บทที่7.ชีวิตใหม่ที่อิลั่กอิเหลื่อพิกล
กระดาษแผ่นเล็กหล่นลงบนหน้าตัก
เธอจำได้รางๆ สามีของพี่สาวยัดใส่มือเธอตอนรุ่งส่าง
“ยาอยู่ในตู้หน้าห้อง ผมจัดไว้ให้แล้ว โจ๊กอยู่ในครัวกินก่อนกินยานะ เลิกงานผมจะมาคุยด้วย”
ลายมือกดหนักๆ แสดงถึงนิสัยส่วนตัว เขาเป็นคนเข้มแข็ง ไม่ปล่อยผ่านปัญหาไปง่าย เพียงอินน้ำตาร่วง เธอไม่ได้ร้องไห้เพราะเสียใจ เธอร้องไห้เพราะตัดสินใจไม่ถูก เธอเข้ามาในช่วงที่พี่สาวกับสามีระหองหระแหงกันหรือไง เขาทั้งสองคนเพิ่งแต่งงานได้ไม่นานเลยนะ
เพียงอินฝืนลุกขึ้นไปอาบน้ำ เธอพยายามทรงตัว แม้จะขัดยอกไปหมดทั้งตัว บางอย่างในร่างกายบ่งบอกถึงความสูญเสีย น้ำตาร้อนๆ รินไหลออกมาเงียบๆ แต่คงไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรได้ มันเลยเถิดเกินกว่าจะแก้ไขให้กลับเป็นเหมือนเดิม
สาวกำพร้าพยายามทำใจให้สงบ เธอทำความสะอาดบ้านแก้เหงา พยายามไม่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เ
