“…จะไปจากผมเหรอครับ” ใบหน้าหล่อเหลาที่เรียบเฉยจนเกินจะคาดเดาส่งผลให้ใบหน้าสวยพยายามจะเบือนหลบ ทว่าฝ่ามือที่ประคองแก้มในตอนแรกกลับสอดเข้ามาประคองท้ายทอยจนใบหน้าของเธอเชิดขึ้นจนเราต้องสบตากันอย่างเดิม
“ใจดีกับผมบ้างก็ได้นะครับ บางทีฟ่างอาจจะไม่ได้ไปจากผมก็ได้นะ”
“อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ไม่ใช่เหรอคะ”
“ผมยื่นข้อเสนอใหม่ให้ฟ่างดีไหมครับ”
“ข้อเสนอ?”
“ผมอยากใจดีกับฟ่างก่อน เผื่อว่าฟ่างจะยอมใจดีกับผมเหมือนกัน” มาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปาก ดวงตาคมกริบกวาดมองไปทั่วใบหน้าจิ้มลิ้มงดงามของผู้หญิงที่อยู่ภายใต้พันธนาการของเขา
คนอย่างอลันอยากได้อะไรก็ต้องได้ ครั้งนี้เขาเองก็ต้องได้ แต่จะไม่บีบบังคับเธอ แต่เขาจะทำให้เธอยอมทุกอย่างด้วยความเต็มใจ
“ข้อเสนอของคุณคืออะไร”
“ผมลดเวลาลงดีไหมครับ”
“หมายความว่ายังไงคะ” ข้าวฟ่างกลอกกลิ้งตาไปตามใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่เชื่อสายตา เขาจะมาไม้ไหนกันแน่ ถึงปากของเขาบอกว
