ฮูหยินท้ายจวนที่ไม่ได้รัก

13 จริงหรือฝัน

ร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงนั้นในเวลานี้นางลืมตาตื่นขึ้นมาแล้ว ในใจครุ่นคิดว่าที่นางได้พบเขานั้นเป็นเรื่องจริงหรือความฝัน แต่ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรไปไกลก็ถูกเขาดึงเอาไปกอดในออ้มอกนั่นจึงทำให้นางได้รู้ว่าตนเองไม่ได้ฝันไป เขากลับมาหานางกับลูกแล้วจริงๆ

“ หิวหรือไม่ หืม ซินเอ๋อ ต่อไปเจ้าต้องพักผ่อนให้มาก กินให้เยอะๆ เพื่อเจ้าก้อนแป้งในท้อง เข้าใจหรือไม่ “

“ ท่านพี่ คือว่าข้า “

“ เอาไว้ค่อยคุยกัน ตอนนี้ได้เวลาอาหารเช้า และดื่มยาบำรุงแล้ว “

“ เจ้าค่ะ “ นางเอ่ยตอบเขาอย่างแผ่วเบา เขาประคองนางออกไปที่โต๊ะอาหาร ซึ่งวันนี้มีอาหารทะเลตั้งแต่เช้า ฟางซินที่ชื่นชอบอาหารทะเลเป็นชีวิตจิตใจก็แทบจะสะบัดมือของเขาออกแล้วรีบไปที่โต๊ะอาหาร

“ ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวหกล้ม “ เยว่เทียนยิ้มเอ็นดูกับการกระทำของนางที่ได้เห็นของโปรดก็แทบไม่สนใจอะไรอีกแล้ว

ทางเรือนหลังเล็กของไฉ่หงนั้นนางเพิ่งจะรู้ว่าเขากลับมาถึงจวนตั้งแต่เมื่อวานช่วงหัวค่ำ แต่ไม่มาพบนาง

ในเวลานี้ความมั่นใจที่ตนเองเคยมี เริ่มแผ่วลง หลายครั้งที่นางเห็นว่าเขาไม่มาหานางดังเดิม และหลายครั้งที่พบว่าเขาไปหาฟางซินมากกว่าที่จะมาที่เรือนหลังนี้

ไฉ่หงปล่อยให้น้ำตาไหลนองใบหน้าของตนเอง ปลายนิ้วจิกลึกลงไปจนเลือดไหลซึมฝ่ามือของตนเอง นางเกลียดและแค้นที่ถูกแย่งชิงความรักจากเขาไป แววตาที่มองไปทางเรือนตะวันตกนั้นฉายชัดถึงความเคียดแค้นชิงชัง นางสั่งให้สาวใช้ของตนเองหาคนมาดักทำร้ายฟางซิน เมื่อสบโอกาสก็ให้ลงมือทันที

“ เรียบร้อยไหมถังเป่า “

“ เจ้าค่ะนายหญิง “

" ช่วยข้าแต่งตัวใหม่หน่อย ข้าจะออกไปหาท่านพี่ "

" เจ้าค่ะ "

หลังจากที่นางแต่งองค์ทรงเครื่องใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เดินเฉิดฉายมาที่เรือนตะวันตกอย่างถือวิสาสะ โดยที่เจ้าของเรือนไม่ได้อนุญาต

" ท่านพี่ " เสียงหวานหยดย้อยเอ่ยเรียกชายหนุ่มที่นั่งมองร่างบางก้มหน้าก้มตากินอาหารทะเลบนโต๊ะอย่างเพลิดเพลินให้หันไปมองยังที่มาของเสียง

" หงเอ๋อ " เขาเอ่ยชื่อของนางออกมาเบาๆ แต่ไม่ได้ลุกจากโต๊ะไปหานางดั่งเช่นที่เคยทำ ยิ่งสร้างความเจ็บช้ำให้กับไฉ่หงมากยิ่งขึ้น และแน่ใจว่า คนรักของนางได้เปลี่ยนไปแล้ว

" คารวะท่านพี่เจ้าค่ะ พี่หญิง " นางย่อกายคารวะคนตรงหน้าทั้งสองอย่างยิ้มแย้มมีมารยาท แม้ในใจจะเคียดแค้นคนตรงหน้ามากแค่ไหนก็ตาม นางจำต้องแสรง้เป็นดอกบัวขาวต่อหน้าคนรักต่อไป

ฟางซินที่เหลือบตามองคนตรงหน้าก็เริ่มมีความรู้สึกบางอย่างขึ้นในใจ ยามนี้นางรู้สึกแสบจมูกเล็กน้อย เหมือนกับว่าอยากจะร้องไห้ เพียงแค่เห็นว่า พวกเขาทั้งสองสนิทสนมกันเพียงใด นางคงลืมไปแล้วละมั้งว่า พวกเขาเป็นคนรักของกันและกัน !!

“ข้าอิ่มแล้วขอตัวนะเจ้าคะท่านพี่ ข้าอยากพักผ่อนสักหน่อย “ ฟางซินเอ่ยขึ้นจากนั้นก็ลุกหนีเข้าห้องนอนไป

“ ท่านพี่เช่นนั้นเราไปดื่มชาที่เรือนของข้าเถอะเจ้าค่ะ “ เยว่เทียนเดินไปตามแรงดึงของหญิงสาวคนรัก จนมาถึงเรือนหลังที่อยู่ของนาง ทั้งสองนั่งเล่นจิบชาด้วยกันชั่วครู่ ก่อนที่จะพากันเข้าไปในห้องและเริ่มบรรเลงบทรักของทั้งคู่ขึ้น

เขาบดจูบปากบางตรงหน้าอย่างหนักหน่วงก่อนจะเลื่อนลงมาที่ดอกบัวคู่งาม แล้วใช้ลิ้นตวัดไปมา เรียกเสียงครางจากคนรักได้เป็นอย่างดี สองมือแกร่งบีบเค้นดอกบัวทั้งสองข้างอย่างเมามัน ก่อนจะเลื่อนมือมาเขี่ยปุ่มกระสันจนไฉ่หงต้องบิดกายไปมาเพราะความเสียวที่เขามอบให้

“อ่า อ๊ะๆๆๆ ท่านพี่ อื้อออ “ นางร้องครางอย่างสุขสม ลืมความหมองใจก่อนหน้าไปจนแทบหมดสิ้น นิ้วร้ายของเขายังคงชักเข้าออกที่กางกายของนางจนร่างบางเริ่มจะกระตุกถี่มากขึ้น บ่งบอกว่านางเสร็จสมไปแล้ว เขาดึงแก่นกายของตนเองออกมาก่อนจะสอดใส่เข้าไปในกายของนางพรวดเดียว ไม่มีความออ่นโยนใดๆมีแต่ความรู้สึกที่ต้องการจะปลดปล่อยน้ำรักของตนเองเท่านั้น

“ อ๊ะ ท่านพี่ อื้มมมม “ ไฉ่หงถูกเขารุกเร้าเข้าที่กายสาวก็เปร่งเสียงครางออกมาอย่างพึงพอใจ เยว่เทียนจับหว่างขาของนางแหวกออกก่อนจะดันตัวตนของเขาเข้าสู่กายของนาง

ตับๆๆๆ

“อื้อ อ้า ซี้ด อ่า ท่านพี่แรงอีกได้โปรด “ นางเอ่ยร้องขอเขาให้รุนแรงยิ่งกว่าเดิม เอวสอบของเขากระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างรุนแรง สองมือยังคงบีบแค้นดอกบัวของนางไม่ปล่อย

“อ่า ซี้ด ดี ดีเหลือเกิน หงเอ๋อ อ่าาาา “ ตับๆๆ เขายังคงกระแทกแก่นกายไม่หยุดพักทำเอาคนรักใต้ร่างถึงกับกระตุกเกร็งไปหลายครั้งเพราะความเสียวซ่านถึงใจ นานกว่าสองเดือนแล้วที่เขากับนางไม่ได้ร่วมรักกันแบบนี้ แม้ว่าในครั้งนี้นางจะรู้สึกว่าเขาค่อนข้างจะดุดันกว่าที่ผ่านมา แต่นางกลับชอบมันยิ่งกว่าเมื่อก่อนเสียอีก

“ ท่านพี่ ข้าคิดถึงท่านยิ่งนักเจ้าค่ะ “ ไฉ่หงเอ่ยบอกสามีด้วยน้ำเสียงที่ออ่นหวาน

“ อีกไม่กี่วันพี่คงต้องกลับไปที่ค่ายแล้วเจ้าดูแลตนเองให้ดีๆ “ เขาเอ่ยบอกก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วแต่งกายออกจากห้องของนางไปปล่อยให้นางนอนนิ่งอยู่บนเตียงนอนลำพัง

ก๊อกๆๆ

“นายหญิงเจ้าคะอาบน้ำก่อนดีไหม “ ถังเป่าที่ยืนเฝ้าหน้าห้องเข้ามาเอ่ยถามนายของตน หลังจากที่ชายหนุ่มจากไปแล้ว

“ อืม “

เยว่เทียนหลังจากที่ออกมาจากเรือนหลังแล้วเขากลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่แล้วจัดการงานของตนเองจนดึกดื่นจึงเข้านอนและตื่นมาในยามเหมา เขาสั่งพ่อบ้านให้เตรียมเสื้อผ้าและเสบียงให้พร้อมสำหรับการเดินทางในอีกสองวันข้างหน้า เพราะต้องกลับไปเข้าร่วมกับกองทัพเช่นเดิม ไม่อาจทิ้งงานได้นาน เพียงแค่นี้ก็ถือว่าเขาได้รับความเมตตาจากชินอ๋องมากพอแล้ว