10 วางยา

1158 Words

ตลอดระยะเวลา20วันที่ผ่านมาเยว่เทียนกินอยู่ที่ค่ายทหารเป็นหลัก เขาไม่ได้กลับมาที่จวนเลยสักครั้ง ซึ่งทางฟางซินนั้นก็คอยส่งอาหารและเครื่องดื่มให้เป็นทุกๆ5วัน ซึ่งไม่ต่างจากไฉ่หงที่นางเองก็ส่งอาหารให้เขาด้วยเช่นกัน “ อาหารที่ส่งไปท่านพี่ได้รับแล้วใช่หรือไม่ “ ไฉ่หง “ เจ้าค่ะนายหญิง ” ถังเป่า “ แล้วยาล่ะ ได้มาหรือไม่ “ “ ได้มาแล้วเจ้าค่ะ “ ทั้งสองสบตากันอย่างมีเลศนัย รอเพียงแค่ชายหนุ่มกลับมาพักเท่านั้น คราวนี้นางจะไม่ยอมให้เขาต้องไปพักค้างที่เรือนตะวันตกอีกแน่นอน ไฉ่หงคิดในใจอย่างหมายมาดนางรอคอยเวลาอยู่อย่างสงบในเรือนของตนเองไม่แม้แต่จะไปวุ่นวายกับอีกฝ่ายให้เหนื่อยใจ สามวันต่อมาเยว่เทียนได้กลับมาพักที่จวนของตนเอง เขามุ่งหน้าไปยังเรือนตะวันตกทันทีที่เข้ามาถึงในจวน เขาเดินไปเรื่อยๆพบว่าภายในจวนสะอาดสะอ้าน มีกลิ่นหอมออ่นๆของดอกไม้ที่นางคงให้บ่าวในจวนมาปลูกเอาไว้ตั้งแต่โถงทางเดินจนไปถึงเรือนของนาง “ คุณชายกลับมาแล้ว เจ้ารีบไปรายงานฮูหยินน้อยเร็วเข้าเถอะ “ ซูลี่ “ ได้ๆ “ ซูมี่เอ่ยรับคำของพี่สาวแล้วรีบเข้าไปในเรือนเพื่อแจ้งต่อเจ้านายของตนเอง “ ฮูหยินเจ้าคะ คุณชายกลับมาแล้ว กำลังเดินมาที่เรือนด้วยเจ้าค่ะ “ “ อืม ให้คนเตรียมของว่างมาด้วย อ่อเอาชามาสักกา “ “ เจ้าค่ะ “ เยว่เทียนเดินสวนกับสาวใช้ของนางที่ด้านนอก เขาเดินเข้ามาในเรือนก็พบว่านางกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่พอดี เขาจึงเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ข้างๆนาง ในเวลานี้เขาอยากได้กลิ่นหอมจากเรือนกายของนางมากกว่าสิ่งใด เพราะกลิ่นนั้นทำให้เขารู้สึกดีและสบายใจอย่างบอกไม่ถูก “ ท่านพี่ “ “ เป็นเช่นไร เจ้าสบายดีใช่ไหม ขอบใจเจ้ามากสำหรับอาหารเหล่านั้น “ “ เจ้าค่ะเป็นหน้าที่ของจข้าอยู่แล้ว ท่านมาเหนื่อยๆไปอาบน้ำก่อนเถอะเจ้าค่ะข้าให้เสี่ยวมี่ไปเตรียมของว่างมาให้แล้ว “ “ อืม เช่นนั้นเดี๋ยวข้าจะกลับมา “ เขาเอ่ยบอกกับนางก่อนจะเดินกลับไปที่เรือนของตนเอง ไฉ่หงที่ตอนนี้นางมานั่งรอที่หน้าเรือนของเขาก็เห็นเขาเดินมาตั้งแต่ไกลๆ นางจึงสั่งให้ถังเป่าไปจัดการตามแผนที่วางเอาไว้ “ ไปจัดการ “ “ เจ้าค่ะ “ หลังจากที่ถังเป่าเดินออกไปแล้ว เขาก็เดินมาถึงตัวนางพอดี ไฉ่หงรีบเข้าไปสวมกอดแขนเขา จากนั้นทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในเรือนด้วยกัน เยว่เทียนตั้งใจจะกลับมาอาบน้ำแล้วไปรับของว่างกับฟางซิน แต่เมื่อเจอหญิงสาวคนรักของตนเองที่นั่งรอหน้าเรือนก็เกิดความรู้สึกขางอย่างขึ้น เวลานี้เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าความรู้สึกที่มีต่อนางนั้นยังคงเหมือนเดิมหรือไม่ เขารู้เพียงว่าเขาไม่ได้คิดถึงนางในยามที่อยู่นอกจวน แต่กลับคิดถึงใครอีกคนที่อยู่เรือนตะวันตกมากกว่า “ ท่านพี่มาเหนื่อยๆจิบชาก่อนนะเจ้าคะ “ ไฉ่หงเอ่ยบอกเพราะเห็นว่าถังเป่าถือถ้วยชาเข้ามาพอดี หลังจากนี้นางก็แค่รอให้ยาออกฤทธิ์ในอีกหนึ่งชั่วยามข้างหน้า เท่านี้นางก็จะมีวันคืนดีๆกับเขาเหมือนเช่นเมื่อก่อนแล้ว เยว่เทียนจิบชาที่นางให้เขาดื่มจนหมดถ้วย จากนั้นก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ ซึ่งเขาบอกว่าให้นางกลับไปก่อน เย็นนี้เขาจะไปรับอาหารที่เรือนของนางด้วย ไฉ่หงที่คิดว่าแผนการของตนเองลุล่วงแล้วนางก็กลับเรือนของตนเองไปรอคอยเขาในคืนนี้ ในระหว่างที่กำลังแต่งตัวอยู่นั้นเยว่เทียนรู้สึกร้อนรุ่มอย่างบอกไม่ถูก เขาคิดถึงกลิ่นกายที่หอมกรุ่นของนาง เวลานี้ลมหายใจเริ่มติดขัด กลางกายเริ่มขยายใหญ่ขึ้น ในใจคิดถึงเพียงร่างบางที่ยอู่เรือนตะวันตกเท่านั้น เขารีบเดินไปหานางที่เรือนทันที ใบหน้าของเขาในยามนี้แดงก่ำเป็นอย่างมาก กว่าจะประคองตนเองให้มาถึงเรือนของนางได้ก็แทบแย่ เขารู้วึกราวกับว่าตนเองกำลังจะไร้เรี่ยวแรงให้ได้ “ ท่านพี่ !! “ ฟางซินร้องเรียกเขาเพราะตกใจในท่าทีที่เขาแสดงออกมาในยามนี้ยิ่งนัก แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถามอะไร เขาก็เข้ามาสวมกอดนางเอาไว้แน่น ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดที่ซอกคอของนาง ทำให้นางขนลุกขนพองไม่น้อย “ ซิน ซินเอ๋อ ช่วย ช่วยพี่ด้วย “ คำเรียกแทนตัวที่เปลี่ยนไปทำให้ฟางซินต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “ ทะ ท่านพี่ ข้าเอ่อ ให้ข้าช่วยอะไรเจ้าคะ อ๊ะ เดี๋ยวก่อน “ นางยังไม่ทันถามอะไรเขาได้มากนัก เขาก็ทรุดลงไปกองกับพื้นแล้ว เหงื่อที่ไหลออกมาจากร่างกายของเขานั้นทำให้นางเริ่มไม่แน่ใจว่าเขาไปโดนอะไรมา แต่ในเวลานี้นางทำได้แค่ พาเขาไปนอนที่เตียง และหาผ้ามาซิบเหงื่อให้เขา และตอนนี้เขามีอาการเพ้อมากขึ้นด้วย “ เสี่ยวซิน ซินเอ๋อ ซินเอ๋อ “ “ ข้าอยู่นี่เจ้าค่ะท่านพี่ ข้าอยู่นี่แล้ว ท่านพี่ท่านเป็นอะไรไป ท่านพี่ หมอ ตามหมอมา เสี่ยวลี่ไปตามท่านหมอมาเร็ว “ “ เจ้าค่ะ ” ซูลี่ไปตามหมอชรามาจากนอกจวนเพราะในเวลานี้ที่จวนไม่มีหมออยู่ เมื่อหมอชราได้ตรวจร่างกายของเขาแล้ว มีสีหน้าที่ยุ่งยากปรากฏขึ้น “ ท่านหมอสามีของข้าเขาเป็นอะไรหรือเจ้าคะ “ ” เขาถูกพิษของยาปลุกกำหนัดที่ร้ายแรง ทั้งยังได้รับยาในปริมาณที่มากเกินไป หากไม่ได้รับการปลดปล่อยภายในคืนนี้เขาอาจจะมีอัตรายถึงชีวิตได้ เพราะยาปลุกกำหนัดชนิดนี้มีส่วนผสมที่อันตรายผสมรวมอยู่ด้วย “ ฟางซินตกใจอย่างมากไม่คิดว่าจะมีใครวางยาเขาได้ ทั้งยังกล้าใช้ยาที่มีความร้ายแรงมากถึงขนาดนี้ด้วย “ ขะข้า ขอบคุณท่านหมอ “ “ ข้าขอแนะนำฮูหยินว่าควรจะรีบช่วยเขาขอรับ ก่อนที่ร่างกายของเขาจะรับไม่ไหวและธาตุไฟแตกซ่านขึ้นมา ถึงเวลานั้นก็ไม่อาจรั้งเขาไว้ได้อีกแล้ว “ หมอชราเอ่ยบอกแล้วจากไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more