Trouble

1317 Words
“Sino nga pala yung jerk?” He asked then smirked. I am watching him as he constantly shaking his feet. Halos hindi siya mapakali at tingin ng tingin sa wall clock. May pasa sa ilalim ng labi niya unlike kaninang umaga na walang kagalosgalos. I want to say sorry pero walang lumalabas sa bibig ko no matter how I tried. “Aren’t you gonna say sorry?” He asked at kitangkita ang frustration sa mukha niya. “After I saved your boyfriend ganito pa ang isusukli mo sakin? Seriously, girl, mas malala ka pa sa’kin.” Frustration is written all over his face at lalo siyang naasar ng nagkibit balikat lang ako sa tanong niya kung magsosorry ako. The guidance door opens at parang may kumakantang angel, pero daig ko pa ang nasa ilalim ng lupa sa takot ng lumabas ang guidance teacher at sinabing “You two, in my office now!” I trembled as the door closed na nakita kong napansin niya kaya naman huminto siya na sana’y bubuksan niya na ang pinto. “May alam akong way, if you want pwede tayong tumakas at bumalik after one week. Enough na yun as suspension.” He said and offered his hands and I was about to nod ng naalala kong may competition ako this coming Friday kaya naman tinapik ko yung kamay niya sabay irap at bukas ng pinto para pumasok. I heard him saying that I am unbelievable. “Pero Ms. Chloe, I have an incoming competition this Friday. Hindi ko po pwedeng palagpasin ‘yun. Alam mo pong importante yun and I…” I paused as I saw Ms. Chloe’s brows lifted. “And you can’t put stain on your record.” Pagtutuloy niya sabay tawa. I saw her arrogant remarks at agad na napatingin sa lalaki sa harap ko. His porcelain skin matches Ms. Cloe’s. They have the same features and almost resemblance. Parang pinabiyak na bunga. “Alright. It’s a call. Hindi ko ito ilalagay sa record mo basta’t susunod ka sa contract natin and don’t worry dahil hindi naman ito ikakalat ng section ni Avie, just make sure that you will never gonna do it again. Understood?” She asked and I nodded in respond. “Also, sa’tin lang yung ibang laman ng kasunduan.” She said and winked at me. “And what about me? Andito din ako. I have rights to reject.” Avie complained pero sinamaan lang siya ng tingin ni Miss Chloe. Palabas na kami ng Guidance Room at makailang beses din na sinubukan ni Avie na magdemand pero hindi siya pinapakinggan or should I say pinapansin ng Guidance teacher na si Miss Chloe, which happened to be his older sister. I watched him walking in front of me pero bigla siyang huminto at tumingin sa’kin. “You know what? You’re entering a danger zone. Mind to tell you, but you’re in trouble.” “Well, I don’t mind at all, coz trouble is in my name.” I said, trying to meet his arrogant tone. I felt a sudden breeze pero mas tinapangan ko pa ang tindig ko as I started to walk. Lalagpasan ko na sana kung saan siya nakatayo ng bigla niya akong hawakan sa kamay and pinned me to the wall. I heard his deep breaths and was froze ng maamoy ko yung minty na amoy nito. “Well, you know what, I am thinking of changing it to my surname. Do you think it suits?” He said then smirked. Harshly I pushed him but he was so fast para makuha niya ang both wrist ko and put it at my back, seems like he’s hugging me in front. We’re too close at paa ko nalang ang malaya. “I am also thinking kung anong magiging reaction ng boyfriend mo once na makita niya tayong ganito ka close. He was so mad last night na hindi niya maalala yung kasunduan niyo. He almost killed his self. Good thing na andun kami ng tropa ko. What if wala kami? Pero imbis na puntahan siya, inuna mo pang pumunta sa’kin to show your gratitude? You’re so sweet,sweetie. You’re making me want you.” He said and did not let me take a breath. I immediately kicked him done there. “You! JERK!” I shouted and run. I out run him pero para naman akong mamamatay sa sobrang bilis ng t***k ng puso ko. “Lexie Asuncion?” The heck, I told to myself as I tried to calm down. “Yun ba middle name mo?” I jumped ng marinig ang boses na yun out of nowhere. “Bakit parang takot na takot ka?” He continued to ask at tinignan ang hagdan kung saan ako nanggaling. “Wala namang humahabol sa’yo?” I sighed ng mahimasmasan at marealize na hindi si Avie yung taong kausap ko ngayon. He opened his tumbler and gave it to me. He took my hands and gently pressed it. “I heard what happened to Charles. He’s also a friend of mine. Gusto mo bang sabay natin siyang bisitahin?” I looked around and hugged him ng maassure na walang tao sa paligid. He kissed my forehead and hugged me tight pero agad din siyang bumitaw ng marinig na may pababa ng hagdan. “Ang dumi mo! Tska pawis na pawis ka ano ba yan! San ka ba nagsusuot?” From gently and soothing voice, he changed his voice sa maarte at nakakairita. Inirapan ko lang siya in return at sumimple ng tingin sa kung sino ang pababa ng hagdan. Si Avie. “Derick, may nakita ka bang pusang malandi dito kanina? May narinig kasi ako kaso hindi ko mahanap.” Avie asked to Derick pero parang may iba siyang pinatutungunan. “Hmm? Parang wala naman. Teka, anong ginagawa mo dito? Don’t tell me na naguidance ka nanaman?” Derick asked and he nodded. Sabay silang naglakad na parang hindi ako kasama kaya naman hinayaan ko na sila. I opened my phone and texted Derick para hindi niya malimutan na pupunta kami kay Charles. As I am typing for his name ng biglang may pusang tumalon sa tabi ko kaya nagulat ako. Eto siguro yung pusang malandi na hinahanap ni Avie, napaka assuming ko naman na inisip kong ako yung tinutukoy niya hahahah “Meet you at Usual Cafe, 1:00 PM.” I texted with a kissed emoji. Fast forward, it’s already 12:00 PM at nagliligpit na ako ng mga gamit. Hindi ako macontact nila Saab kagabi kaya naman hindi nila ako nainform at sila ang nagbantay kay Charles sa hospital kagabi and now according to them. It’s my turn to take care of him. It’s not a big deal for me dahil sa connection namin ni Charles at kasama ko naman si Derick o kahit hindi, kaya wala talaga akong problema kung ako lang mag-isa o kami lang dalawa ni Charles. “Room 401, sa St. Bridgette Hospital. Idadrop pa kita?” Seb asked, offering me a ride. Pero humindi ako dahil need ko pang daanan si Derick sa Usual Cafe. Exactly 12:45 PM nang makarating ako sa Usual Cafe at umorder ng two slices ng pizza at dalawang Iced Chai Latte. By my estimation, malapit na si Derick at mga 12:55 nakaserve na ang lunch namin kaya makakain pa kami bago magpunta ng hospital. Everything is set for our lunch at hinihintay ko nalang si Derick ng magbukas ang pinto. His awra is all over the room at may mga napapatingin sa kanya sa pagdaan niya. “Wow, head turner.” Bulong ko sa sarili sabay irap. Pero mas lalo akong mapairap ng makita siyang papunta sa direction ko. “Sorry sir, pero doon po tinetake ang order, hindi dito.” I said and was surprised when he approched and kiss me at my forehead. “What the hell, Avie!” I shouted.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD