“ขอโทษครับนาย...” เสียงลูกน้องที่เข้ามาให้ห้องทำงานโดยพลการเรียกให้ชายหนุ่มร่างหนาสูงใหญ่ที่กำลังจ้องรูปถ่ายครอบครัวซึ่งอยู่ในฉากใหญ่ตรงผนังหันกลับไปมองด้านหลัง
“เจอไหม...”
“ยังไม่เจอครับ ไอ้กิจมันไม่ได้ขึ้นท่าที่สมุยแน่ครับ เพราะตอนที่คุณอคิราห์ถูกพาขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพฯ ด่วน มันกับผู้หญิงของคุณอคิราห์ไม่ได้ไปด้วยครับ”
“มันอยู่กับเมียไอ้คีมงั้นสิ”
“ผมไม่แน่ใจครับแต่คิดว่าใช่” ลูกน้องในชุดดำก้มหน้ารายงาน
“แล้วทำไมมึงไม่เก็บไอ้คีมมันซะที่สนามบิน ปล่อยให้มันกลับไปได้ยังไง” ดูเหมือนข่าวที่แจ้งออกไปจะสร้างความไม่พอใจให้นายมันไม่น้อย มันเหลือบมองหน้านายเหนือหัวก่อนจะก้มดังเดิมแล้วกล่าวต่อ
“ทำไม่ได้ครับนาย ขนาดตอนที่ตามหายังยากลำบากมาก ตำรวจคุมเข้มตลอดตั้งแต่ที่พวกเราไปปะทะกับมันที่ท่าเรือ”
“ก็กูบอกแล้วว่าอย่าให้พลาด มึงเห็นไหมว่าปัญหามันต
