The Fate of Love( BOOK 1)

Chapter 15

Arabella pov's

Hapon na at pauwe na kami ni Sean ngayon.Hindi ako umiimik at nagpanggap akong tulog sa buong biyahe namin.Sean is a very nice guy,ayaw kong mahalata niya ang paghihirap ko ngayon,I just told him .I'm not feeling well.

" You sure you're okay?I can take you to the hospital." Sean said full of concerned.

" Sean I'm okay...thank you for your concern,but kailangan ko lang nang pahinga, simpleng headache lang po ito.." I explained.

" okay..I'll take you to your room instead." he said at wala na akong nagawa,I just let him do it.

Agad lumabas si Sean sa kwarto ko,after niya akong naihiga sa aking kama.Napakabute niya talaga sa akin..

Hindi ako sumalo sa dinner nila.Wala akong gana,ayaw kong makita nilang lahat ang pamumugto nang mga mata ko.Ang pagiging waisted ko!

Hanggat kaya kong dalahin lahat kakayanin ko.Ayaw kong mahalata nila ang paghihinagpis ko ngayon dahil hindi ako magaling sa aktingannhindi ko kayang magpanggap na masaya,dahil wasak na wasak ang puso ko ngayon.

Kanina pa ako paikot ikot sa higaan ko pero hindi ako makatulog, napapagod na siguro ang mga mata ko kakaiyak.

Agad kung tinignan ang oras and it's already midnight.Agad akong nagmadaling bumangon at sinilip ang labas kung lahat ay tulog naba.

Hindi naman ako nabigo,sarado na lahat pati mga ilaw,agad akong nagtungo sa kwarto ni David.Kailangan kong malaman kung anu ba ang nagyayari sa kanya,kailangan kung maintindihan no matter how painful it is.. tatanggapin ko,Basta malaman ko lang kung anung nangyari.

Agad akong nagtungo sa kwarto nito at good thing hindi ito nakalocked,kaya nakapasok ako agad at muli ko itong sinara,baka may makakita pa sa akin.

Nakita ko siya sa Balcony nang kwarto niya,nakatayu siya dun at nakatanaw sa labas nang mansion,may hawak siyang beer..Agad ko itong nilapitan..

" D- David.." nauutal kung banggit sa pnaglan niya.

" I expected you to be here..." walang kabuhay buhay niyang salita,habang tumungga muli sa bote nang beer..

" Anung ngyari?? bakit- bakit parang nagbago ka? may nagawa ba ako?" I'd asked him at ngayon umiiyak na naman akong muli.. hinarap niya ako at...

" Nothing...Wala namang nagbago ah ..you was just assuming too fast! he said..and he just chuckled

" A- Anung ibig mong sabihin?" naluluha kung tanong sa kanya..

" Nah!! you're being too melodramatic again! you really think,I was so serious about us?Na magugustuhan ko talaga ang tipo mo? did you really think that I really love you?na totoo lahat ang pinagsasabi ko sayo?How pathetic you are Arabel!! your such a stupid one!na pinaniwalaan lahat nang mga sinabi ko sayo!! - " he said at bigla ko itong sinampal!!

" Hindi totoo yan!!? I felt it David!! alam ko, naramdaman ko mahal moko!! please don't do this to me!! Anu bang nagawa ko??Anu bang kasalanan ko?Utang na loob sabihin mo!" I cried..

" Wala kang ginawa Arabel, masyado mo lang pinapairal ang katangahan mo!Did you really think,na mamahalin talaga kita? I just need your body!! parausan! that's it Arabel! Yun lang ang papel mo sa buhay ko!!Masyado mong sineryoso lahat!look at yourself,para kang basahan!" he said at halos sinasaksak ako nang paulit ulit nang marinig ko ang mga salitang yun mula sa kanya, sobrang sakit,na halos gusto kunang maglaho na lamang.

"panu mo nagawa sa akin to?wala kaba talagang puso David?? minahal kita!binigay ko lahat!! halos wala na akong tinira para sa sarili ko,but then, pinaglalaruan mo lang pala ako?napakasama mo!Ang sama sama mo!!" sigaw ko Dito habang pinaghahampas ko ito sa kanyang dibdib sa braso dahil sa sobrang sakit na naramdaman ko ngayon.

Agad niyang kinuha ang mga kamay ko at mahigpit niya itong hinawakan.

" Makinig ka!You listen very carefully! I felt so bad na naniwla ka pala sa mga salita ko! but bear this in your mind! I will never like someone like you! Nakita mo ba si Lianne? Yun ang mga tipo ko! Ganun ang mga gusto ko! maganda! game at hindi boring! kaya kung ako sayo! magsama kayo ni Kuya Sean! parehas kayong boring! bagay na bagay kayong dalawa!" he said at agad akong itinulak dahilan para matumba ako sa sahig.

Wala akong ginawa kundi umiyak nang umiyak.Hindi ko akalain na maramdaman ko ang ganitong sakit ngayon,na magiging ganito pala kalupit ang kapalit sa lahat nang pagmamahal na ibinigay ko si kanya..

" David please....please babe...wag mo naman gawin sa akin to,maawa ka naman,nakikiusap ako sayo David please.." I begged him habang unti unti akong lumuhod mula sa sahig..

" Stop this nonsense Arabel!! I don't love you!! Hindi kita mahal! now get the hell out of my room!" Ang sigaw niya ..na halos nag echo ito sa tainga ko.

Agad akong tumayo at naglakad palabas nang kwarto niya at tumakbo pabalik nang kwarto ko.Agad akong napahagulhul muli...This time,halos maubos na ang luha ko,sa sobrang sakit na nararamdaman ko ngayon,wlang mapaglagyan ang sakit,hindi ko inakala na marinig ko lahat nang yun mula sa kanya,Hindi ko akalain na ganun pala siya kademonyo! kawalang puso!

Dahil sa pangyayari nang gabing yun,nag decide akong lumiban muna sa klase at magpaalam kay tita Karena na pupuntahan ko lang ang aking kaibigan na si Alora dahil ito ay may sakit at walang mag aalaga dito.

Pero ang totoo ay gusto ko lang talagang lumayo...malayo sa lahat..malayo kay David.

Sa tulong na din nang asawa ni Alora,mabilis akong nakarecover,I mean,sobra akong nalugmok sa nangyari sa akin kay David, that I can't even eat...napabyaan ko ang sarili ko,dahil sa sobrang sakit,with their help bumangon akong muli..Yes the pain is still here,but hindi na katulad nung una,hindi ko kayang I handle...

kailangn kung bumangon para sa mga pangarap ko! at para sa sarili ko.

" Hey... kailangan kana dito,mamaya na yun school affair ,ikaw ang representative natin,ang tagal muna kayang wala.." Grant said over the phone..

"makatagal naman to,1 week lang akong nawala noh and you know why I even do this..." i said at bigla naman itong sumeryoso.

" I know....pero okay kana ba talaga?sure naba yang pagbabalik mo?" Grant asked

" okay na ako Grant,don't worry... Saka darating ako..takot ko lang noh..baka ibagsak ako nang terror na prof na yun!" pagbibiro ko dito,dahil honestly hindi ko talaga masasabing I'm fully okay na, masakit pa din! but maybe kaya kunang itago ang naramdaman ko,hindi katulad noon una.

Panay panay na din ang tawag sa akin ni Sean,nahihiya na din ako kay tita Karena,if ako lang talaga masusunod,hindi na ako titira sa mansion na yun.

Nag aayos na ako ngayon,dahil babalik na ako sa Sta Catalina.A day before I decided to go back to the university,nagpaayos ako nang buhok,Ang dating mahabang maitim kung buhok,pinagupitan ko ito nang halos shoulder level length at nagpakulay din ako nang blonde,nakakagulat ang aking transformation dahil sa totoo lang hindi ko din akalain na may igaganda pa pala ako.

Maybe this is a good start para mag move on..hindi ko lang alam kung hanggang kelan ako makipaglaban sa mga sakit na haharapin kong muli,pero kailangan kong matutong lumaban.

Nasa bus na ako nang tumawag si Sean...agad ko itong sinagot.

" Ara where are you?? malapit na magstart ang school affair,ikaw nalang ang hindi pa ready..San kana ba? susunduin na kita." Grant said agad naman akong sumagot.

" okay malapit na ako sa bus terminal dun muna lang ako puntahan.." I said at agad ko nang binababa ang phone.

Nang makababa ako sa bus,tanaw ko agad ang sasakyan ni Grant pero ang loko,kung san san pa nakalinga..lMalamang hindi niya ako nakilala..lbinago ko din kasi ang style ko sa pananamit.Gusto ko mabago Ang lahat sa akin, At sana pati puso kaya ko ding baguhin nang ganun lang kadali....Agad kong nilapitan si Grant..

" Huy Grant,nu kaba!sino pabang hinahanap mo? andito na ako oh!" I said at ngumite ako sa kanya..agad naman itong namangha at agad akong niyakap..

" Ara?? ikaw ba Yan?? im- I'm sorry but,damn...I'm so speechless... literally I did not recognize you,I mean...grabe nawala ka lang nang isang linggo,ganyan agad kalaki ang pinagbago mo...wow....napakaganda mo Ara..." pambobola sa akin ni Grant...

" aysus...uo na may pasalubong na ako sayo,wag muna akong bolahin!" natatawa kung sabi kay Grant...

" nope,hindi kita binobola... sobrang Ganda mo... actually noon pa naman maganda kana talaga..nadagdagan lang ngayon,...uhm..anyway how about- " I cut him.

" Grant,I don't want to talk about it..ayaw kong masira ang araw ko,may event pa ako!" I said at agad naman itong tumango,inistart niya ang kotse.

Bigla naman hininto ito ni Grant sa Isang simpleng salon lamang... appreciated ko talaga lahat nang effort ni Grant, imagine dala na pala niya lahat nang susuutin ko... napapatawa nalang ako sa lalakeng to,he must be an angel.