ชายใจดำกับหญิงใจงาม 1.1
1830 Words
ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่เขาจมอยู่กับความทุกข์ ความเสียใจและเอาแต่ดื่มเหล้า นันท์นภัสจะเข้ามาดูแลเขาเสมอ เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ก่อนจะปล่อยให้เขาหลับบนโซฟา เพราะเธอมีแรงเท่ามดคงจะพาเขาไปนอนในห้องนอนไม่ได้
สิ่งที่นันท์นภัสทำไม่ใช่เพราะตอบแทนบุญคุณซัคคาร์โด้และมากาเร็ตที่ให้ที่พักพิงแมวพลัดถิ่นอย่างเธอ หากจะเท้าความเรื่องนี้ก็เริ่มตั้งแต่หลายปีก่อนที่เธอถูกจับตัวมาอยู่ในซ่องและได้รับการช่วยเหลือจากจัสตินที่เปรียบเสมือนพี่ชายที่แสนดีที่เธอเคารพรักมากคนหนึ่ง
จัสตินได้พาแมวพลัดถิ่นมาพบกับซัคคาร์โดกับมากาเร็ต ก่อนที่จะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง ทั้งคู่ได้รับฟังแล้วเกิดสงสาร อีกทั้งยังถูกชะตากับสาวชาวไทยคนนี้จึงให้นันท์นภัสมาอยู่บ้านกัลเซลโลในฐานะคนดูแลส่วนตัว ของทั้งคู่ ซึ่งเธอก็ไม่ได้ทำเพียงแค่หน้าที่นี้อย่างเดียวเท่านั้น หญิงสาวยังดูแลบ้าน ทำอาหารและทำทุกอย่างที่เธอจะทำได้ รวมทั้งดูแลอูโก้ยามเมามาย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยชอบหน้าเธอก็ตามที
และอีกเหตุผลหนึ่งเป็นเหตุผลสำคัญที่นันท์นภัสดูแลอูโก้คือ เธอรักเขา เธอรักคนที่แสดงทีท่าว่าไม่ชอบหน้าตนตั้งแต่แรกเห็น เขามักจะส่งสายตาไม่พอใจยามที่ซัคคาร์โด้กับมากาเร็ตเอ่ยปากชมเธอในเรื่องที่ทำ ไม่ว่าจะชื่นชอบการทำอาหารที่ฝีมือของเธอนั้นถือว่าอร่อยถูกปาก หรือแม้แต่การทำนั่นทำนี่ที่ดูเหมือนว่าจะดูดี ถูกใจมากาเร็ตไปเสียหมด ทำให้อูโก้เกิดความหมั่นไส้ บางครั้งก็พูดจากระทบกระเทียบ ซึ่งเธอไม่เคยโกรธหรือไม่พอใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
“เชอรี่ เธออย่าไป ฉันรักเธอ”
คำละเมอยามไม่ได้สติ ที่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขารำพัน ประโยคนี้จะดังผ่านปากของเขาทุกครั้ง และเป็นทุกครั้งที่นันท์นภัสได้ยินความเจ็บปวดก็วิ่งเข้าสู่หัวใจเพราะคงไม่มีใครอยากได้ยินคนที่ตัวเองรักเอ่ยบอกรักหญิงอื่น แล้วยิ่งได้ยินเขาพูดในยามไม่ได้สติ ความเสียใจและปวดร้าวก็เพิ่มทบทวี มันตอกย้ำให้เธอรู้ว่า อูโก้รักกานต์วิภาหมดใจ
ถึงแม้ว่าเธอจะเจ็บปวดมากเพียงไร มืออันสั่นเทาของนันท์นภัสยังคงเช็ดไปตามใบหน้าและลำคอของเขาต่อไป และดูเหมือนว่าความเย็นจากผ้าขนหนูจะทำให้เขารู้สึกตัว เปลือกตาของอูโก้จะขยับเปิดปิดหลายครั้ง คนที่กำลังเช็ดหน้าให้คนไม่ค่อยได้สติเมื่อเห็นว่าเขาลืมตาขึ้นมา จึงเอ่ยบอกความตั้งใจของตนตั้งแต่แรก
“คุณอูโก้ทานซุปข้าวโพดหน่อยนะคะ จะได้มีอะไรรองท้องบ้าง ดื่มแต่เหล้าอย่างนี้ไม่ดีนะคะ” เป็นคำพูดที่เธอมักบอกเขาเสมอยามที่ได้สติแล้วมันก็เป็นทุกครั้งที่อูโก้ปฏิเสธ
“ไม่กิน จะกินเหล้า” เขาพูดเสียงอ้อแอ้
“ทานสักสองสามคำก็ได้ค่ะ ในท้องของคุณอูโก้มีแต่เหล้านะคะ มันไม่ดีค่ะ นะคะ ทานซุปข้าวโพดซะหน่อยนะคะ” เธอยังคงตื้อต่อ
“บอกว่าไม่กินก็ไม่กินสิ เธอนี่วุ่นวายไม่เลิกจริงๆ เลย รำคาญ เข้าใจไหมว่ารำคาญ”
อูโก้ตะเบ็งเสียงใส่หน้านันท์นภัส หญิงสาวที่ตนไม่ชอบหน้าตั้งแต่แรกพบ
“คุณอูโก้น่าจะห่วงตัวเองบ้างนะคะ ไม่ใช่เมามายอย่างนี้ รู้ไหมคะว่าคุณลุงคุณป้าห่วงคุณมากแค่ไหน ท่านไม่มีความสุขหรอกค่ะที่เห็นคุณเป็นแบบนี้ คุณเลิกจมอยู่กับความเสียใจได้แล้วนะคะ เห็นแก่คุณท่านนะคะคุณอูโก้”
นันท์นภัสเตือนสติอูโก้ เธอไม่ต้องการเห็นเขาโศกเศร้าในขณะเดียวกันก็ไม่ต้องการเห็นซัคคาร์โด้กับมากาเร็ตทุกข์ใจเรื่องลูกชายเพียงคนเดียวด้วย หญิงสาวจึงทำใจกล้าเอ่ยเตือนสติของคนที่ไม่เคยฟังใครเช่นเขา แล้วเธอก็หวังว่าเขาจะคิดได้
“อย่ามาแส่เรื่องของฉัน” เขาตวาดกลับเสียงเข้ม“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ แมวไม่มีที่อยู่”
นันท์นภัสรู้สึกลำคอตีบตันขึ้นมาทันทีทันใด คำพูดของเขาถูกต้อง เธอไม่สมควรจะยุ่งเรื่องของใครทั้งสิ้นเพราะลำพังเรื่องของตัวเองยังเอาตัวไม่รอด หากไม่เป็นเพราะตนเองได้มาอยู่ใต้ร่มเงาของตระกูลกัลเซลโล เธอก็คงอยู่ในประเทศนี้ไม่ได้
“แคทไม่คิดที่จะยุ่งเรื่องของคุณอูโก้หรอกค่ะ แต่แคททนเห็นคุณท่านทุกข์ใจไม่ได้”
เธอเอ่ยตอบเสียงเบา คนที่เริ่มสร่างเมาปลายตามองสาวชาวไทยที่ตนชังน้ำหน้าเพียงนิด สะบัดหน้าไปทางอื่นราวกับไม่ต้องการเห็นหน้าเธอ ก่อนจะลุกขึ้นยืนก้าวเดิน แต่ทว่าความเมาที่ยังมีอยู่ทำให้การเดินของเขาไม่มั่นคงนัก นันท์นภัสจึงรีบเข้ามาประคองร่างสูงใหญ่เพราเกรงว่าเขาจะล้มลงไปนั่งวัดพื้น
“คุณอูโก้จะไปไหนคะ” นันท์นภัสเอ่ยถาม
“ยุ่ง” เขาพูดขณะที่ลำแขนก็ดันร่างเล็กให้ออกห่างร่างของตนราวกับรังเกียจเธอ “ออกไปจากห้องของฉันได้แล้วฉันจะนอนเธอนี่น่ารำคาญที่สุดเลย”
อูโก้เอ่ยปากไล่โดยไม่คำนึงถึงความมีน้ำใจที่นันท์นภัสใส่ใจดูแล เขาแสดงท่าทีรังเกียจเธออย่างชัดเจน สาวชาวไทยสะท้อนในอก เจ็บแปลบกับท่าทางของคนที่ตนรักหมดใจ
“คุณอูโก้ระวังคะ” หญิงสาวโผเข้าไปประคองร่างหนาที่เดินเซไปขนกับโต๊ะทำงานจนเขาจะเสียหลักล้ม “เดินดีๆ นะคะคุณอูโก้”
แต่ถึงกระนั้นนันท์นภัสก็อดไม่ได้ที่จะช่วยเหลือและดูแลเขา แม้ว่าอูโก้จะแสดงทีท่าหรือพูดจาให้รู้ว่ารังเกียจมากแค่ไหน แต่หัวใจดวงนี้ไม่เคยโกรธหรือ ไม่พอใจเลยสักนิดเดียว อาจเป็นเพราะความรักที่มีต่อเขามากเกินกว่าจะมีความรู้สึกอื่นใดได้
“คุณอูโก้เดินดีๆ ค่ะ” เธอบอกเขาอีกครั้ง เมื่อเขาเดินไม่เป็นทาง ไปซ้ายทีขวาที ทำให้น้ำหนักตัวถ่ายเทมาที่เธอเยอะ แรงน้อยๆ บวกกับตัวที่เล็กกว่า ส่งผลให้ร่างของนันท์นภัสพลอยเซไปด้วย หญิงสาวจึงกล่าวเตือนเขาก่อนที่จะล้มทั้งคู่ “ว้าย!”
นันท์นภัสอุทานร้องเสียงดังด้วยความตกใจ เมื่อร่างหนาเซทางเธอและทิ้งน้ำหนักลงมา ส่งผลให้ร่างเล็กของเธอทานรับน้ำหนักเขาไม่ได้ ร่างเล็กจึงล้มลงพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่ล้มทับตาม ดีที่ว่าทั้งคู่ล้มลงบนเตียงนอน มิเช่นนั้นร่างสวยคงจะเจ็บมากกว่านี้หากไม่มีความนุ่มของที่นอนรับน้ำหนักตัว
“คุณอูโก้คะ คุณอูโก้” เธอเอ่ยเรียกชื่อร่างหนาที่ทาบทับ “ลุกขึ้นค่ะ”
ปากเล็กไม่เพียงแค่พูด แต่ยังดันร่างของอูโก้ให้ออกห่าง แต่ดูท่าว่าร่างของเขาไม่กระดิกไปไหน ยังคงทาบทับเธออยู่อย่างนั้น จนเธอรู้สึกหายใจไม่ออกอีกทั้งยังเกิดอาการร้อนๆ หนาวๆ กับการใกล้ชิดแบบแนบเนื้อเช่นนี้ หัวใจสาวก็เต้นถี่แรงปะปนกับความตื่นเต้น
“นอนอยู่อย่างนี้ก็สบายดีออก จะลุกทำไมให้โง่”
เสียงของเขาดังขึ้น ขณะที่ขยับตัวให้อยู่ในลักษณะคร่อมทับ ใบหน้าคมเข้มอยู่ห่างใบหน้านวลไม่ถึงคืบน้ำเสียงของเขาไม่ได้บ่งบอกเลยว่าอยู่ในอาการเมา เพราะมันไม่อ้อแอ้หรือยานคางแม้แต่น้อย
“คุณอูโก้” เธอเรียกเขาเสียงสั่น “อย่าแกล้งกันสิคะ ลุกเถอะคะ”
“ใครว่าฉันแกล้งล่ะ ฉันเอาจริงต่างหาก”
นันท์นภัสเบิกตากว้างกับประโยคที่ได้ยิน เธอไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรกับคำว่า เอาจริง แต่ฟังแล้วเธอรู้สึกไม่ดีเอาเสียเลยทั้งตกใจและกลัว หัวใจที่ก่อนหน้าเต้นแรงอยู่แล้วกบัดนี้มันกระหน่ำแรงขึ้นอีกหลายเท่าตัว
“ลุกค่ะคุณอูโก้ แคทจะกลับห้องแล้วค่ะ”
เสียงของเธอยังคงสั่นเหมือนเคย เบนหน้าหนีไปอีกทางหนึ่งไม่กล้าประสานสายตาอูโก้ที่มองมายังตน หรือจะพูดง่ายๆ ว่าไม่กล้าสบสายตาเขานั่นเอง
“เธอเดินเข้ามาในห้องของฉันเองนะแคท ฉันไม่ได้เป็นคนเรียกเธอมา มันก็เหมือนกับว่า เธอมาอ่อยฉันถึงที่มีหรือที่ฉันจะไม่สนอง รับรองจะสนองให้ถึงใจ เธอจะไม่มีวันลืม”
อูโก้กำลังคิดว่า แมวพลัดถิ่นคนนี้มีความสวยใช่ย่อย มันจะผิดอะไรถ้าเขาจะเชยชมเป็นของเล่น อีกประการหนึ่งก็ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่อยู่ที่กินและอีกหลายอย่างที่ตระกูลเขาทำให้เธอ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบหน้านันท์นภัส แต่เซ็กส์ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ ไม่ใช่” เธอรีบเอ่ยบอกเขา ก่อนที่จะเข้าใจผิดไปกันใหญ่ “ไม่ใช่อย่างที่คุณอูโก้คิดนะคะ แคทไม่ได้คิดที่จะอ่อยคุณเลย แคทแค่...”
คำพูดของนันท์นภัสขาดหาย เมื่อปากหนาประกบทับเรียวปากนุ่ม ปิดกั้นเสียงทุกเสียงที่จะลอดออกมา คนถูกจู่โจมด้วยจูบตัวแข็ง ดวงตาขยายกว้าง หัวใจดวงน้อยๆ เต้นระส่ำหาจังหวะไม่ได้ สมองของเธอแทบคิดอะไรไม่ออกเสมือนหยุดทำงานไปชั่วคราว
อูโก้บดเคล้าปากนุ่มอย่างเร่าร้อนและด้วยอารามตกใจของเธอ ส่งผลให้ปากสาวเผยอกว้าง ทำให้เขาแทรกปลายลิ้นเข้าไปในช่องปากสาวได้อย่างสะดวก โบกสะบัดลิ้นพันเกี่ยวลิ้นเล็กที่รู้สึกได้ทันทีว่ากำลังตื่นตระหนกและหวาดกลัว แต่เขาก็หาได้สนใจไม่ ยังคงหาความหวานหอมที่ไม่คิดว่าจะมีในปากของคนที่ตนไม่ชอบหน้าอย่างมากมาย
อันที่จริงแล้วอูโก้ไม่ได้เมามายจนครองสติไม่อยู่ เขาเมาก็จริงแต่เมาในที่นี้คือเมาแบบรู้เรื่อง วิสกี้แค่หนึ่งขวดที่มีปริมาณเพียงแค่ 500 มิลลิลิตร ไม่สามารถทำให้ฉายาคอทอแดงเช่นเขาเกิดอาการเมาจนขาดสติ อูโก้แกล้งทำเป็นหลับเมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาคือนันท์นภัส ไม่ใช่เซียนนาสาวใช้ ซึ่งชายหนุ่มก็รู้และเห็นทุกอย่างที่เธอกระทำ ความคิดชั่วร้ายจึงเกิดขึ้นในสมอง
- Writer
