“ขอบคุณนะคะ ที่ชื่นชมว่า ฉัน หว่านเสน่ห์เก่ง ก็ใช่นั่นล่ะ ฉันสวย และออกจะเก่ง”
“อุแหวะ ชมหลงตัวเองเอามากๆนะคุณ”
พสวีเบ้ปากประกอบท่าทางหยันเยาะ
แต่ในใจนึกพอใจฝีปากตีรวนของหล่อน ที่ยังคงความเป็นขิมมพัสตร์ปากกล้าและร้ายอย่างที่เห็น
หล่อนไม่บอกความจริง ว่าหนีใคร แค่ได้เจอเขา ทำให้หล่อนไม่สบอารมณ์
นางแบบสาวจะเลี่ยงเดินไปทางอื่นอีก จึงถูกเขาทัก
“อ้าว นั่นจะไปไหน”
ชะงักฝีเท้ามองคนตัวสูงที่นั่งอยู่
“เรื่องของชั้น คุณนั่งอยู่แล้วนี่ ฉันไม่ต้องการนั่งด้วย”
เย้ยเสียงออกมาชัดและช้าๆ ชายหนุ่มหน้าตึง กลับยิ้มยั่ว ส่งนัยน์ตาพราวกรุ้มกริ่มใส่
“นั่งข้างๆผม ก็ได้ หรือกลัวว่าใครจะกัด”
“ ฉันไม่กลัวคุณ แต่เผอิญไม่อยากจะนั่งด้วย”
“ทำไม นั่งกับผมมันผิดตรงไหน เสียหายตรงไหน โดยเฉพาะสาวๆส่วนมาก ผมคิดว่า อยากจะนั่งใกล้ผมทั้งนั้น”
นางแบบสาวเงยหน้ามองเขา ยิ้มหยันประชดเอาคืน
“คุณนี่ ไม่นึกเข้าข้า
