ข้าวหอมรีบเก็บถ้วยจานล้างก่อนจะเข้าไปอาบน้ำในห้องของตัวเองด้วยหวังว่าอาการร้อนรุ่มที่จุกแน่นตรงอกมันจะจางหายไป แต่ดูเหมือนว่าความร้อนมันจะยิ่งพุ่งสูงขึ้นจนต้องออกไปสูดอากาศที่สวนหน้าบ้าน
“คุณภูมิ” จังหวะที่หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสายตากลับเหลือไปเห็น พริษฐ์ซึ่งกำลังกระสับกระส่ายอยู่ตรงระเบียงชั้นบน ในมือยังถือขวดเหล้าก่อนที่เขาจะกระดกมันเข้าปากราวกับน้ำเปล่า
เพล้ง !
“คุณ ! ”
เสียงขวดในมือร่วงหล่นจนแตกเมื่อชายหนุ่มล้มลงบนพื้น ทำให้ข้าวหอมรีบวิ่งขึ้นไปดูด้วยความเป็นห่วง ดวงตาพร่าเลือนมองเห็นบันไดซ้อนกันหลายสิบชั้นแต่ก็พยายามตั้งสติขึ้นไปจนถึงนอนของพริษฐ์ก่อนจะพบว่าเขานอนฟุบอยู่ตรงประตูระเบียงหลัง
“คุณภูมิ ! ” คนตัวเล็กรีบเข้าไปพลิกร่างเขาให้นอนหงาย
“ข้าว...” เปลือกตาหนักอึ้งค่อย ๆ กระพริบเปิดขึ้น มองเห็นใบหน้าหวานที่กำลังเอ่ยเรียกเขา
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“ข้าว...” พริษฐ์พยายามลุกนั่ง
