดี มันถึงได้กล้าทำเรื่องชั่วช้าเลวทรามได้ถึงขนาดนี้
คำด่าของพ่อไม่ได้ช่วยเรียกสติให้กลับมาได้ เพราะในหัวของเขาตอนนี้มีแต่ภาพคณานางค์ที่กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งยามเมื่อเธอก้มไปเห็นเลือดสีสดที่หว่างขาของตัวเอง ทั้งหมดเป็นเพราะเขาคนเดียว
หากเขาม
