Just One Reason

Chapter 14.

Napalunok ako at mabilis na nagtago sa gilid ng pinto.

Magkaharap sila. Kinukusot ni Irina ang mga mata nya na parang umiiyak while Mikael is holding her in her shoulders.

"Don't you love me anymore? Do you love her already? It still hurts seeing you with her." It was Irina, in between her sobs.

Napatda ako sa mga narinig ko. Bumilis na parang tambol ang kabog ng puso ko. s**t.

"We talked about this, Rina. Please." Si Mikael iyon.

Shit. What is this? May relasyon sila?

Napa takip ako ng bibig ko, para wag maka gawa ng ingay. Nanghihina na ang tuhod ko, napakapit ako sa pader na sinasandalan ko.

"I can still feel it. You still love me." He's still sobbing.

"Rina, you know we can't. As much as I loved you, this can't happen. Tama na."

Mikael's words slashed my heart.

How can they do this?

"I can't do this anymore. It f*****g hurts!" She hissed. "Let's just runaway, Kael. Please."

Ramdam ko na uminit ang mga mata ko.

Mikael loves Irina.

Fuck. Sino bang niloko ko? Halata naman! The way they look at each other. Yung nangyari sa Puerto Galera. s**t talaga.

I started sobbing habang nakatakip ang kamay ko sa bibig ko. Nanghihina ako, pakiramdam ko matutumba ako nang biglang may humila sa akin.

Napasunod na lang ako.

Sa kabila ng panlalabo ng mata ko dahil sa luha ay nakilala ko na si Damien ang humihila sa akin palayo.

"D-Damien.." Nagpahila lang ako sa kanya.

I am too weak to question him yet, nagpangay na lang ako sa kanya. Hindi ko alam kung nasaan na kami, basta malayo na sa paningin ko ang mga cottage. Madili, may mga puno pero ang matakot dahil sa lugar ang huli kong naiisip.

"D-Damien.." Binitawan nya ako. Ramdam ko ang sakit sa dibdib ko. It wasn't supposed to be this way. Inamin ko sa sarili ko na hulog na hulog na ako kay Kael.

Humarap sya sa akin at sinapo ang mukha ko. Kita ko ng mga mata nya dahil sa liwanag ng buwan. I bit my lower lip. Just by looking at him, I know he knew.

"Damien.. A-alam mo?" Lumuluha na tanong ko.

He bit his lower lip and nod. May namuo din na luha sa kanyang mga mata.

"Why? What is this?" Nalilito na tanong ko.

The pain I was feeling is agonizing. Para akong mababasah anytime kahit na pakiramdam ko ay basag na basag na ako.

"Too many explanation needed." Matigas na sabi nya. "Irina got up from our bed at alam ko na magkikita sila ni Mikael. It has been happening for quite a while now." He smirked, full of bitterbess. Binitawan nya ang mukha ko. "I told myself na tama na. I was about to leave when I saw you. I'm sorry you have to witness that too."

"A-Aalis ka?" Ang tangin natanong ko.

"Yeah. Masyado na akong nagpapaka tanga. They obviously love each other." Tumingala si Damien, tapos pinunasan ang luha na tumulo. "Ano ba naman ako? Disposable na gitarista." Mapakla syang tumawa.

We're both hurting.

Mikael betrayed me. Bakit ba ako pumayag? Masyadong masakit.

"S-sasama ako. Please." I beg.

"Fine. I really can't take this. Get your things and meet me in the parking lot."

Nagmamadali ako na bumalik sa cottage. I was so hella mad and broken at the same time. Wala na akong pake kung basa pa ang swimsuit ko nilagay ko na lang sya sa back pack.

I grabbed my cellphone from the bed and went out. Ayoko na maabutan pa ako ni Mikael. Screw him!

Nagmamadali akong naglakad pabalik sa parking space. May mga tao pa sa clubhouse na dadaanan papunta sa parking space.

I saw Damien na nakasandal sa pulang audi. Sinalubong nya ako at kinuha ang bag ko mula sa akin. Nilagay nya iyon sa likod at hinarap ako. I'm still crying. Walang patid ang pagtulo ng luha ko.

He cupped my face again. Sa kabila ng matigas na itsura ni Damien ay ramdam ko ang sakit na nararamdaman nya. He's been suffering longer. He knows what has been happening and he endured. Until now.

"Are you okay with this? Magwawala si Kael kapag nalaman nya na wala ka." Biglang tanong nya.

Tumango ako. I burst out crying at napayakap ako sa kanya. Tangina, ang sakit sakit!

"Resha!" Napapitlag ako nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon.

Automatic ako na napasiksik lalo kay Damien. He put his arms on me. I saw Mikael walking towards us with rage.

"What the f**k is this? Resha! Come here!" Galit na sigaw nya.

Umiling ako.

Lumapit sya at hinila ako. Humawak ako kay Damien."No! Bitawan mo ako, Mikael! Aalis na ako! I don't want to see you ever again!" Sigaw ko.

Hinila ako ni Damien.

Before I knew it ay sinuntok ni Mikael si Damien. "You son of a b***h! What did you tell her?!" Nahila ko ni Mikael. He was holding me at my wrist.

"I did not tell her anything! f**k!" Sigaw ni Damien. Pinunasan nya gamit ng kamay nya ang dugo sa bibig nya.

Akmang susugod ulit si Mikael pero hinila ko sya. He was so furious. I have never seen like this.

"Mikael! Stop it!" Sigaw ko sa kanya.

Tiningnan nya ako. His eyes still burning. Nakita ko na nakabalik na sa dating tindig nya si Damien. I feel bad for him. We were just both hurt and broken.

Kumawala ako sa pagkakahawak nya.

"I'm going with Damien. We're over." Matigas na sabi ko. Lalapit na sana ako kay Damien nang mahila ako ulit ni Mikael.

"What the hell are you doing, Resha?"

"Ayoko na. Just.. Let's just stop." Mahinang sabi ko. Tumulo na naman ang luha ko.

"No. We can't. What the hell are you talking about?" Humigpit ang hawak nya sa akin. His eyes full of question.

At some point, parang gusto ko na mag stay pa.

"What's happening here?"

That voice broke the little magic that was left on me for Mikael. It was Irina.

Lalapit sana sya kay Damien but I saw how Damien tried to get away from her touch.

"Babe?" Irina called him.

"I'm going, Resha. Are you coming?" Damien almost whispered. He was clenching his fist.

"What? Babe? What are you- Where are you going?" Nagpalipat lipat ng tingin si Irina between us and Damien.

"Resha's not going anywhere, Damien." Mikael's voice screamed danger.

"Let me go, Mikael!" Pumiglas ako mula sa pagkaka hawak nya pero lalo lang iyon humigpit.

"What is this? Why are you going with her?!" May inis na sa boses si Irina as she pointed at me.

Lalo akong nainis. Gusto ko pa matawa for even thinking na baka maging mag best friend pa kami when in the first place, selos na selos na talaga ako sa kanya.

"Resha." Imbes ay sabi ni Damien. He's still waiting.

I looked at Mikael.

"What the hell is going on?" Si Irina iyon. She's damn confused.

Nagtama ang mga mata namin. Pigil na pigil ko ang lumuha ulit.

"Y-You heard us.." Ang tanging nasabi ni Mikael na parang nabasa nya ang mga iyon sa mata ko.

I nodded. "I wanna go."

"Please, don't leave. Stay, Resha. Stay for me." Pumiyok si Mikael. He was begging, pero nakaukilkil sa utak ko na ginagamit nya lang ako.

"Let me go." Matigas na sabi ko.

"Resha please. Please. Let me explain. Don't.."

We were enjoying each other's company and by doing so, hulog na hulog na ako sa kanya. I was drowning by my own emotions. Nag expect ako na ako lang.

Umiling ako at kinuha na ang kamay ko. Walang lingon lingon na lumapit ako kay Damien na mabilis akong pinagbuksan ng pinto. Mabilis sya na nakapag drive palabas sa resort.

Irina stood frozen like Mikael.

Mikael's face while begging is haunting me. Hindi ko na pinigilan ang umiyak ng malakas. Damien opened the compartment in front of me at naglabas ng box ng tissue at inabot sa akin na naka focus lang sa daan.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na parang tangang umiyak bago magpasya na tumigil nya. Ang hapdi na ng mata ko at ilong ko at paubos na ang tissue sa box.

"May bottled water din sa compartment." Sabi ni Damien.

Naka focus lang sya sa daan. Tiningnan ko ang orasan ng cellphone ko. Alas tres pa lang ng madaling araw. Kinuha ko na ang bottled water at uminom.

"Sorry sa abala. And thank you na din." Halos paos na sabi ko.

"This is the least that I can do." Kibit balikat na sabi nya, naka focus pa rin sa daan ang atensyon.

I cleared my throat. "S-so.. Kailan mo pa nalaman? Bakit ngayon ka lang sumuko?"

"The moment na umuwi si Mikael from Luxembourg kasama si Irina. Naging kami lang naman ni Irina when Mikael introduced us via skype." He laughed. "We fell for each other. Same rebel attitude with tattooes and love for music. Halos napabayaan ko na nga isang banda ko. Tapos nang umuwi si Irina dito para sa pagbabanda namin, naghinala na ako. They are too close, kahit pa sabihin na step siblings sila."

"Wait. Step siblings?" Gulat na tanong ko.

Kunot noo na tanong ko.

Binagalan ni Damien ang patakbo ng kotse nya at tumingin sa akin. "Hindi mo alam?"

Nahihiya na umiling ako. "Mikael's too secretive."

Bumuntong hininga sya

"Irina's actually a Princess. I did not believe at it first. Ayaw pa nga ipaalam sa akin nung dalawa." He c****d his head to the side. "Her Royal Highness Irina Vianna Novak Feinberg." His voice full of sarcasm.

Napigil ko ang hininga ko dahil sa sinabi nya.

"F-Feinberg?" A certain person who added me in f*******: came into my mind.

"Yep. Mikael's adoptive surname is Feinberg too."

"Do you know someone named Darius Feinberg?"

Damien gave me a quizical look. "Wow. Just wow. Hindi ko akalain na ganito kalala pagka clueless mo! Mikael Darius Bustamante Feinberg." Naiiling na sabi nya.

Hindi ako naka galaw. So it was him.

"Mikael.. well, Mikael has a title too. His mother married Irina's father, who is the Grand Duke in Luxembourg." Damien continued.

Napa awang lang ang labi ko. Sinisiksik ko na lang sa utak ko ang lahat.

"Irina's a rebel. Ayaw nya sa magagarang bagay. She doesn't wanna be the princess, she wanted to pursue music at naimpluwensyahan si Irina ni Mikael ng music dito kaya pumunta sila dito almost three months ago. She ran away with Mikael. It will just take time bago sila ma force na bumalik."

"Wow. I can't believe this!" Gulat na sabi ko.

"Pilit kong pinapasok sa kukote ko na close lang talaga sila. Na step siblings sila, pero dumating sa point na tuwing pagkatapos ng gig napapansin ko ang tinginan nila. I still tried to make sense out of it. Mahal ko si Irina. Iyon ang sinisigaw ko sa isip ko tuwing nahahalata ko sila." Humigpit ang hawak nya sa steering wheel. "Tanga na kung tanga, pero sabi ko, may dahilan bakit kami ni Irina at hindi sila. Hindi sila pwede. Yon ang pinanghawakan ko. But damn."

Napayuko ako. Pinapasok ko pa sa kukote ko ang lahat. They can't be together dahil step siblings sila.

"So they used us? Ganon diba?"

"Unfortunately, that's the only logical reason." Damien sighed.

Silence engulfed between us.

"Where do you wanna go?" Imbes ay tanong ni Damien matapos ang ilang sandali.

Both broken, hurt and confused, we decided na mag stay muna sa unang fastfood chain or establishment na bukas pa at that moment, at nagkataon na may malaking Mcdo kami na nakita.

Damien ordered coffee for us.

"So tell me paano kayo nagkakilala ni Mikael." Agad na tanong nya.

Mahapdi pa rin ang mata ko sa pag iyak pero kinwento ko ang lahat kay Damien. Pati na rin yung sa Puerto Galera. It's funny how kanina, naiintimidate ako sa kanya pero ngayon, its as if he's the most comfortable person to talk to.

"He's the walking definition of my fears, Damien. I still took the risk. Linulon ko lahat ng mga sinabi ko sa mga kaibigan ko kasi minahal ko si Mikael." Naiiyak na naman na sabi ko.

Nakatingin lang ako sa puting lamesa habang pinaglalaruan ang paper cup na hawak ko.

I heard Damien sigh. "You know.. I never thought na kagaya mo ang isasama ni Mikael. He's been consistent into Irina's type of girls. Nagkakilala kami ni Mikael sa isa'ng subject sa Benilde at kahit hindi kami naging best buddies, we talk from time to time. I met her ex girlfriends or flings. Kaya rin siguro lumala hinala ko because I know Mikael enough. His type, I mean." He took a sip into his espresso.

"What type I am?" Mahinang tanong ko.

He laughed. "Mikael's not type of girls type. You're blunt and a bit careless so far that I see. Pero hindi ko nakita sayo yung weirdness na nakikita ko sa mga babaeng version ko." Then he shrugged his shoulders.

"So does it mean.. Hindi nya naman talaga ako sineryoso dahil in the first place, I am not the kind of his type?" Para ko na rin sinaksak ang sarili ko dahil sa sinabi ko.

Umiling iling si Damien. "No, stop whatever negative thing you are thinking, Miss. What I'm saying is.. Bakit ikaw? Bakit hindi na lang iba? Bakit ngayon pa? Mikael could have just kept himself single. That way, hindi na sya mahihirapan sa dagdag baggage whenever he's with us. With Irina." Lumamlam ang mga mata nya. "I won't give false hope. Mikael can be an ass, a womanizer, pero nakita ko naman as a guy that he truly cares. It's just that.. what he feels for Irina is something na hindi nya basta masi switch off.. Gusto man nya o hindi."

It was suppose to make me feel better pero masyado pang masakit para magdagdag ako ng kahit ano pang emosyon sa ngayon. Masyado na mabigat. Iniisip ko na agad ang mangyayari. Ano sasabihin ko kay Mamsi? Kila Nella?

Damn.

Everything was f****d up.

"Thank you pala kanina. Hindi ko alam ang gagawin ko kung hindi mo ako nakita at hinila."

"Nah. Hindi mo ba naisip na kung hindi kita nahila, makakapag usap kayo ni Mikael? He could have explained."

"I don't understand." Sabi ko sa kanya. "Aren’t you suppose to tell me na tama ang desisyon ko? Na pareho tayo? Tayo ang magkakampi?"

Damien bitterly smiled. "My relationship with Irina is doomed. It's like, it is supposed to fail. I gave her so many f*****g chances to see my better side pero sinayang nya. Nakakatawa pa nga na halos si Mikael lang din ang pinag uusapan namin na madalas kapag magkasama kami at hindi nya iniisip na ako ang dapat na iniisip nya. Pero ikaw, ngayon mo lang naman nalaman ang lahat. Kung hindi mo sila nahuli, okay pa kayo. Hindi ko sinasabi na magpaka tanga ka kagaya ko, pero isipin mo, wala naman mapapala si Mikael sayo kung hindi ka naman nya sinasama sa mga event na kasama si Irina. It's either para pagselosin si Irina or ipamukha sa amin na may babae nga sya. Pero ngayon ka lang nya isinama." He talks as if it's a light matter.

"He used me personally. He used me para may mapupuntahan sya kapag hindi nya kasama ang isa. It' s f*****g twisted." Tanging nasagot ko. The pain I was feeling likes to stay and taunt me.

"Well, that's a fact. Ano plano mo ngayon?" Imbes ay tanong nya na lang.

"Life goes on. With or without Mikael." Finale na sabi ko.