Arabayı konağın önüne park eden Faruk anahtarı abisine vererek diğer arabaların yanına doğru adımladı. Reis konağın kapısına koca yumruğuyla vururken o arabaya yaslanmış, adamların sohbetlerine sağır olarak elleri cebinde abisini izliyordu.
İçinde tarifi olmayan bir kıskançlık varken bunu kendine itiraf etmesi güçtü. Bir şey hissettiğini sanmıyordu, ama içten içe de baş gösteren saçma duyguları onu yanıltır gibiydi. Kafasının içinde yer edinen başka bir Faruk kendisine ihanet edercesine bağırıp duvarlarını yumrukluyordu.
İkinci adam olmaktan bıktım!
Diğer Faruk'un söylediklerini duymamazlıktan gelse de haklı olduğunun farkındaydı. Bu her zaman böyle olmuştu.
Faruk hep, ikinci adamdı. Abisiyle yaşar, onunla iş yapar, ona ayak uydururdu. Bu zamana kadar asla...
Asla aklından kendine öze
