22.รื้อฟื้น
1099 Words
เช้าวันใหม่
ทางด้านปารดีนับเป็นการอยู่เวรดึกที่มีความสุขอีกหนึ่งเวร วันนี้คนไข้ไม่หนักหน่วงเท่าไร อุบัติเหตุหนัก ๆ เคสซับซ้อนไม่มีและที่สำคัญไม่มีเคสร้องเรียนซึ่งถือเป็นพรอันประเสริฐของชาวสาธารณสุขที่สุดแล้ว หลังจากออกเวรเธอนึกขึ้นได้ว่ามีเคสที่เธอรู้สึกเป็นห่วงและสะกิดใจจึงเดินไปถามข่าวคราวที่หวอดดู
หวอดอายุรกรรมหญิง
"ขอโทษค่ะ คุณพยาพบาล พอดีหมอขอรบกวนค้นหาเคส นางสาว ปราง นามสกุล นฤนาทปรีดา วัย 65 ปี ที่มาด้วยอาการอ่อนเพลีย เบื่ออาหารที่มาเมื่อวานหน่อยค่ะ พอดีเป็น Old case CVD (คนไข้ที่มีรอยโรคของโรคหัวใจและหลอดเลือด) นะค่ะ มาด้วยอาการอ่อนเพลีย เมื่อคืนหมอได้สั่งเจาะเลือดและให้นอนสังเกตอาการหนึ่งคืน หมอเลยอยากทราบว่าตอนนี้คนไข้ยังอยู่หรือเปล่าเป็นยังไงบ้างแล้ว”
"อ๋อ ได้ค่ะคุณหมอ เดี๋ยวพี่เช็คให้นะคะ….เสียงดีดนิ้วรัวสักพัก…อ้อ คนไข้ Discharge (กลับบ้าน) ไปแล้วเมื่อก่อนเที่ยงนี้เองค่ะ" พยาบาลรุ่นพี่กล่าว
"อ้อ..ขอบคุณมากค่ะ" ปารดียกมือไหว้ขอบคุณพยาบาลรุ่นพี่ แล้วหันกลับออกมา ในใจคิดภาวนาให้หญิงวัยชราคนนั้นอย่าเป็นอะไรมากเลย ขอให้อาการทุเลาและสุขภาพดีขึ้นหรือเท่าเดิมก็ยังดี เพราะเธอรู้สึกห่วงกังวลจะว่าถูกชะตาก็ใช่ แม้เธอเป็นคนจิตใจดีมีเมตตากับคนไข้ทุกคนแต่ก็ใช่ว่าจะถูกชะตากับใครง่าย ๆ เมื่อไร
____________________
อีกด้านของเขตแดนและพัฒนาได้โอกาสสะดวกจึงนัดแนะหาที่คุยกันโดยพัฒนาเลือกร้านอาหารร้านเดิมและได้นัดแนะบุคคลที่เกี่ยวข้องมาเพื่อคุยกันทีเดียวเลย พัฒนาถึงที่นัดหมายก่อนใครจึงสั่งอารหารไว้รอ สักพักตามด้วยเขตแดนและพรมแดน
"เขตทางนี้"
"ครับเฮีย/ปะ เดียวทางโน้น" เขตแดนตอบรับเพื่อนรุ่นพี่และเรียกพ่อตาของลูกชายมาตามที่โต๊ะอาหารที่พี่ชายที่นับถือนั่งอยู่
"สวัสดีครับเฮียพัฒนา"
"“สวัสดีเขต นี่คงเป็นเพื่อนรุ่นน้องที่เป็นพ่อตาของหลานดามใช่มั๊ย"
"ใช่ครับ สวัสดีครับ ผมชื่อพรมแดนครับ" พรมแดนแนะนำตัวกับผู้ใหญ่
"อ่า..ถือว่ารู้จักกันพอประมาณแล้วนะ กินอะไรกันก่อนมา เดี๋ยวเฮียเลี้ยงเอง นั่งเลย จะได้สั่งอาหาร" พัฒนากล่าวอย่างกระตือรือร้น
"ครับเฮีย/ครับ"
"เดี๋ยวจะมีแขกอีกสองคนนะ นายทองกับลูกชายน่ะ มาพูดกันเลยทีเดียวจะได้จบ..นั่นไง มากันแล้ว นายทองกับลูกชายมั๊งนั่น" พัฒนากล่าวยิ้ม ๆ
"สวัสดีครับท่านพัฒนา ลูก สวัสดีท่านซ๊ะซิ เจ้านายเก่าของพ่อ" ทองกล่าวกับลูกชาย
"สวัสดีครับ สวัสดีครับ สวัสดีครับ" ทองไท ทำความยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสามที่นั่งรออยู่แล้ว เขารู้ทันทีว่าคงหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกตามเคย
"เอ่อท่านพัฒนาครับ นี่ครับ ทองไท ลูกชายผมที่แฮ็กกล้องได้วันนั้นละครับ"
"ไท คุณ ๆ พวกนี้ล้วนแล้วแต่รู้จักผู้ตายนะ คือมีคนเชื่อว่าผู้ตายไม่ได้ยิงใคร ไทพอจะอธิบายคุณ ๆ เค้าได้มั๊ยลุก" ทองชี้แจงให้ลูกชายฟัง
"อืม ก่อนอื่นผมต้องออกตัวไว้ก่อนนะครับว่าผมได้ข้อมูลนี้มาอย่างไม่ถูกต้องเท่าไร แต่มันมองเห็นว่ามีอีกคนที่คอยจ้องหาโอกาส ผมเก็บไฟล์นั้นไว้และสำรองไว้อีกที่ แต่เจ้าของกล้องนั้นไม่ยอมเปิดปากอะร ประมาณไม่อยากมีเรื่อง กลัวประมาณนั้นครับ ซึ่งก็ไม่ผิดที่คนธรรมดาจะไม่อยากยุ่ง ที่สำคัญเรื่องมันผ่านมานานเป็นยี่สิบกว่าปีแล้วคนก็ตายไปแล้วมันยากมากที่จะรื้อฟื้นเรียกความยุติธรรมให้คนตาย"
"แล้วมีกล้องตัวอื่นอีกมั๊ยพ่อหลานชาย" พรมแดนถามขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้
"ก็พอมีครับ แต่ผมต้องใช้เวลา พอดีงานที่ที่ทำงานก็ยุ่งนิดนึงช่วงนี้ แต่ผมจะรีบดูให้ถ้าโชคเข้าข้างเราอาจจะพอได้หลักฐานบ้างไม่มากก็น้อยครับ" ทองไทกล่าวราบเรียบ
"เฮียผมว่าเราคงต้องหาพยานบุคคลเพิ่มอีกทาง มันน่าจะมีบ้างแหละ/หรือนายว่าไงเดียว" เขตแดนกล่าวกับพัฒนาในเบื้องต้น แล้วหันมาถามเพื่อนรุ่นน้องอีกที
"เอาซิ ว่าแต่มีใครรู้บ้างว่าตอนนั้นศพนายปราบอยู่ที่ไหนใครเป็นคนจัดการ" พัฒนาเริ่มสงสัย
"ผมเองก็ถูกยิง สลบไป 2 วัน ไม่ทราบเรื่องราวอะไรเลยครับ หลังจากหายมา ก็ไม่ได้ไถ่ถามคนในครอบครัวของปราบอีกเลย รู้แต่ว่าเค้าเคยมีภรรยาเด็กอยู่ที่ภูเก็ต แล้วก็มีลูกสาวที่กำลังเรียนแพทย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพฯ นี่เองครับ" พรมแดนอธิบายอย่างราบเรียบ
"คืองี้ครับเฮีย นายเดียวนี่เป็นพ่อของน้องปลายรุ้งลูกสะใภ้คนเล็กของผม ภรรยานายดามเค้าน่ะครับ บังเอิญว่า นายพิทยาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับนายดามเนี่ยเกิดไปชอบพอกับหนูปารดี หรือหนูปริมว่าที่คุณหมอซึ่งเป็นลูกสาวของนายปราบ เรื่องมันก็เลยเชื่อมโยงกันไปหมดครับ"
"เออ ดี ๆ สรุปว่าเรามีเป้าหมายเดียวกันคือคืนความยุติธรรมให้พ่อของน้องปริมซินะ" ท่านพัฒนาสรุป
"ยังไงผมก็ต้องขอบคุณทุกคนที่คิดจะช่วยผมก็ดีใจแล้วครับ สงสารแต่พี่ปรางที่เข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาลตั้งแต่น้องชายตายไป ผมอยากให้ป้ากับหลานได้เจอกัน ครอบครัวได้ปรับความเข้าใจกันซักที ผมอยากให้ปราบมีโอกาสแบบผมบ้าง" ตุ่บ ฝ่ามือหนักตบลงมาที่ไหล่ของพรมแดน
"นายไม่ต้องกังวลไป เฮียจะช่วยนายเอง ถึงเฮียจะไม่ชอบนายปราบเพื่อนนายก็เถอะ อย่างน้อยก็เห็นแก่เด็ก ๆ และคนป่วยก็แล้วกัน" เขตแดนพูดอย่างให้กำลังใจ
"ขอบคุณครับเฮียเขต ขอบคุณทุกคนจริง ๆ ครับ ขอบคุณ" พรมแดนกล่าวอย่างซาบซึ้งใจ
อีกด้านของพิทยา
สายโทรออกผมอยากดูสำนวนคดีนายปราบ นฤนาทปรีดา เมื่อห้าปีที่แล้วหน่อย พอจะหาให้ผมได้มั๊ย ดีมาก ระวังตัวด้วยขอให้เก็บเป็นความลับสุดยอด ขอบใจมาก ได้ความคืบหน้ายังไงช่วยส่งข่าวผมด้วย ขอบคุณมาก สวัสดี /กดวางสาย
- Writer
