22
ศตวรรษเพ่งมองหญิงสาวคนนั้นนิ่ง ลักษณะท่าทางเธอเหมือนไพลินไม่มีผิด แต่ทรงผมไม่ใช่ ใบหน้าก็แต่งพองาม ริมฝีปากทาด้วยลิปสีชมพูเข้ากับชุดที่เธอใส่ เขายืนมองอยู่สักครู่อย่างไม่แน่ใจว่าจะใช่ไพลินหรือไม่ เนื่องจากไพลินที่เขารู้จัก ไม่แต่งหน้า ไม่แต่งตัวและไม่ได้ทำผมทรงนี้ รูปร่างของผู้หญิงคนนี้สวยและดูดีกว่าไพลินมาก
“คุณจิม” เสียงที่เปล่งจากปากของสาวชุดเดรสสีสวย ทำให้เขาถึงกับชะงักและตะลึงในเวลาเดียวกัน น้ำเสียงนี้ใช่ไพลินแน่นอน แต่ที่เปลี่ยนไปคือ การแต่งตัว บุคลิกและนวลหน้าที่ตบแต่งจนสวยผิดหูผิดตา “คุณจิมมาที่นี่ได้ยังไงคะ”
ไพลินเดินเข้ามาหาเจ้านายหนุ่มที่ยืนนิ่งด้วยสายตาตื่นตะลึง ยิ่งเธอเดินเข้ามาใกล้ ความสวยงามยิ่งปรากฏ มันชัดเจนจนหัวใจศตวรรษเต้นถี่แรงไม่รู้ตัว ไม่ได้เจอเธอแค่ไม่กี่วัน ไพลินเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เชียวหรือ
“ฉันแทบจำเธอไม่ได้เลยนะ ถอดรูปเงาะหรือไง” เขาพูดกวนหลังจากตั้งสติได้
