2
1045 Words
2
“ทำไมล่ะมน เราเป็นผัวเมียกันนะ ทำไมพี่จะทำไม่ได้”
เสียงอู้อี้ห้าวแหบสวนกลับ ปากอุ่นอ้าวทาบดูดต้นคอขาว ความนุ่มละมุนหอมกรุ่นทำให้ไม่อยากปล่อย อารมณ์รัญจวนประดามีประเดประดังโถมทับธันย์ภพรุนแรง เขาต้องการปลดเปลื้องอารมณ์ที่กลุ้มรุมสุมร่างตอนนี้! เวลานี้!
ความต้องการที่ว่า พุ่งไปส่วนล่าง ให้แข็งขืนตื่นตัว...
มนสิชาหน้าตื่น ความแกร่งตึงที่เบียดสีแถวหน้าขาพาใจเต้นกระหน่ำ
เธอไม่ต้องการแบบนี้!
ไม่ต้องการ! ไม่อยากให้เขาเข้าใกล้หรือทำอะไรเธอทั้งนั้น!
“ไม่ค่ะ! ปล่อยมน!”
“ปล่อยทำไม มนเป็นเมียพี่นะ พี่จะนอนกับเมียผิดตรงไหน”
“ไม่ผิด แต่มนไม่ต้องการค่ะ ไม่ต้องการแบบนี้”
หญิงสาวตอบเสียงเบาแต่หนักแน่น แกะมือที่ยุบยับไปตามเนื้อตัว การเล้าโลมที่ฝ่ายสามีหนุ่มเริ่มขึ้น ลูบไล้ นวดคลึง จับบีบเนื้อตัวนุ่มอุ่นไปทั่ว มันควรจะสร้างความกระสันรัญจวนให้ทุรนทุรายหาปฏิบัติการของการเสพสมขั้นต่อไป ทว่า... มันไม่ใช่สำหรับเธอ
ร่างกายอาจจะวูบวาม หากจิตใจเธอนั้นไม่ได้มีจิตเสน่หาในเวลานี้เลย
มนสิชาออกแรงดิ้น ผลักร่างหนาหนักออก จะด้วยที่เขาเมาพอควร หรือเพราะเธอใช้แรงสุดกำลัง ที่สุดก็สามารถเล็ดลอดจากวงแขนแกร่ง ถลาลงจากเตียงพุ่งไปยืนหน้าประตูห้อง
“มน!”
ธันย์ภพไม่ตามไปคว้าตัวเมียสาว แต่ส่งเสียงพร้อมขึงตาดุอย่างขัดใจ
มนสิชาหอบแรง สบตาเอาเรื่องอย่างไม่กริ่งเกรงเช่นกัน
“พี่ธันย์มีผู้หญิงมากมาย เลือกสักคนที่ถูกใจเถอะค่ะ อย่ามายุ่งกับมน ครั้งนี้มนจะถือว่าพี่เมามาก ทำไปแบบไม่รู้ตัวก็แล้วกัน คืนนี้ ฝันดีนะคะ”
“มน...”
ร่างหนากระแทกลมหายใจอย่างหัวเสีย ทิ้งตัวลงนอนหงายบนที่นอน เสียงปิดประตูพร้อมร่างอิ่มที่ลับจากห้องไป สร้างความหนักอึ้งในใจไม่น้อย เขาไม่ได้เมาจนไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่ พักหนึ่งกายแกร่งดีดตัวจากที่นอน พร้อมสบถกับตัวเองอย่างหัวเสียขณะพาตัวเองเข้าห้องน้ำ
“จะนอนกับเมียสักที ทำไมมันยากเย็นแบบนี้วะ เซ็งโว้ย!”
ทางด้านมนสิชา ซอยเท้าลงบันไดเร็วๆ จนแทบจะเป็นวิ่ง หัวใจเต้นระทึก วิ่งเข้าห้องทำงาน ปิดประตูรวดเร็ว กายอวบอิ่มยืนพิงบานประตูระงับความตื่นตระหนกของตัวเอง ไม่กี่นาทีต่อมาก็ต้องสะดุ้งเฮือกกับเสียงบานประตูที่กระแทกรดหัวจากชั้นบน
“พี่ธันย์บ้า ทำตกใจหมด”
ร้อยวันพันปีไม่มีจะเฉียดเข้าใกล้ วันนี้สงสัยเมามากถึงออกอาการหื่นไม่เลือกหน้ากับเธอแบบนี้ บ้าจริง!
หญิงสาวพาตัวเองมานั่งที่เก้าอี้หน้าคอมพิวเตอร์ หน้าจอมืดดำดับไปเพราะทิ้งช่วงการใช้งาน เธอมองแล้วคิดสะท้อนในใจ มันช่างเหมือนชีวิตแต่งงานของเธอเสียจริง
มืดมน... ทางออกนั้นมี แต่เธอยังไม่อยากไปถึงจุดนั้น
ทว่า... ร่างกายที่วูบๆ วาบๆ จากสัมผัสของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าสามีทำให้ร่างอิ่มสะท้อนสะท้านในหัวใจ
ใครบ้างไม่อยากมีชีวิตแต่งงานที่ปกติสุข มีครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อม มีสามีที่เป็นทุกอย่าง เพื่อนคู่คิด มิตรชิดใกล้ ตระกองกอดแนบนอนบนเตียงทุกค่ำคืน มีลูกชายหญิงเป็นโซ่ทองคล้องใจ ชีวิตครอบครัวอาจมีปัญหาบ้าง เหนื่อยหนักบ้าง เธอไม่คิดว่าจะเป็นปัญหา เพราะสุดท้ายแล้ว มันจะลงท้ายด้วยคำว่าแฮปปี้เอนดิงเหมือนในนิยายที่เธอแปลที่อ่านทุกเมื่อเชื่อวัน
เฮ้อ...
มนสิชาทอดถอนใจแรง ข่มอารมณ์บางอย่างที่ปะทุในร่างกายไว้ มองหน้าจอคอมฯ ที่สว่างอีกครั้ง แต่เธอไม่มีจิตใจอยากทำงานต่อ เลยปิดเครื่องคอมฯ
ในห้องทำงานห้องเล็กๆ นี้ติดกับห้องทำงานของธันย์ภพ เธอทำให้มันเป็นกึ่งๆ ห้องนอน มีเตียงขนาดเล็กตั้งอยู่ชิดมุมอีกด้าน มีตู้หนังสือชิดผนังห้องข้างประตู มีห้องน้ำในตัว มนสิชาจึงเอาเสื้อผ้าบางส่วนมาไว้ที่ห้องนี้ เธอชอบทำงานจนดึกดื่นเสร็จแล้วก็อาบน้ำนอนในห้องนี้เลย
ในห้องคอนโดนี้ มีห้องนอนอีกห้องที่เธอยึดไว้นอน ห้องโถงนั่งเล่น คั่นส่วนครัวด้วยบาร์เครื่องดื่ม เป็นห้องที่ราคาแพงเอาการแต่ก็มีความลงตัวเหมือนบ้านหลังหนึ่ง
ร่างอิ่มเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ คืนนี้เธอคงต้องนอนที่ห้องนี้แล้ว
“ใช้ไม่ได้เลย”
เสียงโทรศัพท์ที่ดังมาตามสาย สร้างความผิดหวังให้กับมนสิชาอย่างแรง เมื่องานที่ส่งไป ไม่ผ่าน
“ภาษาไม่สละสลวยเท่าไหร่ อ่านแล้วไม่ได้อารมณ์ การที่เราจะแปลออกมาให้คนอ่านหวิวตาม เราอ่านเองแปลเองก็ต้องหวิวก่อน พี่ให้มนลองไปอ่านทวนแก้ไขอีกครั้งนะ”
“ค่ะพี่กบ”
กบ หรือ กวิตา บก.สาวทรงเสน่ห์จากสำนักพิมพ์ที่เน้นขายนิยายแปลแห่งหนึ่งหัวเราะเบาๆ มาตามสาย เมื่อได้ยินเสียงอ่อนๆ ของนักแปลรุ่นน้อง
เธอรู้จักกับมนสิชาเพราะเป็นพี่สายรหัส อันที่จริงแล้วมนสิชาไม่ได้จบงานที่เกี่ยวกับการทำหนังสือแม้แต่น้อย กวิตาเองก็เช่นกัน ทว่าสำนักพิมพ์นี้เป็นกิจการของครอบครัว เมื่อที่บ้านมีเธอเป็นทายาทคนเดียวเลยต้องสานต่อ และพอรู้ว่ามนสิชาเป็นหนอนหนังสือ มีความสามารถด้านภาษาอังกฤษ จึงชวนมาทำงานด้วย
“มีปัญหาอะไรกับนายธันย์หรือเปล่า”
กวิตาก็ยังเป็นเพื่อนกับธันย์ภพด้วย
“เปล่าค่ะ”
“จริงอะ เมื่อก่อนสำนวนแปลของเราได้อารมณ์กว่านี้นะ รึว่าเดี๋ยวนี้หมอนั่นมันไม่ทำการบ้าน เห็นทีพี่ต้องไปว่ามันซะหน่อยแล้ว”
“อ๊ะ อย่านะคะพี่กบ”
มนสิชาร้องเสียงหลง อายจนหน้าร้อน แม้ไม่ได้อยู่ต่อหน้ากวิตา
บก.สาวหัวเราะลั่น เธอแค่แกล้งเย้าหยอกรุ่นน้องที่เธอให้ความเอ็นดูเหมือนน้องแท้ๆ
- Writer
