ฮูหยินท้ายจวนที่ไม่ได้รัก

9 คาเฟย

ตลอดทั้งวันนี้ฟางซินและบรรดาบ่าวรับใช้ในจวนต่างช่วยกันจัดเตรียมเสบียงให้นายท่านใหญ่หรือแม่ทัพเยว่ กันจนมืดค่ำถึงได้หยุดมือ เพราะใกล้ถึงเวลาที่จะรับอาหารเย็นแล้ว

“ ฮูหยินน้อยท่านไปพักผ่อนสักหน่อยเถอะเจ้าค่ะ ทางนี้พวกบ่าวจะจัดการต่อเองนะเจ้าคะ “ แม่ครัวใหญ่เอ่ยขึ้น เพราะเห็นว่าฮูหยินน้อยผู้นี้ลงมือทำด้วยตนเองมาตั้งแต่ต้น อย่างไม่ถือตัว ใบหน้ายังคงยิ้มแย้มต่อบ่าวในครัวอย่างเรียบง่าย ตอนนี้นางจึงได้ใจจากพวกบ่าวในครัวไม่น้อย

“ เช่นนั้นข้าฝากพวกเจ้าด้วย ส่วนในห่อนี้พวกเจ้าก็เอาไปแบ่งกันชิมดู “

“ ขอบคุณฮูหยินน้อย “

ฟางซินกลับมาที่เรือนของตนเองจากนั้นก็แช่น้ำในอ่างให้ร่างกายได้ผ่อนคลาย นางยังคิดว่ายังมีอะไรที่พ่อจะช่วยพ่อสามีได้อีกบ้าง และก็นึกขึ้นได้ว่าในมิติมีเครื่องดื่มสำหรับชงอยู่เช่นกัน นางรีบขึ้นจากน้ำและนำชากาแฟในมิติออกมาวางเรียงเอาไว้ ก่อนหน้านี้นางได้ลงกลอนประตูเพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นเข้ามาพบของเหล่านี้เรียบร้อยแล้ว

เพียงแต่ว่าตอนนี้นางต้องคิดหาวิธีที่จะให้พวกเขาได้ดื่มชากาแฟพวกนี้ เพราะนางรู้ดีว่ากาแฟนั้นช่วยพวกเขาได้มาก มันช่วยให้รู้สึกตื่นตัวและกระปรี้กระเป่าอยู่เสมอ ตอนนี้นางจึงนำไปซ่อนเอาไว้ที่ในหีบไม้ของตนเอง พรุ่งนี้ค่อยสั่งให้ซูลี่ไปหาซื้อโหลหรือของที่จะใช้ใส่กาแฟพวกนี้ก็แล้วกัน เพราะตอนนี้นางเริ่มง่วงแล้ว

ต้นยามเหมาฟางซินก็ตื่นนอนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นางเข้าไปที่ห้องครัวเพื่อขอให้แม่ครัวต้มน้ำร้อนให้สักกา นางต้องการชงกาแฟไปให้พ่อสามีได้ล้อมรสชาติ

“ แม่ครัว ช่วยต้มน้ำให้ข้าสักสองกา ขอด่วนเลยนะ “

“ ได้เจ้าค่ะ “

หลังจากที่ไดเนำร้อนมาสองกาแล้ว นางก็ให้สาวใช้ส่วนตัวช่วยยกไปที่เรือนของตนเอง จากนั้นก็เททั้งชา และกาแฟลงไป อย่างละกาคนให้เข้ากันก็เป็นอันใช้ได้ เสร็จแล้วก็ยกไปที่ห้องหนังสือ

“ ฮูหยินน้อย “

“ รบกวนพ่อบ้านตู้ช่วยเรียนท่านพ่อด้วย “

“ ขอรับ “

เมื่อพ่อสามีอนุญาตให้นางเข้าไปด้านในแล้ว นางก็บอกให้สาวใช้ทั้งสองวางกาทั้งสองใบลง จากนั้นนางก็เทชาและกาแฟใส่ถ้วยที่ว่างอยู่ จากนั้นก็ยกไปให้พ่อสามีได้ชิมรสชาติ

“ ท่านพ่อถ้วยนี้คือชาเจ้าค่ะ ส่วนถ้วยนี้คือคาเฟย ที่พวกชาวตาฟ้านิยมดื่มทุกวัน “

เยว่เหอยกชาขึ้นดื่มกลิ่นหอมออ่นๆหวานที่ปลายลิ้นนิดๆ แต่เขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ และเมื่อได้ชิมรสชาติของคาเฟยแล้วก็ยิ้มออกมา เพราะถึงมันจะมีความขมเล็กน้อยแต่กลับทำให้เขารู้สึกตื่นตัว และกระปรี้กระเป่าขึ้นมาได้

“ พ่อไม่ชอบชารสหวาน แต่คาเฟยนี่เหมาะทีเดียว “

“ เจ้าค่ะข้าเองก็คิดว่าคาเฟยเหมาะกว่ามาก แต่ก็อยากนำมาให้ท่านพ่อได้ลิ้มลองเจ้าค่ะ “

” อืมขอบใจเจ้ามาก “

“ ท่านพ่อคิดเช่นไรเจ้าคะถ้าหากข้าจะจัดเตรียมคาเฟยให้ท่านติดตัวไปชงดื่มที่ทัพทหาร รวมทั้งเหล่าทหารที่ต้องเดินตรวจเวรยามกลางคืนด้วยเจ้าค่ะ “

“ ดีสิ เจ้าสิ่งนี้พ่อคิดว่ามันดีมากเลยทีเดียวเชียวล่ะ เจ้าไปได้สิ่งนี้มาจากไหน ”

“ เอ่อคือ ข้า คือว่า “

“ เจ้าไม่สะดวกใจที่จะตอบก็ไม่เป็นไร บางครั้งคนเราก็ต้องมีความลับที่ไม่สามารถบอกใครได้ “

“ ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจเจ้าค่ะ แต่ข้าไม่ได้ทำสิ่งใดที่ผิดแน่นอนเจ้าค่ะ “

“ พ่อรู้ เจ้าออกไปเถอะ “

“ ลาเจ้าค่ะ “

หลังจากนั้นนางก็สั่งให้บ่าวในจวนออกไปหาซื้อโหลมาจากตลาดถึงแม้ว่าจะไม่แน่ใจว่าบ่าวรับใช้จะหาซื้อมาได้หรือไม่แต่นางก้กำชับว่าให้หาพาชนะที่สามารถปิดฝาได้แน่นสนิท ไม่ทำให้ของในนั้นหกเลอะเทอะก็เป็นพอ

หลังจากที่บ่าวรับใช้ออกไปตลาดเกือบสองชั่วยามก็กลับมาพร้อมกับโหลแกวใสๆที่มีฝาจุกปิดกลับมาด้วย ถึงแม้ว่าราคาจะแพงแต่มันก็ตรงตามที่นางต้องการเลยทีเดียว

เมื่อได้โหลแก้วมาแล้ว นางก็นำไปให้บ่าวในครัวล้างทำความสะอาด จากนั้นก็ลวกขวดด้วยน้ำร้อนเพื่อฆ่าเชื้อก่อนจะนำกลับมาที่เรือนของตนเอง เหลืออีกไม่กี่ชั่วยามแล้วที่พ่อสามีจะนำทัพออกไปปกป้องชายแดน นางต้องรีบทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้วนางก็เขียนวิธีชงใส่กระดาษเอาไว้แล้วมัดติดกับขวดโหลไปด้วย ก่อนจะสั่งให้พ่อบ้านนำไปใส่ไว้กับเสบียงส่วนตัวของพ่อสามี และอีกส่วนก็สำหรับเหล่าทหาร

“เรียบร้อยดีไหม พ่อบ้านตู้ “

“ ขอรับฮูหน้อย “ พ่อบ้านตู้เองก็คิดไม่ถึงว่านางจะจัดเตรียมสเบียงมากมายให้ท่านแม่ทัพ รวมถึงเหล่าทหารด้วย เขารู้สึกซาบใจอย่างมาก เพราะบุตรชายคนเดียวของเขาจะต้องติดตามท่านแม่ทัพไปด้วย

ทางด้านเยว่เทียนที่วันนี้เขาอยู่ที่ค่ายทหารของชินอ๋อง นั้นก็ได้รับเสบียงเช่นเดียวกัน และเมื่อรู้ว่าเป็นนางที่จัดเตรียมมาให้นั้นก็ยิ่งมีความรู้สึกดีกับนางโดยไม่รู้ตัว ในขณะเดียวกัน ไฉ่หงเองก็ส่งเสยียงมาให้เขาด้วยเช่นกัน แต่เมื่อเทียบกับฟางซินแล้ว ของเหล่านั้นแทบจะไม่มีประโยชน์สำหรับเขาเท่าไหร่นัก

และแน่นอนว่าทั้งเขาและชินอ๋องต่างก็ติดใจในรสชาติของคาเฟยเข้าแล้ว ทุกเช้าพวกเขาจะต้องดื่มคาเฟยคนละแก้ว เพราะนางเขียนกำชับมาว่าไม่ควรดื่มเกินสองแก้วต่อวัน