กับข้าวอย่างสุดท้ายเสร็จสิ้นภายใต้รอยยิ้มของคนทำ แกงป่าปลาหมึกยัดไส้ถูกพนักงานสาวที่รออยู่แล้วยกออกไป ส่วนณัฏฐนิชก็จัดการล้างมือและถอดผ้ากันเปื้อนออกจากตัว เธอยิ้มเป็นกันเองกับทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ ซึ่งต่างก็ช่วยเตรียมของที่จะนำมาทำอาหารโดยมีเธอเป็นคนปรุง นี่คงเป็นครั้งแรกที่นายหญิงของรีสอร์ตออกมาให้ใครหลายคนได้ยลโฉม เพราะส่วนมากเธอจะอยู่แต่บริเวณบ้านพักของตัวเองเท่านั้น
หลังจากตื่นและละจากอ้อมกอดแสนอบอุ่นมาในตอนบ่ายเธอก็พาร่างที่เหนื่อยอ่อนลุกจากเตียง ทำความสะอาดร่างกายลบคราบสวาทที่ติดตรึงอยู่ตั้งแต่ในช่วงเช้า แต่รอยจารึกของเขายังคงติดอยู่เกือบทั่วตัว มันมองดูน่าอายถ้าออกไปให้ใครเห็นร่องรอยพวกนั้น หญิงสาวจึงสวมใส่เสื้อผ้าที่มิดชิดมากกว่าทุกวัน เสื้อแขนยาวคอเต่าสีน้ำตาลอ่อนๆ กับกระโปรงยาวคลุมถึงน่องสีขาวสะอาดตา ผมยาวสลวยถูกรวบมัดเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง เธอมองสำรวจอยู่หน้ากระจกจนแน่ใจว่าทุกอ
