ล้างแค้นด้วยรัก (พิทยา-ปารดี)

32.แผนซ้อนแผน

ตัดมาที่แก้วตา--

@หน้าห้องท่านรองประธานฯ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก แก้วตาเคาะประตู เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตจึงเปิดเข้าไป "แก้วตาขออนุญาตรบกวนเวลาสักครู่ค่ะคุณแดนไตร"

"นั่งก่อนซิครับป้าแก้ว มีอะไรหรือครับ" แดนไตรรู้สึเอะใจกับน้ำเสียงของเลขารุ่นพี่ที่เคารพนับถือเหมือนญาติผู้ใหญ่พิกล

"คือพี่แก้วจะมาขอลาออกค่ะ แต่จะเคลียร์งานตามระเบียบทุกอย่างค่ะ" แก้วตาบอกวัตถุประสงค์การมาทำเอาอีกคนถึงกับอึ้งไป 3 วิ

"ทำไมเหรอครับป้าแก้วแล้วน้องปาล์มจะเล่นกับใครล่ะครับ อีกอย่างเลขาเก่ง ๆ ไม่ได้หาง่าย ๆ นะครับ ถ้าไม่มีเหตุผลผมไม่อนุมัตินะครับ"

"อนุมัติเถอะค่ะ พี่แก้วอยากพักใจแล้ว ลูกก็ตาย ผัวก็ตาย หลานก็เรียนจบแล้ว มีงานมีการทำ พี่แก้วไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว พี่อยากบวชค่ะ"

"อืม…ถ้าด้วยเหตุผลนี้ผมเข้าใจแต่ก็ยังเสียดายเลขาฝีมือดีอย่างพี่อยู่ดี เอาเป็นว่าผมเคารพการตัดสินใจของพี่แล้วกันนะครับ ถ้าจะบวชเมื่อไหร่ให้บอกผมด้วยนะครับ ผมอยากไปร่วมบุญด้วย"

"ได้ค่ะคุณแดนไตร ก็คงอีกสักพักน่ะค่ะให้อะไร ๆ มันลงตัวเสียก่อน ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ"

………………………………..

หลังจากเลิกงานแดนไตรกลับบ้านพบภรรยากำลังนั่งเล่นกับลูกชายวัยกำลังน่ารักจึงเข้าไปนั่งข้าง ๆ ภรรยาและอุ้มลูกชายมาวางบนตักเสียเอง

"น้องปาล์ฺมคนเก่งของคุณพ่อ ไปเล่นกับพี่ ๆ เค้าสักครู่นะครับ คุณพ่อคุยอะไรกับคุณแม่หน่อย"

"ค้าบ" เด็กน้อยรับคำบิดาอย่างว่าง่ายพร้อมกับลงจากตักผู้เป็นบิดาแล้วเดินไปหาพี่เลี้ยงที่อ้าแขนรอรับอยู่ก่อนแล้ว ด้านแดนไตรเมื่อเห็นว่าพี่เลี้ยงพาลูกชายออกไปไกลแล้วจึงหันมาคุยกับภรรยา

"ปลายพี่แก้วมาขอลาออก"

"ห๊ะ..ทำไม่ล่ะคะ"

"แกคงหมดห่วงแล้วมั๊ง เห็นแกว่าอย่างนั้น"

"แล้วเฮียคิดว่าไงเหรอคะ ไม่ยื้อไว้เหรอ"

"อยากซิ แต่ดูแกตั้งใจจริง ๆ นะ เหมือนแกวางแผนไว้นานแล้ว ก็เลยไม่อยากขัด ได้แต่คอยอนุโมทนาด้วย"

"เฮียว่าไงปลายก็ว่างั้นแหละค่ะ แต่น่าเสียดายนะคะ พี่แกเก่ง คล่องแล้วก็น่ารักทุกอย่างเลย"

"อืม..แต่จะทำไงได้ล่ะ..ว่าแต่เราเถอะ พร้อมจะเป็นผู้ช่วยให้เฮียหรือยัง"

"….." ส่วนที่ถูกถามได้แต่ส่งยิ้มเก๋ให้ไปเพราะกลัวจะไม่เก่งได้เท่าคนเก่าน่ะซิ ส่วนแดนไตรรู้สึกสังหรณ์ใจว่าต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น คงต้องนำเรื่องนี้ไปปรึกษาผู้เป็นบิดาสักหน่อยแล้ว

แดนไตรโทรออก

ปลายสาย: คร้าบ ว่า มีอะไรให้ผมรับใช้อีกแล้วคร้าบ

ดาม: ป๊า เป็นงานเป็นการครับ คือ ผมจะโทรมาแจ้งข่าวว่าพี่แก้วตามาขอลาออกครับ

ปลายสาย: อือ

ดาม: ป๊าไม่แปลกใจเลยเหรอครับ

ปลายสาย: แค่นี้ใช่มั๊ย

ดาม: ครับ แต่มันน่าสงสัยนะครับ เกิดอะไรขึ้นกับพี่แก้ว

ปลายสาย: เอาไว้ก่ออนเถอะ ทำงานของนายไป แล้วก็ดูแลเมียและลูกของนายให้ดี เรื่องอื่นให้เป็นหน้าที่ป๊า

ดาม: อ่า..ครับ งั้นแค่นี้ละกันครับป๊า สวัสดีครับ กดวางสาย

…………………………………

เขตแดนพาร์ท

หลังจากวางสายจากลูกชายแล้วผมพักเรื่องของลูกชายไว้ก่อน เพราะมันก็เกี่ยวพันกันกับเรื่องของไอ้คนที่ผมกำลังนึกหมั่นไส้มันอยู่นี่แหละ มึงต้มกุจนเปื่อยเลย แล้วที่มึงถูกยิงจนเกือบจะถูกตัดขั้วหัวใจมันหมายความว่าไงว๊ะ ไหนจะข่าวนั่นอีก มึงเห็นเพื่อนดีกว่ากุที่รักมึงเหมือนน้องชาย ถ้ามึงไม่ใช่พ่อตาของลูกกุนะมึงเอ๊ย… เขตแดนได้แต่สบถบ่นในใจ ว่าแล้วก็ล้วงกระเป๋าไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอะไรยุกยิก ๆ แล้วเก็บใส่กระเป๋าดังเดิม เขตแดนได้แต่เข่นเขี้ยวในใจ สักพักเสียงข้อความใหม่ก็ดังขึ้น เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดข้อความแล้วรอยยิ้มในหน้าของชายวัยกลางคนก็ปรากฎขึ้น ..หึหึ.. เขาจึงยกหูโทรศัพท์หาลูกชายที่อยู่ที่ฟาร์มดวงเดือนสักพักก็ได้ยินเสียงปลายทางรับสายพร้อมกับเสียงเจี้ยวจ้าวของหลาน ๆ ที่น่าจะกำลังเล่นกันอย่างสนุนสนาน

แดนชล: ครับป๊า

เขตแดน: มีเรื่องให้ช่วย

แดนชล: เรื่องอะไรครับป๊า

เขตแดน: ก็เรื่องจับผิดคนแถวนั้นให้หน่อย ได้เป็นภาพเคลื่อนไหวพร้อมเสียงได้ยิ่งดี

แดนชล: ใครเหรอครับป๊า

เขตแดน: พ่อตานายดาม มันบังอาจมามีความลับกับป๊า

แดนชล: ความลับเรื่องอะไรเหรอครับหรือว่าอาเดียวนอกลู่นอกทาง

เขตแดน: ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก แต่มันปิดบังเรื่องคดีการตายของเพื่อนมันไง ที่แท้มันก็แหกตาพวกเรา อุตส่าห์สงสารช่วยให้คืนดีกับเมีย นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นพ่อตาของนายดามนะ ป๊าจะเตะเข้าให้

แดนชล: หึหึ ที่โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงเนี่ยเป็นห่วงน้องชาย หรือน้อยใจเสียเส้นที่น้องชายไม่บอกไม่เล่าล่ะครับ

เขตแดน: อย่ามาทำเป็นรู้ดี จะช่วยไม่ช่วยบอกมาคำเดียว

แดนชล: แน่ะ อย่างเหวี่ยงซิครับ ช่วยคร้าบช่วย ทำไมจะไม่ช่วยล่ะ เริ่มที่แกะรอยอาเดียวแล้วก็ไปดูที่ฟาร์มสวัสดิรักษ์ แล้วก็ที่บ้านป้าปรางใช่มั๊ยครับ

เขตแดน: อืม

แดนชล: คร้าบ ได้คร้าบ เดี๋ยวลูกชายคนนี้จะจัดการให้อย่างงามเลยคร้าบ

เขตแดน: ดี ทำให้อย่างที่พูดล่ะ ขอบใจมากเดี๋ยวป๊าโอนค่าดำเนินการให้ เท่านี้ก่อนนะ กดวางสาย

ด้านแดนชลหัวแต่หัวเราะขำผู้เป็นบิดา ..หึหึ..

"ขำอะไรคะคุณพ่อ" แสงดาวเอ่ยถามยิ้ม ๆ ระคนสงสัย

"ขำคนแก่เอาแต่ใจ นับวันยิ่งเอาแต่ใจ" แดนชลพูดกลั้วหัวเราะ

"ป๊าเหรอคะ"

"อืม…" แดนชลตอบภรรยายิ้ม ๆ พร้อมกับหันไปมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ปรากฎข้อความว่าได้รับเงินมาจำนวนเจ็ดหลักอย่างนึกแปลกใจเล็กน้อย แถมมีข้อความสำทับว่า เผื่อต้องใช้ทีมงานและอุปกรณ์อีกเยอะ..

แดนชลได้แต่นึกในใจ