หัวสมองฉันมันฉายภาพซ้ำ ๆ เมื่อกี้วนไปวนมาจนฉันไม่รู้ตัวเลยว่าถูกแอลโจลากมาแถว ๆ บริเวณหลังห้องนั้นซึ่งมันร้างคนมาก มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่แอลโจบ่นออกมาอย่างหัวเสีย
“ไอ้บ้านั่นทำลายบรรยากาศหมดเลย ตรงนี้ดีกว่าเน๊อะปลอดคนดี เรามาต่อกันดีกว่าที่รัก”
เขาพูดพร้อมกับก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอฉันอย่างรวดเร็วจนฉันไม่ทันตั้งตัว จะขยับหนีก็ไม่ได้เพราะเขากอดฉันไว้แน่นมาก ด้วยเพราะฉันไม่ได้กินข้าวมาทั้งวันเลยไม่มีแรงที่จะปัดป้องได้มากนัก ทำได้แค่ดันหน้าให้เขาออกไปจากคอฉันเท่านั้นแต่ก็เหมือนจะเปล่าประโยชน์เพราะหน้าเขาไม่ขยับเลยสักนิด ซ้ำยังซุกไซร้อย่างหื่นกระหายอีกด้วย
อ๊ะ!!
ฉันรู้สึกเหมือนกำลังโดนหมอนี่กดจูบซ้ำ ๆ จนเริ่มรู้สึกเจ็บ ฉันพยายามร้องบอกให้เขาปล่อยแต่เหมือนเสียงฉันจะถูกกลืนหายไปในอากาศเพราะเขาไม่รับรู้เลยสักนิด สองมือฉันก็พยายามดันให้แอลโจออกไปห่าง ๆ แต่ก็ไม่เป็นผล
“ปะ ปล่อยนะ ช่วยด้วย!!” ฉันพ
