“อยากไปจากผมมากเลยเหรอครับ”
“ทำไมต้องตั้งคำถามแบบนี้ทั้งที่เหตุการณ์ในวันนั้น มันเป็นแค่เรื่องผิดพลาด”
“ถ้าคนที่อยู่กับฟ่างในวันนั้นไม่ใช่ผม แต่เป็นคนอื่น ฟ่างจะรู้สึกแบบนี้ไหมครับ” เสียงถามเย็นยะเยือกจนคนฟังขนลุก แขนเรียวยกขึ้นลูบต้นแขนของตัวเองเบาๆ ยังสบตาเขาที่ยังมองเธอเหมือนเดิม แต่แววตาเก็บอะไรต่อมิอะไรไว้มากกว่าเดิม
“มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าคนคนนั้นเป็นใคร” ตอบออกไปแบบไม่เต็มเสียงมากนัก ทว่าอีกฝ่ายดันปลายลิ้นเข้ากับมุมปาก สีหน้าเริ่มไม่สบอารมณ์
“แล้วถ้าเป็นดาราหนุ่มๆ ที่ฟ่างเคยเข้าฉากด้วย แบบนั้นจะรู้สึกดีมากกว่าตอนนี้ไหมครับ?”
“เราคุยกันแล้วนะคะ คุยกันแล้วว่าถ้าฟ่างไม่ท้องทุกอย่างเป็นอันจบ”
“ครับ ถ้าฟ่างไม่ท้องทุกอย่างเป็นอันจบ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ฟ่างท้อง นั่นแปลว่าทุกอย่างมันจะไม่มีวันจบเด็ดขาด ลูกผม เมียผม ต้องอยู่กับผมเท่านั้น นี่คือความจริงที่ฟ่างต้องรู้เหมือนกัน”
ครืด~ ครืด~
