คณานางค์เอ่ยขึ้นอย่างตกใจเมื่อพบเข้ากับร่างคุ้นตาของใครบางคนเข้าที่หน้าต่างห้องนอน เพราะกลัวว่าเขาจะตกลงไปได้รับบาดเจ็บเธอถึงได้รีบปรี่เดินเข้าไปปลดล็อค และนั่นทำให้เขาสามารถกระโดดเข้ามาในห้องนอนของเธอทันทีที่สบโอกาส
“อย่าเข้าใจผิดคิดว่าฉันพิศวาส ฉันแค่อยากนอนกับลูกก็เท่านั้น” คนปากหนักเอ่ยสวนกลับไปทันควัน สายตาแทบไม่ยอมห่างไปจากหน้าท้องกลมนั้นเลยแม้แต่นาทีเดียว
จะว่าเห่อลูกก็ไม่ผิด ก็ลูกเขาทั้งคนนี่ แม้จะพูดยังไงอีกคนก็ยืนยันที่จะนอนกับลูกของเขาให้ได้ สุดท้ายคณานางค์ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากยอมให้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการไปอย่างคนไม่มีปากมีเสียง ถึงอย่างนั้นเธอก็อดที่จะรู้สึกระแวงไม่ได้อยู่ดี
“อุ๊ย! คุณจิณคะ” แรงสะดุ้งเบา ๆ เกิดขึ้นทันทีที่ถูกรวบเข้าไปกอดจากร่างสูงใหญ่ที่นอนเบียดอยู่ด้านหลัง ความใกล้ชิดที่ไม่ทันตั้งรับทำให้เธอเริ่มขัดขืนเพราะไม่ชิน
