นาฬิกาบอกเวลากว่าบ่ายสามโมงแล้ว โดยปกติวันเสาร์พนักงานจะทำงานครึ่งวัน แต่โยษิตาเพิ่งจะปิดคอมพิวเตอร์ที่พิมพ์งานเสร็จรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว กว่าสามอาทิตย์แล้วที่เป็นพนักงานใหม่แต่งานรับน้องเหมือนจะยังไม่จบลงง่ายๆ รวมทั้งการให้ทำงานที่ค้างไว้แม้ว่าจะเลยเวลาเลิกงานแล้ว นี่ยังไม่รวมการท่องกฎและข้อมูลต่างๆ ให้ขึ้นใจเวลาที่ลูกค้าสอบถามต้องตอบได้อย่างฉะฉานและชัดเจน
‘เอาเถอะ อีกหน่อยก็ชินไปเอง ลำบากกว่านี้ก็เคยมาแล้ว’
แต่ก็ดีแล้ว จะได้ถือว่าเป็นการพิสูจน์ตัวเองว่าไม่ใช่ ‘เด็กเส้น’ ของใครแม้ว่าการได้เข้ามาทำงานในบริษัทเครื่องสำอาง ‘พราว’ จะได้รับการช่วยเหลือจากคุณสิริมา แต่เธอก็จะใช้ความรู้ความสามารถที่มีให้คนอื่นยอมรับตัวเธอให้ได้ ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ก็ตาม พอคิดถึงตรงนี้ โยษิตาก็สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะปล่อยออกมาแรงๆ เรียกความมั่นใจให้ตัวเองอีกครั้ง แล้วเมื่อยล้าก็ถูกขั
