“ตายจริงตาอิฐ ยายแสบตาจังลูกไม่รู้อะไรปลิวเข้าไป เดี๋ยวขอไปดูตรงกระจกก่อนนะครับ อิฐเล่นกับพี่มนไปก่อนนะลูก” บอกจบก็หันไปหามนตราที่ได้แต่นิ่งเงียบ หากแต่สีหน้าดูจะเข้าอกเข้าใจ “เดี๋ยวป้ามานะจ๊ะ หนูมน”
“ค่ะ คุณป้า”
คุณหญิงเข้าไปขังตัวเองในห้องน้ำเพียงครู่เดียวก็พอจะทำใจได้ แม้แพรธาราจะจากไปสี่ปีกว่าแล้ว หากแต่คิดถึงบุตรสาวคราใด ก็จะเผลอไผลน้ำตาไหลออกมาแบบไม่รู้ตัวทุกที... หญิงวัยกลางคนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกเพื่อตั้งสติ ก่อนเปิดประตูก้าวออกมาจากห้องน้ำ ทักทายผกาที่กำลังดูดฝุ่นอยู่ครู่หนึ่ง จึงเดินกลับไปหาหลานชายที่ตอนนี้ขยับไปนั่งตักพยาบาลพี่เลี้ยงของเขาเสียแล้ว
“คนนี้พี่ไวน์ คนนี้พี่ไมน์ ใช่ไหมคับ”
มือเล็กจิ้มๆ อัลบัมรูปได้ครู่หนึ่งก็เงยหน้าขึ้นถาม และคำตอบคือรอยยิ้มอ่อนหวานน่ารัก
“ถูกต้องค่ะ”
“เย้! น้องอิฐเก่ง ขอรางวัลด้วยคับ”
บอกจบ พยาบาลสาวก็โน้มหน้าลงมาให้เด็กชายหอมแก้มอ่อนนุ่มฟอดให
