ทาสรักจอมทมิฬ

คลื่นพิศวาส ตอนที่ 3

ร่างกำยำขยับพลิกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนา มือเริ่มจับคว้าข้างตัวเมื่อรู้สึกว่ามีบางสิ่งขาดหาย ชายหนุ่มลืมตาขึ้นขมวดคิ้วเมื่อพบว่าร่างบางที่กกกอดตั้งแต่เช้านั้นไม่อยู่เสียแล้ว คงเหลือเพียงเขาที่นอนอยู่ในสภาพเปลือยภายใต้ผ้านวม ตาเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่านี่เย็นย่ำเข้าไปแล้ว ณัฏฐนิชคงตื่นก่อนหน้าเขาพอสมควร เพราะไม่มีวี่แววร่างบางจะอ้อยอิ่งอยู่ในห้องนี้เลยตัวเองจึงตวัดผ้าออกจากตัวลุกขึ้นบ้าง

ร่างหนาสูงสมส่วนเดินอาดเข้าห้องน้ำทั้งที่ยังล่อนจ้อน หลังทำภารกิจส่วนตัวเสร็จเขาคงต้องสั่งอาหารมื้อใหญ่มาทานให้อิ่มท้องเสียหน่อย เพราะนอกจากเบรกฟาสต์เบาๆ เมื่อเช้าแล้วก็ยังไม่มีอะไรอื่นตกถึงท้องเลย แถมยังต้องมาเสียพลังงานไปกับเกมรักที่เร่าร้อนเมื่อเช้าไปหลายแคลอรี

ชายหนุ่มเผลอยิ้มอย่างไม่รู้ตัวเมื่อนึกถึงความหอมหวานที่เขาได้ดื่มด่ำจากร่างสาว ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงที่ดูภายนอกแสนจะธรรมดา กลับสร้างความร้อนรุ่มให้เขาได้แม้กระทั่งในความคิด แต่ก็คงได้เท่านั้น...ผู้หญิงที่ยอมแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งทั้งที่รู้ว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว ก็คงมีแต่เรือนร่างเท่านั้นที่พอจะใช้ประโยชน์ในการดึงดูดความสนใจจากเขาได้ และเขาเองก็คงตอบสนองความต้องการอยากได้ใคร่ดีของเธอได้แต่เรื่องบนเตียงเท่านั้นเหมือนกัน

เสียงพูดคุยเบาๆ ตรงด้านหลังที่เขานั่งรับประทานอาหารเมื่อเช้าให้อคิราห์ที่เพิ่งออกจากห้องน้ำในชุดคลุมสีขาวมีผ้าขนหนูผืนเล็กพาดตรงไหล่เดินออกไปดูด้วยความแปลกใจ ปกติเขาจะสั่งห้ามเข้ามาบริเวณบ้านพักทั้งของเขาและหญิงสาว แล้วใครกันที่มันกล้าขัดคำสั่ง

มันน่าโมโหนัก...

มือใหญ่จับผ้าขนหนูมาขยี้ผมหนาดกดำที่ยังเปียกน้ำ เมื่อเดินมาถึงประตูแล้วเปิดออกเขาก็เห็นพนักงานหญิงของรีสอร์ตสองคนกำลังสาละวนจัดเตรียมอาหารและเครื่องดื่มพร้อมอุปกรณ์วางบนโต๊ะ เดาไม่ยากว่าแม่บ้านสาวของเขาคงเตรียมการไว้ให้ จะว่าไปแม่คนนี้ก็รู้งานกับเขาเหมือนกันนะ

“ณัฏฐนิชล่ะ เขาให้พวกเธอจัดไว้ให้เหรอ แล้วเจ้าตัวไปไหน...” เสียงทุ้มห้าวถามพนักงานที่หันมองพอเห็นว่าใครพวกเธอก็ก้มหน้าด้วยความยำเกรง สองสาวมองตากันเลิกลั่กกลัวจะโดนดุเรื่องที่ล่วงล้ำเข้ามาถึงในนี้ แม้จะมีนายหญิงอนุญาตก็ตามเถอะ แต่ใครๆ ก็รู้กันทั้งบางว่าอคิราห์ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายในที่ส่วนตัวของเขา

“คือ...คุณณัฏฐนิชเธอทำกับข้าวอยู่ที่ห้องครัวค่ะ” หนึ่งในสองตอบ

“ทำกับข้าว...กับข้าวพวกนี้...ณัฏฐนิชเป็นคนทำงั้นเหรอ” ชายหนุ่มมองอาหารหน้าตาน่ารับประทานหลายอย่างบนโต๊ะซึ่งบรรจุอยู่ในภาชนะสวยหรู มันเป็นอาหารไทยซึ่งเขาไม่ค่อยถนัดนัก

“ค่ะ...เหลือแกงป่าปลาหมึกยัดไส้อีกอย่างเดียวก็เสร็จหมดแล้วค่ะ เดี๋ยวคุณณัฏฐนิชคงออกมา”อีกคนพูดอย่างนอบน้อมก่อนจะหันมาสนใจของบนโต๊ะอีกครั้ง

อคิราห์เบะปากนิดนึงกับเมนูตรงหน้า ใช่ว่าเขาไม่เคยกินอาหารไทยแค่ไม่ค่อยชอบเท่านั้นเอง ณัฏฐนิชน่าจะศึกษาให้ถ่องแท้หน่อยว่าสามีตัวเองชอบหรือไม่ชอบอะไรถ้าจะเอาใจเขาด้วยวิธีนี้ ชายหนุ่มหันหลังกลับเดินเข้าด้านในแล้วปิดประตูทันทีไม่นึกยินดียินร้ายกับมื้อเย็นที่ถูกจัดเตรียมขึ้นสักเท่าไหร่