“ทำอะไรกัน”
ธนดลจำเสียงได้เลยไม่ได้หันไปมอง บอกขณะมือยังประคองเด็กสาวอยู่ “น้องข้าวล้มฮะพี่กร”
ธนากรมองด้วยสายตาวาวโรจน์แต่พยายามระงับอารมณ์ของตนเอง
“แล้วคนงานเขาไปไหนกันหมด ทำไมไม่มาช่วย”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ผมไปส่งน้องเอง”
ธนากรมองด้วยสายตาดุดันเล็กน้อย จะพูดก็พูดไม่ออก เมื่อเห็นน้องชายของตนเองจับจูงเด็กสาวที่มีศักดิ์เป็นพี่สะใภ้ที่ซึ่งยังไม่สมบูรณ์ดีไปยังไร่ของเจ้าหล่อน
พอดีกับที่คนงานผ่านมาพอดี ขวัญข้าวหันมาบอกคนเป็นน้องของไร่พืชวิวัฒน์พัฒนะการกุล
“เดี๋ยวข้าวไปกับคนงานได้ค่ะ”
ธนดลมีสีหน้าเสียดายอย่างเห็นได้ชัด แล้วยอมปล่อยมือจากเธอในที่สุด
คนงานหญิงผ่านมาพอดี จึงช่วยกันพาขวัญข้าวไปส่งยังบ้านในเวลาต่อมา โดยมีสายตาของชายสองคนที่มองตามหลังไปด้วยความรู้สึกเป็นห่วงไม่ต่างกัน
ขวัญข้าวกลับเข้าบ้าน ทายาตรงข้อเท้าที่บวมเป่งออกมาพอสมควรแล้ว พันผ้าบริเวณข้อเท้าแล้วก็พบว่าตนเองเดินไม่ถนัดนั
