อดีตคนคุ้นเคย

1579 Words

ไนท์ | ทันทีที่ร่างของไอ้กันต์ปรากฏ เด็กเสิร์ฟในร้านก็ออกอาการกระอักกระอ่วนรีบวิ่งมาแจ้งข่าวกับผม “พี่กันต์มาครับ” ผมกำลังนั่งดูสมุดบัญชีอยู่ข้างในพยักหน้ารับรู้ ไม่ได้แสดงท่าทีแปลกใจ สมาธิจดจ่ออยู่กับหน้ากระดาษที่กำลังอ่าน “เฮีย?” เด็กเสิร์ฟเรียกพลางมองผมด้วยสายตาฉงนที่เห็นผมไม่กระตือรือร้นต่อการมาของไอ้กันต์ ทั้งที่ไม่กี่วันก่อนมันเกือบจะพังร้านผมเพราะโกรธที่ผมไปยุ่งวุ่นวายกับน้องเอิร์ธน้องชายต่างสายเลือดของมัน “มีอะไร” ผมเงยหน้าขึ้นมองเด็กในร้านที่ยังยืนละล้าละหลังอยู่ที่เดิม “คือ พี่กันต์บอกว่าอยากเจอเฮีย” คราวนี้ผมแปลกใจจริงๆ ไม่คิดว่าคนไร้มารยาทอย่างไอ้กันต์จะให้คนมาตาม ปกติเวลามันอยากเจอผมก็จะพรวดพราดเดินเข้ามาเลย ไม่ใจเย็นรอให้คนมาตามผมแบบนี้หรอก หรือว่ามันจะรู้สึกผิดที่มาหาเรื่องผมเมื่อวันก่อน อืม... ก็อาจเป็นไปได้ “เข้าใจแล้ว เดี๋ยวไป” ผมพยักหน้าให้เด็กในร้าน ก้มลงจัดแจงบัญชีต่ออย่างไม่เร่งรีบ รอได้ก็รอไป ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผมปิดหน้าสมุด ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ เดินควงไหล่คลายความเมื่อยออกมาข้างนอก ที่ลานกว้างโต๊ะถูกจับจองไปเกือบหมด มีเว้นว่างอยู่ไม่กี่โต๊ะ ในส่วนที่เป็นผับก็มีคนทยอยกันต่อแถวเข้าไปข้างในไม่ขาดสาย กิจการวันนี้นับว่าเป็นไปด้วยดี ผมกวาดตาดูไม่นานก็เห็นคนที่กำลังมองหา พอเดินเข้ามาใกล้ก็ต้องแปลกใจเพราะเครื่องดื่มที่อยู่บนโต๊ะ มีแต่น้ำเปล่า “ผีเข้าเหรอวะ” ผมทัก ก่อนใช้เท้าดันเก้าอี้แล้วทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม จ้องมองคนที่เหล้าไม่ได้ดื่มแต่กลับทำหน้าอึมครึมเหมือนคนโดนทำของใส่ ไอ้กันต์จ้องหน้าผมนิ่ง ยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นกระดกไปหนึ่งอึก “ขอโทษ” “หืม” มันโพล่งออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย “กูขอโทษที่ทำไม่ดีกับมึง” ผมเลิกคิ้ว มองท่าทางที่คล้ายสำนึกผิดคล้ายคิดไม่ตกของไอ้กันต์ก่อนหรี่ตาลง “เออ รู้ว่าทำผิดแล้วขอโทษก็ดี ว่าแต่เกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมมีแต่น้ำเปล่ามึงทำกูกลัวนะเนี่ยกันต์” “หึ กูแดกน้ำเพราะรอมึงเนี่ย ในเมื่อมึงมาแล้วก็บอกเด็กเอาเหล้ามาเร็วๆ กูอยากลืม” “....” พอขอโทษผมเสร็จ ไอ้กันต์ก็กวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟ สั่งเหล้ามาเต็มโต๊ะ ผมพูดไม่ออก ที่มันกินแต่น้ำเปล่าในตอนแรกก็เพราะกลัวว่าเมาแล้วจะไม่มีโอกาสขอโทษผมนั่นเอง หลังจากเหล้าเข้าปาก มันก็คายเรื่องที่กลัดกลุ้มอยู่ในอกออกมาจนหมดเปลือก ทำให้ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างมันกับน้องเอิร์ธ ท่าทางคงมาเพื่อขอคำปรึกษานั่นแหละ “กูควรทำยังไงดีวะ” มันพูดเหมือนจะร้องไห้ออกมา ฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างหมดสภาพ ผมได้แต่ถอนหายใจ “ถ้ามึงชอบน้องจริง มึงก็แค่พิสูจน์ให้น้องเห็น” “ยังไง?” มันเงยหน้าขึ้น ดวงตาฉายแววความหวังขึ้นมาริบหรี่ เอ่อ... กูไม่ใช่กูเกิ้ลนะเว้ยที่คิดจะถามอะไรก็ได้ แต่ถึงผมจะบ่นมันในใจ ในหัวก็ยังคิดหาคำตอบให้มันอยู่ใน “มึงต้องแสดงความจริงใจ” “....” ผมหิ้วไอ้กันต์ที่เมามายไม่เหลือสติมาส่งห้อง แม่งเอ๊ย สุดท้ายก็อีรอบเดิม อกหักเท่ากับเมา เฮ้อ เป็นแบบนี้ต้องโทษนิสัยประหลาดมันที่ชอบเมาแล้วมีเซ็กส์ ล่าสุดไปล่วงเกินน้องชายตัวเองเข้าก็เลยกลืนไม่เข้าคายไม่ออกสุดท้ายมันก็ไม่ยอมคายจริงๆ ถึงมันจะของขึ้นเวลาเมา แต่ผมกับมันไม่เคยมีอะไรกันเกินเลย ถึงจะใกล้ชิดกันจนรู้ความลับกันและกัน แต่คำว่าเพื่อนค้ำคออยู่ อีกอย่างถึงผมจะเอวบางร่างเล็กกว่าไอ้กันต์แต่เรี่ยวแรงผมเหนือกว่า ลองมันคิดจะล้ำเส้นเมื่อไหร่ผมได้ต่อยมันคว่ำแน่ ผมชอบผู้ชายก็จริง แต่ผมก็เลือกนะครับ คนบางคนเหมาะเป็นเพื่อน คนบางคนเหมาะเป็นแฟน แต่สำหรับบางคนก็เหมาะเป็นแมวเอาไว้แหย่เล่น ใบหน้าเด็กคนหนึ่งผุดเข้ามาในหัว ว่าไปแล้วไอ้เด็กนั่นตอนนี้เป็นยังไงบ้างนะ ตั้งแต่คืนนั้นก็หายหน้าไปเลย “เอิร์ธ... เอิ๊ก!~” เสียงไอ้กันต์ทำผมรู้สึกตัว ผมมองมันที่นอนแผ่อยู่บนโซฟา กลัวว่าจะเป็นหวัดเลยหาผ้าห่มมาคลุมให้ก่อนกลับ ผ่านไปหลายวันสภาพไอ้กันต์ก็มีแต่จะหนักขึ้น ดูเหมือนว่าน้องเอิร์ธจะไม่ยอมคุยกับมัน หลบหน้ามัน ตอนแรกผมนึกว่าน้องเอิร์ธเกลียดมันจริงๆ แต่พอได้มีโอกาสคุยกับน้องผมก็รู้ว่าน้องไม่ได้เกลียดมันจริงๆ ก็แค่ยังโกรธอยู่เท่านั้น ผมเป็นคนนอก ทำอะไรไม่ได้ นอกจากให้กำลังใจกับคำแนะนำนิดๆ หน่อยๆ พักเรื่องไอ้กันต์ก่อนแล้วกัน หมู่นี้นอกจากมันที่กวนใจผมแล้ว ยังมีคนที่ผมไม่ได้เจอหลายปีโผล่มาที่ร้านบ่อยๆ คืนนี้อากาศเย็นกว่าทุกวัน ผมสวมเสื้อยืดแขนยาวสีเทากับกางเกงเข้ารูปสีดำคู่กับรองเท้าหนัง เดินออกมาตรวจความเรียบร้อยภายในร้าน ท่ามกลางโต๊ะที่อัดแน่นไปด้วยลูกค้า สายตาผมสะดุดเข้ากับมันอีกแล้ว ไม่รู้บังเอิญหรือยังไง ตอนที่ผมมองไปทางนั้นก็สบตาเข้ากับมันที่มองมาทางนี้พอดี ถึงจะอยู่ห่าง แต่ก็รู้สึกได้ถึงรอยชะงักในแววตาแต่ละฝ่าย ผมแสร้งมองผ่าน ไม่คิดเข้าไปทักทาย อีกอย่างมันอาจจะไม่ได้อยากคุยกับผมก็ได้ เดินเข้าไปทักสุ่มสี่สุ่มห้า ถูกเข้าใจผิดขึ้นมาผมก็เสียหน้าสิ หลังจากเดินตรวจความเรียบร้อยทั้งในลานนั่งชิลล์กับในผับรอบหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอะเข้ากับมันตรงหน้าทางเดินที่เชื่อมกับห้องน้ำ “....” เราทั้งคู่มองหน้ากัน เห็นๆ อยู่ว่าจำกันได้ ผมยิ้มอย่างเป็นมิตร หลีกทางให้ในฐานะที่มันเป็นลูกค้า “เชิญครับ” มันเดินผ่านผมไป แต่ได้แค่ครึ่งก้าวก็หันกลับมาเรียกอย่างทนไม่ไหว “พี่ครับ” ผมกำลังจะเดินออกมาพลันชะงักฝีเท้าหันกลับไปมอง เลิกคิ้วอย่างรอฟัง “....” “พี่ จำผมไม่ได้เหรอ” “....” ผมถือโอกาสกวาดตามองมันชัดๆ ตอนนี้มันไม่ใช่เด็กมัธยมอย่างเมื่อก่อนแล้ว เครื่องหน้าเด่นชัด นัยน์ตาเรียวคม มีความดุดันแข็งกร้าวขึ้นแบบคนที่โตเป็นหนุ่มเต็มตัว แต่กลับกำลังจ้องผมด้วยแววตาใสกิ๊งที่ถ้ามีอะไรกระทบกระเทือนเข้าหน่อยก็ดูจะบุบแตกเอาได้ง่าย มันคงจะรวบรวมความกล้าที่มีทั้งหมดเพื่อถามผมเลยทีเดียว ผมมองมันเงียบๆ ครู่หนึ่ง เอียงหน้าเหมือนกำลังเค้นความทรงจำ “ปาย?” มันเบิกตากว้าง แววตาระริกไหว ริมฝีปากบางเฉียบโค้งขึ้น ตอนที่มันแย้มยิ้มกลายเป็นภาพช้าในสายตาผมไปได้ยังไงก็ไม่รู้ “ผมนึกว่าพี่ลืมผมแล้วซะอีก คิดถูกจริงๆ ที่ทักออกไป” “....” ผมมองท่าทางลิงโลดของมันโดยไม่พูดอะไร แค่เผยรอยยิ้มเป็นมิตรเมื่อเจอคนที่เคยรู้จักคนหนึ่ง “แล้วนี่... ร้านพี่เหรอ” มันหยั่งเชิงถาม ผมหรี่นัยน์ตาลง ไม่มั่นใจว่ามันแค่แกล้งถามหรือไม่รู้จริงๆ ว่านี่ร้านผม ก่อนลอบถอนหายใจโดยไม่ให้อีกฝ่ายสังเกตเห็น ช่างเถอะ ยังไงเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว ผมเองก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วด้วย ระแวงมันไปก็เท่านั้น “อืม มึงล่ะ นึกยังไงมาเที่ยวแถวนี้” แถมมาบ่อยด้วย ผมได้ข่าวว่ามันไปเรียนเมืองนอก จากนั้นก็ไม่ได้ตามต่อ ไม่คิดด้วยว่าจะกลับมาเจอกันอีก “อ่อ ผมตามรุ่นพี่ที่ทำงานมาน่ะ” ปายพูดพลางเอามือเกาหัวแกรกๆ “อืม ตามสบายนะ” ผมเอ่ยอย่างเป็นกันเอง แล้วเป็นฝ่ายหมุนตัวเดินออกมาก่อน ผมชะงัก ทันทีที่หันกลับมา กลับพบว่ามีคนอื่นอยู่ตรงหน้า ห่างออกไปประมาณห้าก้าว ระยะนั้นคงได้ยินหมด ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ และยังเป็นคนที่ผมคิดไม่ถึงอีกต่างหาก ตะวัน... ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องผมก็ไม่เจอมันอีกเลย นึกว่ามันจะเกลียดผมจนไม่อยากมาเหยียบร้านนี้แล้วซะอีก ก่อนหน้านี้ที่ผมเดินตรวจความเรียบร้อยภายในร้านแต่ไม่เจอมัน แสดงว่ามันเพิ่งมา แล้วยังมาโผล่อยู่ตรงหน้าผมได้ถูกที่ถูกเวลาอีกต่างหาก คราวก่อนก็ทีหนึ่งแล้ว ตะวันมองผมกับคนที่อยู่ด้านหลังผมอย่างขวางหูขวางตา ก่อนเดินตรงเข้ามาพูดกับผมเบาๆ “เกะกะขวางทาง” แล้วมันก็เดินผ่านผมไปห้องน้ำ “....”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more