ฮูหยินท้ายจวนที่ไม่ได้รัก

14 เสบียง

ทางด้านเรือนตะวันตกนั้นเมื่อรู้ว่าสามีจะต้องกลับไปที่ค่ายนางก็สั่งให้สาวใช้ทั้งสองคนของตนเอง ช่วยกันจัดเตรียมเสบียงอาหารทีนางนำออกมาจากไอแพด โดยที่สาวใช้ทั้งสองนั้นรับรู้แล้วว่าเจ้านายของตนเองมีของวิเศษติดตัวมาด้วยหลังจากที่ฟื้นขึ้นมาในตอนนั้น

ย้อนไปหลายวันก่อนที่ฟางซินนั่งดูซีรี่ย์จากไอแพดอยู่นั้นนางไม่คิดว่าสาวใช้ทั้งสองจะเข้ามาจึงไม่ระวังตัวหยิบขนมออกมากลางอากาศ ความลับของนางจึงเปิดเผยออกไป นางเองก็ไม่อยากจะปิดบังสาวใช้ทั้งสองจึงบอกเล่าในส่วนของมิติจิตพร้อมกับข้าวของมากมายให้ทั้งสองรับรู้เท่านั้น

“ บ่าวดีใจกับฮูหยินน้อยด้วยเจ้าค่ะ “ ซูมี่เอ่ยขึ้นในขณะที่ซูลี่ยังตื่นตะลึงไม่หาย ฟางซินที่เห็นหน้าตาที่เหลอหลาของซูลี่ก็หัวเราะออกมา

“ คิกๆๆ ดูสิเสี่ยวลี่หน้าตาของเจ้าช่างตลกเหลือเกิน “

“ โธ่ ฮูหยิน “ ซูลี่ที่รู้ตัวว่าเผลอแสดงกิริยาไม่งามออกไปก็ร้องเสียงออ่ยเมื่อถูกล้อเลียน

“ พวกเจ้าอยากชองขนมแปลกๆไหม อร่อยนะ “ ฟางซินเอ่ยบอกก่อนจะหยิบขนมในมิติออกมาแบ่งให้สาวใช้ทั้งสองได้ลองชิม

“ อร่อยเจ้าค่ะ แต่ว่ามันขมเล็กน้อย “ ซูมี่เอ่ยขึ้นหลังจากที่ได้ลิ้มลองช็อคโก้แลตไปครึ่งคำ ต่างจากซูลี่ที่ดูจะชื่นชอบไม่ต่างจากฟางซิน หลังนี้นั้นทุกช่วงเย็นทั้งสามคนจะมานั่งเล่นกินขนมด้วยกัน เสียดายที่สาวใช้ของนางไม่มีโอกาศได้ดูซีรี่ย์ที่นางเปิดดูทุกคืน

" ฮูหยินเจ้าคะ แล้วของพวกนี้ใส่รวมกันเลยหรือไม่เจ้าคะ "

" อืม ใส่รวมกันได้ " นางเอ่ยตอบ

กว่าจะเตรียมเสบียงเสร็จก็เข้ายามห้ายแล้ว นางจึงบอกให้สาวใช้ทั้งสองไปพักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยให้บ่าวชายในเรือนมายกออกไปขึ้นเกวียนให้เขา

รุ่งเช้าบ่าวทั้งสองตื่นอนแล้วกำลังยกหีบเสบียงออกไปข้างนอก เพื่อให้บ่าวชายในจวนมายกไปขึ้นเกวียนเอาไว้ เพราะอีก1ชั่วยาม เยว่เทียนก็จะออกเดินทางกลับไปยังกองทัพทหารของชินอ๋องแล้ว

" ท่านพี่ นี่เป็นเสื้อที่ข้าเย็บมาให้ท่านเจ้าค่ะ " ไฉ่หงที่นำเสื้อตัวใหม่มามอบให้สามีถึงหน้าเรือน

" ขอบใจเจ้ามากหงเอ๋อ พี่ไม่อยู่เจ้าต้องดูแลตนเองให้ดีๆ แบ่งเบางานจากซินเอ๋อให้มาก เวลานี้นางกำลังตั้งท้องอยู่จึงไม่สะดวกเท่าไหร่นัก " คำพูดของเขาเหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางใจของนางยิ่งนัก

' นังแพศยานั่นกำลังมีลูกงั้นหรอ '

" เจ้าค่ะท่านพี่ ข้าจะช่วยนางจัดการงานในจวนเอง ท่านพี่นรียกลับมานะเจ้าคะ " ไฉ่หงพยายาเก็บอาการของตนเองเอาไว้เพื่อไม่ให้ชายหนุ่มต้องผิดสังเกตุ ในใจของนางตอนนี้แทบจะรอไม่ไหว อยากจะเข้าไปรีดเด็กในท้องของฟางซินออกมา

" อืม ขอบใจเจ้ามาก " เยว่เทียนเอ่ยบอกแล้วเตรียมขึ้นขี่ม้า เขามองหานางอยู่หลายหนก็ไม่พบหน้า คาดว่าคงออ่นเพลียมากละมั้ง

หลังจากที่เยว่เทียนขี้ม้ามาตลอดหลายวันในที่สุดเขาก็มาถึงกองทัพแล้ว พร้อมกับเสบียงอาหารที่ฮูหยินทั้งสองตระเตรียมมาให้อีกหลายเกวียน

" เอาเสบียงทั้งหมดไปไว้ที่นั่นได้เลย "

" ขอรับ "

" กุนซือเยว่ มาแล้วหรือ " ชินออ๋ง

" คารวะท่านอ๋องพะย่ะค่ะ " เขาคารวะชายตรงหน้าอย่างเต็มพิธี

" ตามสบาย "

หลังจากนั้นเยว่เทียนก็กลับมายังกระโจมที่พักของตนเอง ก่อนจะเรียกคนสนิทของตนออกมา

" เรื่องที่สืบได้ความว่ายังไง " เยว่เทียนเอ่ยถามคนสนิทของตน เขาสั่งให้ไปสืบดูว่าเรื่องวันนั้นเป็นฝีมือของใคร ระหว่าง ฟางซิน กับ ไฉ่หง

" เป็นนายหญิงรองขอรับ "

" อืม เจ้าไปได้ " หลังจากที่คนสนิทของเขาจากไปแล้ว เยว่เทียนยกยิ้มอย่างดีใจที่นางไม่ได้ใช้แผนการต่ำๆอย่างที่คิดในตอนแรก เขาเองรู้สึกผิดที่คิดโทษนาง เอาไว้กลับมาเมื่อไหร่เขาจะชดเชยให้นางภายหลังเอง

แต่สำหรับไฉ่หงนั้นเขาผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็เข้าใจว่านางคงมีความต้องการเรื่องอย่างว่าจึงได้ลงมือทำเช่นนั้น และเป็นเขาเองที่ผิดเขายอมรับว่าเขาละเลยนางไปไม่น้อยเลย

ทางด้านเรือนหลังของไฉ่หง ในตอนนี้นางกำลังอารวาทกับสาวใช้อย่างถังเป่า หลังจากที่รู้ว่า ฟางซินกำลังตั้งท้อง เวลานี้ข้าวของในเรือนแตกกระจายเต็มไปหมด

" นางท้องได้เช่นไรกัน ทำไม่เป็นข้าที่ท้อง ทำไม "

" ท้องได้ย่อมแท้งได้เจ้าค่ะ " ถังเป่าเอ่ยบอกออกมาพร้อมทั้งส่งสายตาที่มีเลศนันให้กับเต้านายของตนด้วย

ไฉ่หงหยุดขว้างปาข้าวของในเรือนได้ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนอนของตน และรับน้ำชามาจากมือของสาวใช้คนสนิท

" เจ้ามีแผนการดีๆใช่หรือไม่ "

" เจ้าค่ะ "

" ดี ข้าจะรอดูผลงานของเจ้า " ไฉ่หงยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ พลางลูบไล้กรอบหน้าของสาวใช้ส่วนตัวอย่างเอ็นดู แต่เมื่อเห็นสายตาที่ส่งมาจากสาวใช้นั้นไฉ่หงก็รู้ได้ทันทีว่ายามนี้ความสุขสมของนางมาถึงแล้ว จึงเอนกายลงนอนตะแคงบนเตียง

“ นายหญิงท่านอยากให้ข้าช่วยไหมเจ้าคะ “ ถังเป่าไม่พูดเปล่าเวลานี้นางกำลังคลานเข้าหาร่างบางที่นอนตะแคงอยู่บนเตียงนอน มองร่างบางของนายสาวด้วยแววตากรุ้มกริ่ม ก่อนจะยื่นมือของตนเองสอดเข้าไปในกระโปรงตรงหน้า นิ้วเรียวของนางสะกิดเบาๆที่จุดกระสัน ไม่เพียงเท่านั้นลิ้นร้อนๆของนางยังไล้เลียตามร่องรัก ตวัดลิ้นไปมาอย่างช่ำชองจนร่างบางกระตุก จากนั้นจึงส่งนิ้วร้ายของตนเองสอดใส่เข้าไปกลางกายสาวของนายตนเอง นางชักนิ้วเข้าออกอยู่นานจนได้ยินเสียงร้องครางอย่างพึงพอใจจากปากของนายสาว

” อื้อ อ่าาา อ๊ะๆๆๆ ดี แรงอีกสิ ถังเป่า อื้มมม “ ไฉ่หงหลับตาพริ้ม เพลิดเพลินกับนิ้วมือของสาวใช้ แม้จะไม่เสียวซ่านเท่ากับสามี แต่ก็ช่วยนางแก้ขัดได้ไม่น้อย

“ ถูกใจหรือไม่เจ้าคะ “ ถังเป่าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ อืมมมม ซี้ดดดด อ๊าาาา “

ไม่นานนักก็มีเสียงครางแผ่วเบาดังในห้องนอน ก่อนจะเงียบหายไปพร้อมกับความสุขสมของนายหญิงเจ้าของเรือน โชคดีที่บริเวณนี้ไม่มีบ่าวคนอื่นๆมาทำงานในช่วงเวลานี้ นั่นเพราะถังเป่าสั่งบ่าวในจวนเอาไว้แล้วว่าช่วงกลางยามซือ [09.00-10.59] ไปจนถึงกลางยามเซิน ไม่ให้ใครมารบกวนเวลาพักผ่อนของนายหญิงอีก ดังนั้นบ่าวในจวนจึงจะมาทำความสะอาดเรือนและรอบๆตั้งแต่ยามเหมาไปถึงยามต้นยามซือเท่านั้น