ฮูหยินท้ายจวนที่ไม่ได้รัก

3 จากไป

" แม่ อ่าวแกเองหรอ พี่ก็นึกว่าเจ้าหนี้ที่ไหนมาซะอีก " ปราณ เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าน้องสาวกลับมาที่บ้าน

" อืม พี่ปราณดูแลแม่ด้วยนะถ้าฉันไม่อยู่แล้ว " ปาลินเอ่ยบอกออกไป เพราะเธอไม่รู้จะบอกยังไงว่าตอนนี้เธอเองก็ไม่ต่างจากคนตาย แต่ไม่ทันคิดว่าแม่ของเธอจะโกรธและโมโหอย่างมาก เข้ามาดึงทึ้งที่ผมของเธอ และอารวาทเสียงดังลั่นบ้าน

" แกบอกฉันมานังปาลิน แกจะไปไหน บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นแกเอาของๆ แกกลับคืนไป ฉันไม่ต้องการของพวกนี้ แกมันก็ไม่ต่างจากพ่อแก ที่กำลังจะทิ้งฉันไป "

" แม่พอเถอะ น้องมันไม่เกี่ยวอะไรกับพ่อนะ แล้วก็ถ้าแม่ไม่เอา ผมเอาเอง หน้าเบื่อชิบหายเลย " ปราณเข้ามาห้ามแม่ของเขา ก่อนจะนั่งลงข้างน้องสาว ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนไม่เอาไหน แต่เขาก็รักทั้งคู่มากพอกัน

" ฉันกำลังจะตาย " ปาลินเอ่ยขึ้น ทำให้แม่และพี่ชายหยุดนิ่งอย่างไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้

" หมายความว่ายังไงลิน บอก บอกพี่มา "

"ลินป่วย กำลังจะตายแล้ว ได้ยินไหมว่าลินกำลังจะตาย " ปาลินร้องไห้ออกมา ทำให้แม่และพี่ชายที่ไม่เคยเห็นน้ำตาของเธอมานานถึงกับนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก เพราะโดยปกติแล้ว ปาลินเป็นคนที่เข้มแข็งเสียจนทุกคนคิดว่าปาลินไม่มีหัวใจ แต่เมื่อเห็นเธอร้องไห้ต่อหน้าพวกเขาแบบนี้ก็ทำเอาใจของพวกเขาเจ็บปวดไม่น้อย

ทั้งแม่และพี่ชายเข้ามาสวมกอดเธอเอาไว้ ปาลินที่ได้รับไออุ่นจากแม่และพี่ชายในตอนนี้ก็ร้องไห้ออกมามากกว่าเดิม ภายในใจของเธอเอาแต่บ่นตัดพ้อ ทำไมที่ผ่านมาทุกคนไม่แสดงออกกับเธอแบบนี้ ทำไมถึงเพิ่งมารักเธอในวันนี้ ...

" รักษาได้ไหมลิน " ปราณเอ่ยถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงห่วงใย ปาลินส่ายหน้าแทนคำตอบ

"แม่ พี่ปราณสัญญากับลินได้ไหม ว่าจะเปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่ อย่าให้ใครมาคอยด่าว่าดูถูกแม่กับพี่อีก ถือว่าทำเพื่อลินสักครั้งได้ไหม "

" แม่ แม่ผิดเอง แม่ แม่ขอโทษนะลิน แม่ ฮึก ฮื่อๆๆ แม่ขอโทษ "

" พี่ก็ขอโทษนะลิน พี่ขอโทษ พี่สัญญาว่าจะเป็นคนใหม่ พี่สัญญา " เมื่อคำสัญญาออกจากปากพี่ชายแล้ว ปาลินก็ค่อยๆ ปล่อยวางและค่อยๆ หมดลมหายใจคาออ้มกอดของแม่และพี่ชาย เธอจากไปอย่างสงบ

ชายชรามาปรากฏตัวอีกครั้งตามที่ได้บอกแก่เธอเอาไว้ เวลานี้ปาลินได้แต่นั่งเงียบไม่พูดจา ชายชราจึงคิดว่าเธอยังคงเป็นห่วงครอบครัวจึงพาเธอไปดูพวกเขาทั้งสอง

ภาพที่เห็นในตอนนี้คือแม่และพี่ชายที่ย้ายเข้าไปอยู่บ้านของเธอ ตอนนี้พวกเขากำลังเก็บกวาดรอบๆ บริเวณบ้าน มีคนเดินเข้าออกมามากมาย ปาลินมองภาพเหล่านั้นอย่างดีใจ เพราะภาพที่เห็นคือ บริเวณกว้างของหน้าบ้านนั้นตอนนี้ได้ต่อเติมเป็นร้านอาหารแล้ว แม่และพี่ชายของเธอเริ่มทำมาหากินด้วยตัวเองกันแล้ว เธอยืนมองจนถึงวันที่พี่ชายแต่งงานมีครอบครัว มีหลานสาวตัวน้อยๆ ที่เขาตั้งชื่อว่า ปาลิน เพื่อเป็นตัวแทนของเธออีกด้วย ...

" สบายใจแล้วใช่ไหม พร้อมหรือยัง " ชายชราเอ่ยถาม

" ค่ะ ฉันพร้อมแล้ว อย่างน้อยๆ ฉันก็ไม่มีอะไรต้องห่วงอีก "

" งั้นก็ไปเถอะถึงเวลาแล้ว "

ชายชราพาเธอมายังจวนหลังหนึ่งที่มีขนาดใหญ่และกว้างขวาง ทั้งสองมาหยุดที่เรือนหลังเล็กท้ายจวน ที่อยู่ติดกับป่าไผ่ และเมื่อเข้ามาในห้องนอนก็พบว่ามีหญิงสาวกำลังนอนหลับอยู่ ใบหน้าซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นแต่ความงดงามที่มีกลับไม่ลดลงสักนิด ใบหน้ารูปไข่ คิ้วโก่งสวยได้รูป ปากเล็กๆ จมูกโด่งรับกับใบหน้าเป็นอย่างดี ยิ่งมากยิ่งตกตะลึงในความสวยงามของใบหน้านี้

" นี่คือดวงจิตของเจ้าอีกด้วย และก็คือร่างใหม่ ชีวิตใหม่ของเจ้าด้วย อย่างที่รู้ว่าดวงจิตดวงนี้ไม่สมบูรณ์ข้าจึงต้องนำเจ้ามาที่นี่ เพื่อหลอมรวมกัน เมื่อดวงจิตทั้งองดวงได้หลอมรวมกันแล้ว ร่างกายนี้จะกลับมาแข็งแรงดังเดิม "

" ค่ะฉันเข้าใจแล้ว "

" เมื่อเข้าใจแล้วก็เข้าไปหลอมรวมกับดวงจิตที่รออยู่เสียเถอะ "

" ค่ะ " วาบบบบ ชายชราส่งเธอเข้ามาหลอมรวมกับดวงจิตที่อยู่ในร่างนี้หลังจากนั้นเขาก็จากไป เหลือทิ้งไว้แค่ปาลินและดวงจิตที่กำลังหลอมรวมกันในร่างนี้