“คงอยากจะต่ออีกซินะ”
เมื่อร่างบางพาเขาเข้ากลับเข้ามาภายในห้องนอน มือหนาก็แอบดึงเอาบานประตูติดมาด้วยและก็ปิดมัน
เขาใช้แรงที่มากกว่าเธอเมื่อเธอกำลังจะส่งเขาให้นั่งลงที่เตียงนอน เขาโน้มร่างบางนั้นลงมากับเขาด้วย
และด้วยแรงที่มากกว่าเขาเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมอยู่บนตัวเธออย่างรวดเร็วโดยที่เธอไม่ทันระวังตัว
“กรี๊ด ปล่อยนะคะ”
ช่อพิกุลกรีดร้องเสียงดังลั่นห้องในทันทีเมื่อความหวาดกลัวครั้งก่อนมันยังวนเวียนอยู่ในหัวไม่ได้จางหายไปไหน
ร่างกายที่บอบบางและดูจะเล็กกว่าเขาหลายเท่าตัวพยายามออกแรงดิ้นเท่าที่เธอนั้นจะมีแรงทำได้
น้ำตาที่เพิ่งจะเหือดแห้งไปเริ่มจะเอ่อล้นที่ขอบตาอีกครั้งเมื่อหนทางรอดไปจากตรงนี้มันกลับมามีน้อยอีกแล้ว
เธอไม่น่าออกมาดูแลเขาในฐานะพยาบาลพิเศษนั้นเลย น่าจะปล่อยให้ซาตานร้ายอย่างเขาที่ไม่ได้ต้องการใครเผชิญความเจ็บปวดเพียงลำพัง
“อยากรนหาที่เอง อืม”
สองมือหนาของชายหนุ่มที่ยังคงแข็งแรงดี
