“รับอะไรดีคะ” เสียงพนักงานร้านกาแฟถามผมขึ้นทันที
“อเมริกาโน่หนึ่งแก้วครับ” ผมตอบกลับไปพร้อมกับสายตาที่พลั้นมองเห็นตู้เค้ก
“เอาเค้กช็อกโกแลตอย่างละชิ้นครับ” ผมพูดขึ้นทันทีเพราะตอนนี้กำลังคิดถึงอีกคนที่อยู่ในบริษัท
“ทั้งหมดเลยหรอคะ”
“ทั้งหมดเลยครับ” ไม่รู้หรอกว่าทั้งหมดมันกี่ชิ้นเพราะแค่เห็นช็อกโกแลตก็อยากจะซื้อทั้งหมดเพราะคุณมะนาวชอบกินช็อกโกแลตมาก
“ช็อกโกแลตปั่นอีกแก้วด้วยก็ได้ครับ หวานน้อยนะครับ” พูดจบก็พลั้งปากไปสั่งเครื่องดื่มของชอบของคุณมะนาว เห็นอะไรที่เธอชอบกินก็อยากซื้อไปให้หมด
“ทั้งหมดสี่ร้อยเจ็ดสิบห้าค่ะ”
“นี่ครับ ไม่ต้องทอน” ผมรับของแล้วเดินออกมาทันที
ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณมะนาวกินข้าวเสร็จแล้วยัง ผมจึงได้แต่มารอที่ห้องทำงานเพราะไม่อยากไปขัดความสุขของการกินข้าวระหว่างของเธอกับเพื่อน
“กินข้าวเสร็จยัง” ผมถามขึ้นทันทีเมื่อปลายสายรับ ก็นะไม่ได้เดินไปหาแต่ขอโทรสักนิดก็ยังดี
“กำ
