สัตว์เลี้ยงของอูโก้ 1
1702 Words
ณ ร้านเทเรซ่าจิวเวอรี่
อูโก้ก้าวเดินเข้ามาในร้านขายเครื่องประดับสุดหรูด้วยรอยยิ้ม วันนี้เขาตั้งใจจะมาซื้อเครื่องประดับสักชิ้นไปให้ใครบางคน เพื่อเหตุผลบางอย่าง
“สวัสดีค่ะคุณอูโก้” เทเรซ่ารีบเดินเข้ามาต้อนรับลูกค้าคนพิเศษที่เธอรู้จักดีว่าเป็นใคร ร่ำรวยและมีชื่อเสียงมากแค่ไหน “มีอะไรให้ฉันรับใช้บอกได้เลยนะคะ”
“ผมอยากได้สร้อยทองคำขาวสักเส้น” อูโก้เอ่ยบอกเจ้าของร้าน
“ซื้อไปใส่เองหรือว่าฝากสาวๆ คะ”
เธอรู้ดีว่าเขาเนื้อหอมมากขนาดไหน ไม่แปลกที่เขาจะซื้อเครื่องประดับไปให้สาวๆ ในสต็อกหากเทเรซ่าถามเพราะต้องการรู้ความต้องการของลูกค้า เพื่อที่เธอจะได้แนะนำถูก
“ซื้อไปให้สัตว์เลี้ยงใส่ครับ”
อูโก้ตอบเสียงเรียบทว่าใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆ คนที่ได้รับคำตอบอึ้งไปเพียงนิดที่รู้ว่าอูโก้จะซื้อเครื่องประดับไปให้สัตว์เลี้ยง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเนื่องจากลูกค้ามีอันจะกิน มีเงินเหลือใช้หลายคนของเธอก็ซื้อเครื่องประดับไปให้สัตว์เลี้ยงของตัวเองสวมใส่อวดร่ำอวดรวย ไม่ว่าจะซื้อไปให้สุนัข แมว นกหรือว่ากระต่ายที่นิยมกันเลี้ยงมากในขณะนี้
“ได้เลยค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ” เทเรซ่าต้อนรับขับสู้ลูกค้ากระเป๋าหนักอย่างดี “ว่าแต่สัตว์เลี้ยงที่ว่านี้คือสัตว์อะไรคะ ดิฉันจะได้กะขนาดของสร้อยถูกว่าจะสั้นหรือยาว ถ้าตัวเล็กอย่างเช่น กระต่ายกระรอกก็ต้องสั่งทำน่าจะดีกว่าค่ะ”
“เอาแบบธรรมดาครับประมาณสร้อยที่คนใส่”
คำตอบของอูโก้ทำให้เจ้าของร้านอึ้งอีกรอบ แต่เธอก็ชะงักเพียงไม่กี่วินาทีเพราะคิดว่า สัตว์เลี้ยงของเขาคงตัวใหญ่ ลำคอก็เลยใหญ่ตามทำให้ต้องสวมสร้อยขนาดที่คนใส่ ซึ่งสัตว์ที่ว่านี้เธอนึกไปถึงสุนัขพันธุ์ใหญ่
“สร้อยทองคำขาวร้านเรามีหลายแบบหลายลายเลยนะคะ แบบเรียบๆ ก็มีหรือว่าจะชอบที่มีเพชรประดับ คริสตัลก็มีนะคะ”
เทเรซ่าหยิบสร้อยทองคำขาวหลายแบบออกมาจากตู้ ก่อนจะมาวางตรงกล่องไม้ที่บุด้วยกำมะหยี่สีแพงให้อูโก้ดูเพื่อเลือกสร้อยที่ต้องการ
“เอาเรียบๆ” อูโก้หลุบตามองเพียงแวบเดียวก่อนจะตอบ “ผมอยากได้จี้ด้วย อยากได้รูปแมวร้านคุณมีหรือเปล่า”
“รูปแมวหรือคะ” เทเรซ่าพูดด้วยน้ำเสียงคล้ายตกใจ เพราะถ้าหากซื้อไปให้สุนัข เหตุใดจึงซื้อจี้รูปแมว น่าจะเป็นรูปสุนัขไม่ใช่หรือ ครั้นจะเอ่ยปากถามในสิ่งที่ตนเองสงสัยก็ไม่กล้า เธอมีหน้าที่ขายก็ขายไป ลูกค้าจะซื้อไปให้ใครหรือสัตว์ตัวไหนก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ “มีค่ะมี พอดีว่าร้านของดิฉันมีคอลเลคชั่นสำหรับคนรักสัตว์มาพอดีค่ะ มีแบบครบชุดก็มีนะคะ”
“ไม่ครับ ผมขอแค่สร้อยกับจี้รูปแมวก็พอ”
“แต่จี้รูปแมวฝังเพชรนะคะ ถ้าแบบธรรมดาไม่มีค่ะ”
“ไม่เกี่ยงครับ ขอแค่จี้เป็นรูปแมวก็พอ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณอูโก้รอสักครู่นะคะ ดิฉันจะไปเอาจี้มาให้ดูค่ะ” พูดจบ เทเรซ่าก็เดินไปยังตู้โชว์เครื่องประดับอีกตู้หนึ่ง ก่อนจะหยิบจี้รูปแมวจากกระบะโชว์ แล้วนำมาให้คนที่ต้องการมันดู “นี่ค่ะ แบบนี้ คุณอูโก้พอใจไหมคะ”
“โอเคครับ เอาชิ้นนี้เลย คิดเงินมาได้เลยครับ”
เทเรซ่าถึงกับยิ้มกว้างที่เจอลูกค้าซื้อง่ายไม่เรื่องมาก เธอรีบจัดเครื่องประดับใส่กล่องสวยหรูของร้าน เสร็จสรรพจึงยื่นให้ลูกค้าสุดหล่อ
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ทั้งหมดก็ห้าพันยูโรค่ะ” เทเรซ่าเอ่ยบอกราคาของค่าเครื่องประดับ
“ครับ” อูโก้ไม่ยี่หระกับราคาเครื่องประดับ หยิบบัตรเครดิตส่งให้เจ้าของร้านที่รับมันไปดำเนินก*********นด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณมากนะคะคุณอูโก้ที่มาอุดหนุนร้านของเรา เมื่อขั้นตอนการซื้อขายเสร็จสิ้น เทเรซ่าก็เอ่ยขอบคุณลูกค้าตามมารยาท “โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ”
“ครับ” อูโก้ยิ้มให้เจ้าของร้าน คว้าถุงเครื่องประดับไว้ในมือ ก่อนจะเดินออกจากร้านอย่างอารมณ์ดี ก้มมองถุงในมือแล้วแสยะยิ้ม
วันนี้อูโก้มีของขวัญชิ้นพิเศษให้สัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของเขา สัตว์เลี้ยงแสนเชื่องที่เขาไม่มีวันให้ใครหน้าไหนมายุ่งเกี่ยว จนกว่าเขาจะปล่อยให้เป็นอิสระเอง
เท้าเล็กชะงักเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำก็พบกับร่างของอูโก้ กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงนอนของเธอ จังหวะที่เขาหันมามองร่างอขงเจ้าของห้อง สายตาของอูโก้ที่นันท์นภัสเห็น เรียกความร้อนให้เกิดขึ้นในร่างสาวทันทีทันใด เพราะมันเปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนา
“มานี่สิ” อูโก้คือชายคนนั้นและเป็นเจ้าของเสียงอ่อนนุ่มที่ไม่มีแววกระด้างเหมือนกับทุกครั้งที่พูดคุยกับเธอ นันท์นภัสก้าวเดินไปยังเตียงนอนตามคำสั่งแต่โดยดีเพราะเธอรู้ว่าหากไม่ทำตามอะไรจะเกิดขึ้น
“มานั่งตรงนี้” เขาใช้ฝ่ามือตบลงบนที่นอนตรงริมเตียง แน่นอนที่เธอก็พร้อมจะปฏิบัติตาม
“คุณอูโก้มีอะไรคะ”
เธอถามเสียงเบา อูโก้ไม่ตอบแต่กลับยกมือขึ้นสูง แนบฝ่ามือลงบนแก้มของนันท์นภัสแล้วลูบเบาๆ เป็นกิริยาที่เขาไม่เคยทำกับเธอมาก่อน ส่งผลให้หญิงสาวอดที่จะแปลกใจไม่ได้ แต่ก็รู้สึกดีเหลือเกิน
“ฉันคิดถึงเธอ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม นุ่มเสียจนคนที่ฟังอยู่ใจพองโต “แล้วจะมาขอโทษเรื่องที่ฉันทำในโรงแรมคืนนั้นด้วย ตอนนั้นฉันโมโหเลยระงับอารมณ์ไม่อยู่ ฉันขอโทษนะ”
เหมือนกับเป็นสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น คำขอโทษออกจากปากของอูโก้ กัลเซลโล ชายหนุ่มที่ทำร้ายเธอทั้งร่างกายและจิตใจหลายครั้ง แต่ไม่มีสักครั้งที่อูโก้จะกล่าวคำขอโทษ ทุกครั้งที่เขาเสร็จสมอารมณ์หมาย เขาก็จะเดินออกไปจากห้องของเธอทันที ไม่สนใจไยดีเธอด้วยซ้ำไป
“คุณอูโก้ว่ายังไงนะคะ” นันท์นภัสเอ่ยปากถาม ราวกับว่าไม่แน่ใจคำพูดที่ได้ยิน
“ฉันบอกว่า ฉันขอโทษเรื่องที่ดูดคอเธอไง ดูสิยังแดงอยู่เลย” เขาตอบ พร้อมกับเลื่อนมือมาลูบรอยแดงที่ยังปรากฏอยู่บนลำคอระหงแม้ว่าตอนนี้มันจะจางลงไปบ้าง “อย่าโกรธฉันนะ ฉันเห็นผู้ชายอื่นสนิทกับเธอแล้วมันอดที่จะไม่พอใจไม่ได้ก็เลยต้องตีตราจองให้ผู้ชายทุกคนรู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว อย่าโกรธฉันนะแคท ฉันรู้สึกผิดจริงๆ”
น้ำเสียงและสีหน้าของอูโก้แสดงให้นันท์นภัสรู้สึกว่า เขาสำนึกผิดจริงๆ ลำพังเขาทำร้ายเธอต่างๆ นานาแล้วไม่ขอโทษ นันท์นภัสยังไม่คิดโกรธเคือง มีหรือครั้งนี้เธอจะไม่ให้อภัยเขา
“ค่ะ แคทไม่โกรธคุณอูโก้ แคทยกโทษให้คุณอูโก้ค่ะ”
คนที่ได้รับคำตอบยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่นันท์นภัสคิดว่าจริงใจ แต่เปล่าเลยมันกลับมีความรู้สึกซ่อนเร้นแอบแฝงอยู่
“ขอบใจมากแคทที่ให้อภัยฉัน ต่อไปนี้ฉันจะถนอมเธอให้สมกับที่เธอไม่โกรธฉันและตอบแทนในความดีที่เธอทำให้ฉัน”
หัวใจของนันท์นภัสพองโต เขาไม่เคยพูดจาอ่อนหวานและนุ่มนวลกับเธอแบบนี้มาก่อนเลย ทำให้คนที่ฟังอยู่ใจสั่นและเต้นรัว ไม่คิดว่าคำพูดแสนหวานและนุ่มหูจะเป็นคำลวง หญิงสาวเชื่อเขาอย่างสนิทใจ
หลังจากจบคำพูดอูโก้ก็รั้งร่างสาวเข้ามาใกล้แล้วโอบกอด หอมแก้มสุกปลั่งของเธอหลายครั้ง ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาแนบลงบนกลีบปากนุ่มที่เผยอรับจุมพิตจากเขาอย่างเต็มใจ
จุมพิตในครั้งนี้ไม่มีความรุนแรง เอาแต่ใจและดุดันเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา ริมฝีปากหนาได้รูปบดเคล้าคลอเคลียกลีบปากนุ่มของเธออย่างทะนุถนอม ก่อนจะแทรกลิ้นเข้าในช่องปากสาว โรมรันลิ้นเล็กที่โต้ตอบจูบสะท้านหัวใจแลกรัดลิ้นใหญ่จนเกิดเสียงพอใจในลำคอแกร่ง
ฝ่ามือแข็งแรงลูบไล้ไปตามผิวกายสาว เลื่อนมาข้างหน้าเพื่อปลดปมผ้าขนหนูให้คลายออกจากกัน และทันทีที่ผ้าขนหนูลงไปกองอยู่ที่เอว ฝ่ามือใหญ่ก็ประคองบีบทรวงอกสาวสล้างที่นุ่มหยุ่นเด้งรับน้ำหนักมือยามเคล้นคลึง น้ำหนักมือที่กระชับบีบไม่ได้รุนแรงตรงกันข้าม เขาค่อยๆ กอบโกยเต้าสวย นวดเคล้นและคลึงเพิ่มความกระสันซ่านให้มากขึ้นกว่าเดิม
รสหวานและกลิ่นลมปากหอมสะอาดของนันท์นภัสกำลังทำลายความตั้งใจของเขาให้สั่นคลอน เขายอมรับว่า ยามที่จุมพิตเธอไม่ว่าจะด้วยอารมณ์โกรธ โมโห ไม่พอใจหรือจากความปรารถนาของตนเอง ความซาบซ่านเต็มตื้นในความรู้สึก รู้สึกดียามที่ละเมียดลิ้นของตนกับลิ้นบางนุ่ม ชิมรสหวานที่อยู่ทุกแห่งหนในโพรงปากหอมกรุ่น ทุกความรู้สึกนั้นมันไม่น่าเกิดขึ้นกับหญิงสาวที่ตนตั้งแง่ชิงชังตั้งแต่แรกเห็น
ปากและความรู้สึกบอกว่าเกลียด แต่ร่างกายของเขากลับตอบสนองอย่างท่วมท้น ไม่มีทีท่ารังเกียจยามที่อยู่ใกล้ชิดนันท์นภัสเลยแม้แต่น้อย กลับเรียกร้องอีกครั้งและอีกครั้ง อูโก้ก็ไม่เข้าใจอาการเช่นนี้ของตัวเองเช่นกัน
- Writer
