เป็นตัวประกอบในนิยายไม่ใช่เรื่องดี

5 พาสามีเข้านอน ⚠️คุกคาม⚠️

ในสมัยโบราณเมื่อฟ้าเริ่มมืด เนื่องจากไม่มีสิ่งบันเทิงใดๆ ให้ชื่นชมในยามค่ำคืน พวกเขาจึงพากันเข้าห้องไปนอนพักผ่อนเอาแรงตั้งแต่หัวค่ำ

ซูลี่ไม่เคยเข้านอนเร็วเช่นนี้ ร่างกายของนางก็ยังไม่รู้สึกง่วง เดิมทีหญิงสาวคิดว่าตนเองคงรู้สึกไม่สบายใจเมื่อมีคนแปลกหน้ามานอนบนเตียงเดียวกัน แต่เมื่อเป็นฉู่เหิงนางก็ไม่ได้รู้สึกอึดอดใจ เพราะคนที่นอนอยู่ด้านข้างนั้นนอนหลับอย่างเรียบร้อย โดยไม่ได้ส่งเสียงใดรบกวนนาง

ในห้องของพวกเขาเงียบมากจนนางรู้สึกว่ามีแค่ตัวเองเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้ ซูลี่เท้าคางด้วยมือข้างเดียว จ้องมองใบหน้าที่หลับใหลของฉู่เหิง

ในห้องมีโคมไฟให้แสงสลัวอยู่ตลอดเวลา เพราะว่านางค่อนข้างที่จะกลัวความมืด หญิงสาวจึงมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน

ใบหน้าของชายหนุ่มดูสวยยิ่งกว่าสตรีเสียอีก ช่างเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ในอนาคตเขาจะต้องสิ้นชีพ จากการก่อความวุ่นวายในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้

เมื่อซูลี่คิดถึงจุดจบในชีวิตของเขา หัวใจของนางก็เจ็บแปลบขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ

“เพราะว่าเจ้าหน้าตาดีมาก...ในอนาคตพี่สาวจะดูแลเจ้าอย่างดีแน่นอน”

หลังจากที่ซูลี่พูดจบก็หัวเราะคึกคักออกมาก่อนจะผล็อยหลับไป

กลางดึกหญิงสาวก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกว่าฝ่ามือของนางเปียกน้ำบางอย่าง นางลืมตาขึ้นมาด้วยความงัวเงีย ในความมืดนางเห็นบนเตียงเปียกเป็นวงกว้าง สาเหตุมาจากบุรุษที่นอนอยู่ด้านข้าง หญิงสาวรีบปลุกเขาขึ้นมาทันที "เจ้าฉี่รดที่นอน!"

ซูลี่นวดคลึงระหว่างคิ้วอย่างกลุ้มใจ หญิงสาวไม่คิดว่านอกจากสติปัญญาของเขาจะถดถอย ร่างกายของชายหนุ่มก็ยังจะคล้ายกับควบคุมอะไรไม่ได้อีกด้วย นางรีบเรียกเสี่ยวอวิ๋นและเสี่ยวหยวนเข้ามาในห้องเพื่อให้เปลี่ยนฟูกรวมถึงผ้าปูที่นอน

ส่วนตนเองรีบพาเขาไปที่ห้องอาบน้ำด้านข้าง หญิงสาวลงมือถอดเสื้อผ้าของเขาอย่างไม่รู้สึกเขินอายอะไร นางคิดว่าเขาเป็นเพียงเด็กชายคนหนึ่งเท่านั้น แต่หญิงสาวก็ต้องหยุดชะงักมือเมื่อพบว่าเขาค่อนข้าง...ที่จะซ่อนรูป และ... ที่ตรงนั้นก็มีขนาดที่ไม่ธรรมดา นางจ้องที่บริเวณตรงนั้นเป็นเวลานานโดยไม่สามารถควบคุมสายตาตนเองได้

ซูลี่ตกตะลึง นางส่ายหน้าพยายามเรียกสติตนเอง เวลานี้นางช่างชั่วช้าเหลือเกินที่ลวนลามเขาด้วยสายตา หญิงสาวอ้าปากกำลังจะตะโกนเรียกให้สาวใช้เข้ามา แต่นางนึกได้ว่าว่าบุรุษคนนี้เป็นสามีของนาง จะให้สตรีอื่นมามองเห็นส่วนนั้นของเขาไม่ได้ หญิงสาวจึงหุบปากลง แล้วสั่งให้เขาเช็ดทำความสะอาดด้วยตนเอง

ซูลี่รู้ว่าโดยปกติชายหนุ่มจะเป็นคนอาบน้ำด้วยตัวเองเพราะเขาไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องร่างกาย เสี่ยวหยวนที่เป็นสาวรับใช้จะเรียกองค์รักษ์ในเรือนมาคอยดูแลในตอนที่เขาอาบน้ำ

แต่ครั้งนี้นางเป็นคนคอยดูเขาทำความสะอาดและสวมเสื้อผ้าให้อีกฝ่ายด้วยตนเอง ฉู่เหิงเองก็ไม่ได้มีท่าทีขัดขืน เขายืนนิ่งๆให้นางใส่เสื้อผ้าให้อย่างเชื่อฟัง "ต่อไปเจ้าจะฉี่บนเตียงอีกไม่ได้" ซูลี่ชี้ไปที่เป้ากางเกงของเขา "หากว่าเจ้ารู้สึกอึดอัดที่ตรงนี้ให้ปลดปล่อยใส่กระโถน...เข้าใจหรือไม่!"

ฉู่เหิงมีสีหน้ารู้สึกผิดเขารีบพยักหน้าอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่านางจะโกรธ หญิงสาวเห็นเช่นนั้นก็ไล่อีกฝ่ายให้ไปนอน "เจ้ากลับไปนอนได้แล้ว"

เมื่อพวกนางออกมาจากห้องอาบน้ำ ผ้าปูเตียงและฟูกก็ถูกเปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว "ขึ้นเตียงไปนอน"

ชายหนุ่มปืนขึ้นไปนอนบนเตียงด้านนอกอย่างเชื่อฟัง ซูลี่นอนลงข้างชายหนุ่ม เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังนอนตะแคงข้างจ้องมองนางตาใส หญิงสาวก็ลูบหลังกล่อมเขาเหมือนกล่อมเด็กคนหนึ่ง “นอนเถอะ...เด็กดี"

หลังจากเวลาผ่านไม่นาน ซูลี่ก็หลับไปโดยที่มีศีรษะของเขาซุกอยู่ที่หน้าอก

สปอยล์ : เรื่องนี้พระเอกจะหายป่วยตอนหนีออกจากเมืองหลวงนะคะ อาจจะไม่มีของแซ่บๆอย่างฉาก Nc 555 เพราะเราจะทำอนาจารเด็กไม่ได้ แม้ว่าจะเป็นเด็กโข่งก็เถอะ 555 ❤️