ทัพเทวินทร์มองใบหน้าที่ซีดเซียวของเชลยสาวนิ่ง ก่อนจะอุ้มคนเป็นลมเข้าสู่อ้อมแขนอีกครั้งแล้วเดินตรงเข้าไปในห้อง เขาวางหญิงสาวลงบนที่นอนอย่างเบามือ จากนั้นก็บรรจงเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ใส่ให้กับเชลยสาว โดยที่สายตาคมไม่เคยคลาดจากร่างงามแม้เพียงนิดเดียว รูปร่างอรชรดูสวยงามเหมาะเจาะรับกันกับทุกสัดส่วน ผิวขาวเนียนละเอียดจนชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะไล้มือหนาไปมาบนแก้มนวลของหญิงสาวเบาๆ
ทัพเทวินทร์ไม่อยากจะเชื่อตนเองเหมือนกันว่า เขาปล่อยให้หญิงสาวรอดมาได้จนถึงวันนี้ได้อย่างไร ทั้งๆ ที่มีโอกาสตั้งหลายครั้งหลายคราแต่ทว่าเขากลับไม่ทำ เป็นเพราะสายตาหวานคู่นั้นหรือเปล่า หรือเป็นเพราะเสียงหวานใสนั่น หรือเป็นเพราะอะไรกันเขาจึงหักห้ามใจได้ที่จะไม่หักหาญน้ำใจของหญิงสาว ร่างหนาส่ายหน้าไปมาพร้อมทั้งถอดหายใจออกมาเบาๆ
“โชคดีนะที่เธอเป็นวันนั้นของเดือน ไม่อย่างนั้นคืนนี้เธอคงไม่รอดมือฉันแน่ ณัฐกานต์” พึมพำในลำคอเบาๆ
