บทที่2.ผู้หญิงแปลกหน้า...กับตำแหน่ง ‘หม่ามี้’ ..

1538 Words

“ขอโทษด้วยนะคะ เอวาคงอยากมีแม่!!” หญิงสาวตอกกลับเสียงเย็นยะเยือก เธอกลั้นใจแทบตายไม่ให้กรรโชกเสียงเข้มๆ ใส่หนุ่มแปลกหน้า เมื่อแคร์ความรู้สึกของเด็กหญิงตัวน้อยมากกว่าคนเป็นพ่อ “และเอมก็รักเอวา เลยไม่ปฏิเสธคำขอร้องนั่น เอมเป็นแค่หม่ามี้เท่านั้นค่ะ หม่ามี้ของเอวาคนเดียว” หล่อนพูดย้ำให้ชายหนุ่มรับรู้ อย่าคิดว่าเสน่ห์มากล้นของเขา จะทำอะไรเธอได้ เธอมีภูมิป้องกันความหล่อกับคารมหวานหูของพวกผู้ชายเจ้าชู้เป็นอย่างดี เพราะฉะนั้น ชะเอมชิลๆ หากชายหนุ่มจะขายขนมจีบให้กับเธอ เมื่อตนเองกากบาทสีแดงๆ ไว้ที่หน้าผากของเขา บิดาของเด็กหญิงมีคุณสมบัติไม่พอให้เธอเก็บไว้พิจารณา เมื่อชายหนุ่มมีข้อเสีย มากกว่าข้อดี อเล็กไซกลั้นยิ้มจนปวดซีกแก้ม เขาขำจนไหล่สั่น มันเหมือนกับว่าผู้หญิงตรงหน้ากำลังตั้งป้อมรังเกียจเขามันดูโจ่งแจ้งไปหน่อยสำหรับคนที่เพิ่งพบเจอกัน หล่อนถอยไปยืนหลังกำแพงแก้ว และขู่เขาฟ่อๆ เหมือนลูกแมวขนฟูตัวน้อยที่กำลังพองขนข่มขู่สุนัขตัวโต แม้จะมีความกลัว แต่ก็ไม่ขอยอมแพ้ “แต่...คุณป๊าไม่อนุญาต... วันนี้เอวาทำให้คุณป๊าใจหายค่ะ” ชายหนุ่มตัดบท ถึงอิรินาจะวางใจ แต่เขาขอตรวจสอบหล่อนก่อนเพื่อป้องกันความผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นภายหลัง เมื่อตนเองยังรู้จักแม่สาวคนนี้ไม่ดีพอ “คุณป๊า!!” เด็กหญิงพยายามจะท้วง เธอร้องเรียกบิดาเสียงสูบลิบ ชะเอมช่วยตะล่อม กับเด็กควรใช้ไม้อ่อนและเหตุผลประกอบ “เอวาจ๋าหม่ามี้อยู่ที่บ้านนี้ คิดถึงมาหาเมื่อไรก็ได้ค่ะ ไม่งอแงนะคะ” สีหน้าของอิรินาดูไม่ค่อยดีเลย ชะเอมหันไปถลึงตาใส่ชายหนุ่ม แล้วจึงพูดปลอบใจเด็กหญิงต่อ...เด็กเล็กใช้ไม้แข็ง...เด็กก็ยิ่งเตลิด เพราะฉะนั้นต้องมีเหตุผลอธิบายให้พวกเขาเข้าใจ อิรินาหน้าม่อยลง ชำเลืองมองน้องหมาหน้าขน2 ตัว แล้วจึงถอนใจเฮือกๆ ยอมจำนนเพราะไม่อยากให้คุณแม่คนใหม่เสียอารมณ์ “ก็ได้ค่ะ ขอเบอร์หม่ามี้ด้วยค่ะ ครั้งหน้าเอวาจะโทร. มาก่อน” อเล็กไซยิ้มแป้น เขาเงี่ยหูฟัง และแอบบันทึกเบอร์ของหล่อนไว้ในรอยหยักของสมองทันใด... “เราสองคนรบกวนหม่ามี้นานแล้วนะ กลับบ้านเราได้ยังคะ?” เสียงทุ้มดังขึ้น อเล็กไซยิ้มเผื่อแผ่ให้ชะเอมด้วย แต่...เขาได้รับคือความเฉยเมยตอบกลับมา เมื่อหล่อนให้ความสนใจบุตรสาวของเขามากกว่าตัวเขาเอง...แปลก?!! “อีกสักพักไม่ได้เหรอคะ คุณป๊ากลับไปเทคแคร์แม่นั่นก่อนก็ได้ค่ะ เอวาจะอยู่กับเฉาก๊วยกับน้ำตาล” เสียงของอิรินาเข้ม เด็กหญิงตอบกลับไปแบบพยายามไม่มองสบตาบิดา เมื่อรู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังตั้งป้อมดื้อ!! อเล็กไซหัวเราะเบาๆ กับคำตอบที่ได้รับ เขาคาดไว้แล้ว ว่าบุตรสาวต้องมาไม้นี้ แต่...วันนี้อิรินาทำให้เขาปวดหัวมามากเกินพอ...สมควรถึงเวลาให้เขาพักสมองบ้าง แต่จะให้อยู่กับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้ปูมหลังเลยก็ไม่ได้ เมื่อบุตรสาวเขาไม่ใช่เด็กบ้านๆ ทั่วไป “ไม่ใช่วันนี้ค่ะ...คุณป๊าไม่ห้ามถ้าหนูจะมาหา ‘หม่ามี้’ แต่วันนี้เราต้องกลับก่อน” ชายหนุ่มบอกปัดความต้องการบุตรสาว เขาต้องตรวจสอบชะเอมก่อน หล่อนมาดี หรือมาร้าย “กลับบ้านก่อนเถอะจ้ะเอวา...วันหลังค่อยมาหาหม่ามี้ก็ได้...เราไม่ได้อยู่ไกลกันนะจ๊ะ” ชะเอมเอ่ยสนับสนุน เธอเห็นด้วยกับชายหนุ่ม “ก็ได้ค่ะ” เด็กหญิงตัวน้อยยอมถอย...ครั้งแรก เพราะเชื่อคำบอกเล่าของชะเอม มือน้อยๆ ยืนให้บิดากุมไว้ ก่อนจะโบกมือลาไหวๆ เมื่อเดินผ่านประตูหน้าบ้านของชะเอมออกไป โดยมีสุนัขสองตัววิ่งไปส่งพร้อมกับส่งเสียงเหมือนกำลังบอกลา ชะเอมผ่อนลมหายใจยาวเหยียด เธอโครงศีรษะเบาๆ เธอเก็บความวุ่นวายใส่ตัวแท้ๆ เก็บเหาโยนขึ้นหัวแน่นอน เมื่อสายตาของอเล็กไซบอกเช่นนั้น เขาคิดอะไรอยู่ในใจ มันไม่ยากที่จะเดา...ผู้ชายจอมยโสอย่างเขา คงไม่พอใจท่าทีของเธอ แต่ช่างเถอะ!! ตบมือข้างเดียวไม่ดัง...เขาจะมาไม้ไหน...ขอแค่เธอมีสติ รับประกันได้ ไม่มีทางเพลี่ยงพล้ำเด็ดขาด เธอไม่ใช่เด็กสาววัยละอ่อน ถึงจะไม่มีประสบการณ์ทางเพศกับเพื่อนชาย แต่ชะเอมก็มั่นใจ...เธอเอาอยู่!! และคุมเกมได้ หญิงสาวเดินไปทรุดนั่งหลังโต๊ะทำงาน เธอมีงานกองสุมหัวตลอดทุกวัน...แม้จะเป็นวันหยุด แต่เมื่อมีเวลาว่าง ชะเอมก็อดไม่ได้ที่จะกางงานขึ้นมาร่างแบบคร่าวๆ แก้เหงา...เมื่อเธอใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียว มีแค่สุนัขเป็นเพื่อน คฤหาสน์อันยูคอฟ... 3 ชั่วโมงหลังจากออกคำสั่ง...ประวัติของ นางสาวชะเอม วรวัตน์แบบละเอียดยิบก็มากองอยู่ตรงหน้าอเล็กไซ เขาเปิดอ่านแบบละเอียด จดจำได้ทุกตัวอักษร หล่อนเป็นแค่สาวทื้อธรรมดา ไม่มีแฟน!! อายุกับหน้าตาต่างกันลิบ หากไม่เห็นตัวเลขแบบจะจะ ตา ชายหนุ่มไม่อยากเชื่อว่าหล่อนจะมีอายุ เกือบ30 ปี แล้วทำไมหล่อนถึงไม่แต่งงาน? ทำไมหล่อนไม่คิดมีครอบครัว เมื่อรูปร่างก็ไม่เลวร้าย ใบหน้าก็ออกจะงดงาม ไม่มีผู้ชายคนไหนมองเห็นความงดงามของหล่อนเลยเหรอ? ชายหนุ่มคิดเงียบๆ เขาไม่เข้าใจสักนิด ชะเอมไม่ได้ขี้ริ้ว...แต่ทำไมหล่อนถึงไม่มีใคร “อย่าบอกนะว่ายัยป้านั้น รสนิยมชอบเพศเดียวกัน ถึงว่า.. มองเราเสียตาขวาง” ชายหนุ่มรำพัน หลังวิเคราะห์หาความเป็นไปได้ ไม่มีผู้หญิงปกติคนไหนปฏิเสธเขา มีชะเอมคนแรก มันทำให้เขากังขา “แก้ทอม...ซ่อมดี้...เข้าท่าๆ” ชายหนุ่มหัวเราะกั๊กๆ เมื่อฟันธงว่าชะเอมผิดปกติ หล่อนคงนิยมชมชอบผู้หญิง ถึงไม่ปรารถนาผู้ชาย เกมนี้น่าสนุก หากทำสำเร็จ... เขาคงได้หัวเราะจนฟันโยก เมื่อสามารถพิชิตใจผู้หญิงที่ปั้นปึ่งใส่ตนเองได้สำเร็จ เปลือกตาหลุบลงมโนภาพที่เห็นชะเอมครั้งแรก...ไม่อยากเชื่อเลยว่าหล่อนจะมีรสนิยมผิดเพี้ยน หล่อนต้องมีอะไรในใจแน่ๆ ผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยสมบูรณ์แบบ แบบที่เขาไม่ค่อยเคยพบเห็น หล่อนสวยพิศ สวยแบบเป็นธรรมชาติ ไม่มีจริต รอบตัวหล่อนไม่เคยมีเพศตรงข้าม ชะเอมวางผู้ชายทุกคน ไม่เพื่อนร่วมงานก็คนรู้จัก แปลก?!! ... หรือว่าหล่อนตายด้าน.... มีเสียงแย้งในใจ แต่เมื่อคิดกลับไปกลับมาหลายตลบ ความเป็นไปได้แทบจะไม่มี เมื่ออากัปกิริยาของชะเอมที่เขาเห็นด้วยตาตัวเอง...หล่อนยังมีความเอียงอายหลงเหลืออยู่... เพราะฉะนั้นเขาต้องค้นหาให้เจอ เพราะอะไรหล่อนถึงต่อต้านผู้ชาย...เป็นผู้หญิงขยาดเพศตรงข้ามเสียแบบนั้น “น่าสนุก...เอาวะ” เขาไม่สามารถสลัดภาพที่เห็นด้วยตาตัวเองได้ ผิวของชะเอมขาวอมชมพู เนียนสวยจนอยากสัมผัส ทรวดทรงของหล่อนก็เช่นกัน แม้จะมีชุดคลุมสวมทับ แต่หลังชุดคลุมนั่น ไม่มีอะไรนอกจากเนื้อแท้ และสายตาเรดาห์ของเขา ประเมินไม่เคยพลาด... หุ่นหล่อนเซี๊ยะ!! เกินกว่าจะหักใจ... “คุณป๊า...เอวาจะไปหาหม่ามี้ค่า” ในเช้าวันหนึ่ง อิรินาเรียกร้องเอากับบิดา ช่วงเวลาที่กำลังรับประทานอาหารมื้อเช้า ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูง เขาลืมชะเอมไปเสียสนิทใจ เมื่อการงานของอเล็กไซรัดตัว เขาวุ่นวายจนลืมนางฟ้าในฝันคนนั้นเสียหมดสิ้น ใบหน้าเล็กๆ ของบุตรสาวหงิกงอ แสดงความไม่พอใจออกมาทางสีหน้า ถึงแม้บิดาไม่พาผู้หญิงคนไหนของท่านมาเหยียบที่คฤหาสน์อันยูคอฟเหมือนเมื่อก่อนก็จริง...แต่อเล็กไซก็ยังไม่ค่อยมีเวลาให้เธอเหมือนเดิม ความเหงา... ความเบื่อหน่าย ทำให้เด็กหญิงแสดงออกแบบก้าวร้าว เมื่อพี่เลี้ยงเป็นแค่เพียงลูกจ้าง...ไม่สามารถสอนสั่งบุตรสาวนายจ้างได้ นอกจากตามใจ “อืม...ตามใจเอวาค่ะ แต่...ให้การ์ดไปด้วยนะ” ชายหนุ่มพับหนังสือพิมพ์ในมือวางลงตรงหน้า เขาฉวยแก้วกาแฟขึ้นมายกจิบ พยักใบหน้าอนุญาตและสั่งงานการ์ดด้านหลัง ชายหนุ่มสกรีนชะเอมแล้ว หล่อนไม่มีนอกมีใน ไม่มีพิษภัยสำหรับอิรินา “หม่ามี้ทำงานหนัก จะไปหาแต่ล่ะทีต้องนัดล่วงหน้าค่ะ” เด็กหญิงยังบ่นต่อ และมันสะดุดหูชายหนุ่ม ในรายละเอียดของชะเอม หล่อนเป็นมัณฑนากร...บริษัทเล็กๆ ของหล่อนรับออกแบบทั่วไป โพรเจกต์ยักษ์ใหญ่ของเขาใกล้จะสำเร็จ...เขาน่าจะมีเวลาว่างมากพอที่จะปราบพยศหล่อนจริงๆ จังๆ เสียที...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more